Line of Duty - Seizoen 3
‘Een klein ettertje’ noemen zijn superieuren hem soms: DS Steve Arnott (Martin Compston, Monarch of the Glen), politieman in hart en nieren en sinds enkele jaren verbonden aan AC-12, een van de twaalf anticorruptie-eenheden binnen de West Midlands Police Force. Een terriër ook, die niet meer loslaat wanneer hij zijn tanden in een zaak van – vermeende – corruptie binnen het korps heeft gezet. Steve boekt als speurneus uitstekende resultaten en dat zorgt ervoor dat hij ondanks zijn soms wat eigengereide optreden bij zijn directe chef, Superintendent Ted Hastings (Adrian Dunbar, Ashes to Ashes), wel een potje kan breken.
Ettertje of terriër: de vasthoudendheid die Steve binnen het AC-12 team een uitstekende reputatie heeft bezorgd, lijkt zich in deze derde serie tegen hem te keren. Zijn hoge arbeidsmoraal blijkt voor sommige hooggeplaatste functionarissen, binnen en buiten het politieapparaat, een serieuze bedreiging te zijn en daarom wordt er een heus complot tegen hem gesmeed. Daar ziet het in de eerste afleveringen nog niet naar uit. AC-12 krijgt opdracht de dood te onderzoeken van een verdachte die op de vlucht is neergeschoten door Sgt. Danny Waldron (Daniel Mays, Ashes to Ashes). Hoewel Waldron door alle leden van zijn team wordt gedekt, zijn er concrete aanwijzingen dat er eerder sprake is van een liquidatie dan van een noodlottige maar onvermijdelijke samenloop van omstandigheden.
En dan, terwijl het onderzoek nog maar net is begonnen, voltrekken de gebeurtenissen zich plotseling in hoog tempo. Waldron wordt tijdens een nieuwe arrestatie gedood, een van zijn teamleden hangt zich op – zo lijkt het althans – en een ander teamlid wordt opgepakt onder verdenking van betrokkenheid bij beide sterfgevallen. Van het roemruchte arrestatieteam blijft niets anders over dan een vertwijfelde PC Jackie Brickford (Leanne Best, Shetland) en Kate Fleming (Vicky McClure, This is England), die vanuit AC-12 als undercover-agent aan het team is toegevoegd. Zij moet onderzoeken wat er precies in Waldrons team speelde. Want dat de teamgeest daar op z’n minst bijzonder genoemd mag worden, dat is wel duidelijk.
De problemen die Steve uiteindelijk in de gevangenis doen belanden – want zo ver komt het – beginnen als de zaak tegen Lindsay Denton (Keeley Hawes, Ashes to Ashes) heropend wordt. Lindsay maakte in serie 2 deel uit van AC-12, maar werd uiteindelijk door Steve ontmaskerd als intrigant: zij zou verantwoordelijk zijn voor de dood van een belangrijke getuige. De vraag die eigenlijk nooit echt bevredigend is beantwoord, is of het bewijsmateriaal tegen Lindsay echt was of door Steve ‘georganiseerd’? Die vraag staat centraal als Lindsay opnieuw voor de rechter komt.
In mijn recensie van Line of Duty 2 heb ik die serie gecompliceerd genoemd en dat geldt zeker ook voor Line of Duty 3. Ook deze serie is uit diverse verhaallijnen opgebouwd die aanvankelijk weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Maar geleidelijk aan wordt duidelijk dat ze wel degelijk allemaal samenkomen bij één zaak die jaren teruggaat in de tijd: misbruik van jonge jongens door hooggeplaatste functionarissen en beroemde artiesten. Die zaak is destijds met de nodige moeite in de doofpot gestopt en daar moet zij vóór alles ook blijven, hoe hard Steve Arnott ook zijn best doet om het deksel van de beerput te lichten.
Over Line of Duty 3 is nog veel meer (goeds) te zeggen, maar mijn schrijfruimte is beperkt. Daarom beperk ik me liever tot een welgemeend kijkadvies: trek een dag uit zonder verdere verplichtingen, installeer je met voldoende eten en drinken op de bank en kijk dan de hele serie in één keer af; alle zes afleveringen achter elkaar, driehonderd negentig spannende minuten. Want geloof me; af en toe een aflevering, dat gaat niet lukken.
