Locke & Key - Eerste aflevering

Have you already found some keys, Bode? – Echo (Dodge)

Als je een beetje serienieuws volgt, dan weet je dat Locke & Key niet zomaar tot stand is gekomen. Eerst zou het een film worden, toen is er een pilot gemaakt voor FOX (in 2010 al!), vervolgens een nieuwe pilot voor Hulu (rond 2016) en tenslotte is het nu een Netflix Original. Gebaseerd op de prijswinnende comic, was deze nieuwe serie al een zorgenkindje voordat de eerste aflevering überhaupt op Netflix terechtkwam. Maar hoe ís die eerste aflevering dan?

Belangrijk is dus te vermelden dat deze recensie alleen gaat over die eerste aflevering en er later nog een recensie volgt van het hele seizoen.

Laat ik beginnen met het feit dat we het hier hebben over puur fantasy. Vanaf moment één is dat duidelijk. De muziek, de kleine magische details, het schimmige van bijna al de karakters. Dit is een klassieke fantasy serie. Maar, en dan val ik maar meteen met de deur in huis, de sfeer is ‘all over the place’.

Om te snappen wat ik bedoel, duiken we even de comic in. Het verhaal daarvan werd geprezen omdat het een fantasy verhaal is dat niet alleen steunt op bovennatuurlijke elementen maar dat juist, met finesse, afwisselt met hartverscheurend familiedrama. En hoewel er luttele bovennatuurlijke elementen langskomen in deze aflevering is het de afwezigheid van geloofwaardig familiedrama dat het grootste minpunt veroorzaakt. En dat is te wijten aan zowel het script als de acteurs.

Kijk, Jackson Robert Scott’s (It, de film) Bode Locke, is precies aandoenlijk en geloofwaardig genoeg voor de serie. Met de juiste hoeveelheid onschuld weet hij te overtuigen en ook Emilia Jones (Utopia) en Laysla De Oliveira (The Gifted) zijn prima in hun rollen deze aflevering. Maar degene die de kar moet trekken als de nieuwe weduwe Nina Locke (Darby Stanchfield, Scandal) slaat de plank volledig mis. Houterig, ongeloofwaardig en ook af en toe volledig ongeïnteresseerd lijkt het wel, verbaast het me dat sommige takes niet terug naar de tekentafel zijn gestuurd. Van een niveau om te janken, en dat klinkt hard maar niet minder waar. Ook Connor Jessup, die de ‘zoon van’ speelt, weet nog niet te overtuigen.



Door mijn jaren heen als recensent weet ik inmiddels wel een beetje hoe een goede pilot in elkaar zit. Je moet nieuwe kijkers toch vanaf moment één proberen vast te grijpen zodat ze, voordat ze het doorhebben, al aflevering acht aan het bekijken zijn. Nou, ook dat doet Locke & Key verkeerd. Het eerste half uur van de aflevering is ontzettend traag. Er wordt geleund op een behoorlijk sterke emotionele band die de kijker zou moeten hebben met de personages, maar het is vaak de eerste keer dat je die personen als kijker ziet. Je hebt als kijker nog geen band met die karakters en voelt daarom ook (nog) totaal niet mee. Hierin schiet het script dus tekort.

Voordat ik in een negatief moeras wegzak, ook nog een aantal goede dingen. Want het bovennatuurlijke element van de sleutels is natuurlijk voor de échte fantasy kijker geweldig. De special effects, met name die van een spiegel, zijn van een verfrissende klasse. Ook de muziek, de sets en cinematografie stijgt boven de gemiddelde Netflix Original uit, dat zie je meteen!

Wat verder ook wel werkt is dat de schrijvers ervoor gekozen hebben het mysterie-element wat meer aanwezig te maken dan in de comic. Ook het feit dat ze verhaaltechnisch niet de gebaande paden belopen maar, vanaf de helft van de aflevering, ook echt dingen anders doen maakt me een stuk positiever voor het vervolg. Want dat ik het hele seizoen ga kijken is zeker. Ik ben niet vaak zo benieuwd naar het geheel, want na zoveel productionele veranderingen en een productieproces van bijna tien jaar, geloof ik gewoon niet dat het zo slecht blijft als de eerste aflevering.

Maar voor nu, een 6!