Lost - Complete serie

Vijftien jaar geleden alweer startte Lost bij de Amerikaanse zender ABC. De serie kreeg uiteindelijk zes succesvolle seizoenen. Om die reden leek het mijn vriendin wel leuk om de serie weer eens opnieuw te gaan bekijken. Normaal ben ik niet zo van het opnieuw bekijken van tv-series, maar omdat ik een enorme Lost-fan was toen de serie voor het eerst werd uitgezonden, ging ik toch overstag. En wat ben ik daar blij om zeg! Want Lost is ook bij een tweede kijkbeurt superspannend en zit ontzettend goed in elkaar. De serie komt vooral goed tot zijn recht als je de afleveringen achter elkaar bekijkt in plaats van één aflevering per week. Het zogeheten bingen dus, iets waar we in 2004 natuurlijk nog nooit van hadden gehoord. Toen moesten we nog braaf elke week wachten op een nieuwe aflevering. En laat Lost nu juist een serie zijn die veel beter tot zijn recht komt als je de afleveringen lekker achter elkaar kunt kijken. Dit vanwege het omvangrijke verhaal dat Lost bevat. Als je dat met één aflevering per week moet doen, gedurende zes jaar, dan vergeet je toch vaak wat er een aantal afleveringen of zelfs seizoenen eerder ook alweer gezegd of precies gebeurd is.



Lost gaat over 48 passagiers die een vliegtuigongeluk overleven nadat het gecrasht is op een onbewoond, mysterieus en tropisch eiland. Het verhaal begint vlak nadat het vliegtuig is neergestort. Paniek alom natuurlijk, want er zijn mensen gewond, dood of vermist. Zo is het hele staartgedeelte van het vliegtuig in de lucht al afgebroken en ergens anders terecht gekomen. Sommige mensen beseffen nog niet echt wat hen zojuist overkomen is, terwijl anderen, zoals dokter Jack Shephard (Matthew Fox, Party of Five), gelijk in actie komen om de gewonde mensen uit de buurt van het brandende vliegtuig te brengen en daar waar nodig is medische hulp te verlenen. Deze eerste scène in Lost is ontzettend goed gedaan. In een paar minuten tijd zie je vele personages voorbij komen, waarvan de meeste een belangrijke rol zullen gaan spelen op het eiland. En dat zal voor de een langer dan voor de ander blijken te zijn, zo zien we in latere afleveringen of seizoenen.

Nadat iedereen die de crash heeft overleefd in veiligheid is en op hulp van de reddingsdiensten wacht, wordt het er voor hen niet makkelijker op. Er gebeuren namelijk vreemde dingen op het eiland. Zo is er een 'rookmonster', zien we ijsberen door de tropische jungle rennen en is het eiland wel echt zo onbewoond als men dacht? Onder de overlevenden ontstaan intussen vriendschappen, irritaties, opbloeiende liefdes en alles wat er meer gebeurt tussen mensen in een grote groep.

Een van de dingen die Lost meteen zo goed maakte was de geweldige cast en de verschillende personages en hun achtergrond. Die achtergrond kregen de kijkers te zien door zogeheten flashbacks die door het grotere verhaal verweven zaten. De flashbacks gaven meer inzicht in de personages. Natuurlijk waren niet alle personages en hun achtergrond even interessant, maar er zaten er een paar bij die ontzettend goed gedaan waren. Ik noem bijvoorbeeld het achtergrondverhaal van John Locke (Terry O'Quinn, Patriot), die vóórdat hij op het eiland terechtkwam in een rolstoel zat. Of het kibbelende Koreaanse echtpaar Jin en Sun (Daniel Dae Kim, Hawaii Five-O en Yunjin Kim, Mistresses), die niets lijken te begrijpen van wat de andere overlevenden zeggen of doen. De kracht van de serie zit dus vooral in de personages, die bijna allemaal perfect gecast zijn. Het is goed dat de makers zich vanaf het begin hierop gefocust hebben en bijvoorbeeld niet de serie vol hebben gepropt met alleen maar special effects, want het rookmonster dat ik al benoemde, is een effect met de computer gemaakt en laat dat nu nét het enige zijn van de serie dat de tand des tijds níet al te goed heeft doorstaan.



Het tweede seizoen introduceert een hoop nieuwe personages, waarvan Benjamin Linus (een geweldige rol van Michael Emerson, Person of Interest) het meest interessant is. Emerson was eigenlijk gecast voor een handjevol afleveringen, maar men was zo onder de indruk van hem dat hij voor het derde seizoen werd toegevoegd aan de vaste cast. Daar staat tegenover dat de passagiers die in het staartgedeelte zaten en op een ander deel van het eiland terechtkwamen een stuk minder interessant zijn, op een enkeling na. Ook werd het met dit seizoen zéér duidelijk dat er op elk moment een personage kon (en zou gaan) sneuvelen. Een goed voorbeeld hiervan is de twintigste aflevering van dit tweede seizoen. Hierin komen twee personages onverwacht aan hun einde en de aflevering eindigt op zo'n onverwachte wijze dat het je in shock achterlaat. Zelfs bij een tweede kijkbeurt.

Aan het einde van het derde seizoen en de daaropvolgende seizoenen worden de flashbacks grotendeels ingeruild voor flashforwards. Hierin zie je wie van de overlevenden het eiland hebben weten af te komen (The Oceanic Six) en wat er met hen in de toekomst zal gebeuren. Ook blijkt het eiland nóg vreemder te zijn dan dat je in het begin al dacht en gaat de serie op een gegeven moment de sciencefiction tour op door middel van tijdreizen bijvoorbeeld. In het laatste seizoen hebben de flashbacks en flashforwards plaatsgemaakt voor een soort alternatieve realiteit waarin de personages elkaar opnieuw tegenkomen. Wat dit precies betekent zal ik hier niet uit de doeken doen, maar het zal uiteindelijk leiden naar een finale van Lost die niet door iedereen even positief gewaardeerd of zelfs begrepen werd. Ikzelf vond het wel een mooi, ontroerend einde, ook deze tweede keer. Al met al blijft Lost een goede, lekker wegkijkende serie die ons wederom een hoop fijne kijkuurtjes heeft bezorgd. Ik heb oprecht opnieuw genoten. Misschien over tien jaar nog eens doen?