Steve Arnott is een van de hoofdpersonen in de succesvolle serie Line of Duty, die BBC Two sinds 2012 om de twee jaar op de buis brengt. Met groot succes, want de serie is in binnen- en buitenland een echt kijkcijferkanon geworden. En terecht; serie 1 is was al van een bijzonder hoog niveau en toch ging serie 2 daar nog met volle punten overheen. Beter leek daarna niet meer te kunnen, maar wie serie 3 gezien heeft, weet dat het wel kon. Line of Duty 3 behoort tot het allerbeste wat de Britten, die het genre ‘KRO detective’ toch zo’n beetje hebben uitgevonden, ooit maakten.De serie is in binnen- en buitenland een echt kijkcijferkanon geworden
Ettertje of terriër: de vasthoudendheid die Steve binnen het AC-12 team een uitstekende reputatie heeft bezorgd, lijkt zich in deze derde serie tegen hem te keren. Zijn hoge arbeidsmoraal blijkt voor sommige hooggeplaatste functionarissen, binnen en buiten het politieapparaat, een serieuze bedreiging te zijn en daarom wordt er een heus complot tegen hem gesmeed. Daar ziet het in de eerste afleveringen nog niet naar uit. AC-12 krijgt opdracht de dood te onderzoeken van een verdachte die op de vlucht is neergeschoten door Sgt. Danny Waldron (Daniel Mays, Ashes to Ashes). Hoewel Waldron door alle leden van zijn team wordt gedekt, zijn er concrete aanwijzingen dat er eerder sprake is van een liquidatie dan van een noodlottige maar onvermijdelijke samenloop van omstandigheden.
En dan, terwijl het onderzoek nog maar net is begonnen, voltrekken de gebeurtenissen zich plotseling in hoog tempo. Waldron wordt tijdens een nieuwe arrestatie gedood, een van zijn teamleden hangt zich op – zo lijkt het althans – en een ander teamlid wordt opgepakt onder verdenking van betrokkenheid bij beide sterfgevallen. Van het roemruchte arrestatieteam blijft niets anders over dan een vertwijfelde PC Jackie Brickford (Leanne Best, Shetland) en Kate Fleming (Vicky McClure, This is England), die vanuit AC-12 als undercover-agent aan het team is toegevoegd. Zij moet onderzoeken wat er precies in Waldrons team speelde. Want dat de teamgeest daar op z’n minst bijzonder genoemd mag worden, dat is wel duidelijk.
De problemen die Steve uiteindelijk in de gevangenis doen belanden – want zo ver komt het – beginnen als de zaak tegen Lindsay Denton (Keeley Hawes, Ashes to Ashes) heropend wordt. Lindsay maakte in serie 2 deel uit van AC-12, maar werd uiteindelijk door Steve ontmaskerd als intrigant: zij zou verantwoordelijk zijn voor de dood van een belangrijke getuige. De vraag die eigenlijk nooit echt bevredigend is beantwoord, is of het bewijsmateriaal tegen Lindsay echt was of door Steve ‘georganiseerd’? Die vraag staat centraal als Lindsay opnieuw voor de rechter komt.
In mijn recensie van Line of Duty 2 heb ik die serie gecompliceerd genoemd en dat geldt zeker ook voor Line of Duty 3. Ook deze serie is uit diverse verhaallijnen opgebouwd die aanvankelijk weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Maar geleidelijk aan wordt duidelijk dat ze wel degelijk allemaal samenkomen bij één zaak die jaren teruggaat in de tijd: misbruik van jonge jongens door hooggeplaatste functionarissen en beroemde artiesten. Die zaak is destijds met de nodige moeite in de doofpot gestopt en daar moet zij vóór alles ook blijven, hoe hard Steve Arnott ook zijn best doet om het deksel van de beerput te lichten.
De verwikkelingen die ik hiervoor kort beschreef, zijn bij lange na niet de belangrijkste reden om Line of Duty 3 veel lof toe te zwaaien. Dat is veel meer het feit dat het verhaal voortdurend de heftigste kijkersemoties prikkelt. Zo erger je je mateloos aan de manier waarop Danny Waldron – mét succes – zijn teamleden tiranniseert en aan de hooghartige manier waarop hij zich tijdens het verhoor met AC-12 opstelt. En je wordt laaiend als je ziet hoe sluw DS Matthew ‘Dot’ Cottan (Craig Parkinson, Whitechapel), die we nog kennen uit de eerste twee series, te werk gaat als hij, in opdracht ‘van hogerhand’, een torenhoge bewijslast tegen Steve Arnott opbouwt. Steve is een lastpost, die voor jaren het zwijgen moet worden opgelegd, koste wat het kost.Driehonderd negentig spannende minuten
Over Line of Duty 3 is nog veel meer (goeds) te zeggen, maar mijn schrijfruimte is beperkt. Daarom beperk ik me liever tot een welgemeend kijkadvies: trek een dag uit zonder verdere verplichtingen, installeer je met voldoende eten en drinken op de bank en kijk dan de hele serie in één keer af; alle zes afleveringen achter elkaar, driehonderd negentig spannende minuten. Want geloof me; af en toe een aflevering, dat gaat niet lukken.
