Man Seeking Woman. Drie keer raden waar dát over gaat. Het is inderdaad niet de meest verrassende insteek voor een serie ooit. In de eighties was Kevin al wanhopig op zoek naar de routekaart tot Winnie d’r broekje, de jaren ’90 gaven ons George Ik-Weet-Gewoon-Niet-Wat-Ik-Met-Al-Dat-Oestrogeen-Aanmoet Costanza en vrij recentelijk nog zagen we Stuart zich in Hello Ladies een weg banen door het levensgevaarlijke labyrinth dat vrouw heet. De sociaal ongemakkelijke kneus van 2015 heet Josh en in het tien afleveringen tellende eerste seizoen van Man Seeking Woman laat hij zien hoe zwaar wij datende mannen het eigenlijk hebben. Want laten we eerlijk zijn, vrouwen zijn gewoon harteloze carnivoren.
Als Josh door zijn vriendin wordt gedumpt voor Adolf Hitler (Ja, het staat er echt.) staat hij er voor het eerst in jaren opeens weer alleen voor. Na een korte periode van rouwverwerking begint hij met frisse moed zijn hengel uit te gooien, maar denk maar niet dat de rondborstige singles gretig om zich heen happen. Het vinden van een nieuwe +1 blijkt nog helemaal niet zo’n gemakkelijke opgave. Gelukkig hebben Josh z’n zus Liz en beste vriend en chick magnet Mike meer verstand van zaken en loodsen zij hem door de wereld van daten, dumpen en nog een woord met een ‘d’ waar ik nu niet op kan komen.
Is Man Seeking Woman nieuw? Nee, het is allemaal al eens verteld. Is het hilarisch dan? Mwah. De buren zullen niet denken dat je Theo Maassen op de koffie hebt. Is er dan op z’n minst sprake van groots, meeslepend acteerwerk? Laten we het er op houden dat de cast – als in 2016 de Emmy’s weer worden uitgereikt – gewoon lekker een avondje kan gaan bowlen. Is het irritant dat ik mezelf steeds vragen stel om die vervolgens ook meteen te beantwoorden? Ja, dat is het en ik zal er dan ook meteen mee stoppen. Wat wél leuk is aan Man Seeking Woman is de manier waarop ze alles in beeld hebben gebracht. Dromen en gedachten worden letterlijk uitgebeeld, waardoor soms een surrealistische setting ontstaat. Als Josh zijn hart aan een meisje geeft, rukt hij deze bijvoorbeeld letterlijk uit zijn ietwat magere borstkas. De vraag is of dit ook leuk genoeg is om een heel tweede seizoen naar te kijken. Het antwoord op die vraag moet je zelf maar bepalen.
Als Josh door zijn vriendin wordt gedumpt voor Adolf Hitler (Ja, het staat er echt.) staat hij er voor het eerst in jaren opeens weer alleen voor. Na een korte periode van rouwverwerking begint hij met frisse moed zijn hengel uit te gooien, maar denk maar niet dat de rondborstige singles gretig om zich heen happen. Het vinden van een nieuwe +1 blijkt nog helemaal niet zo’n gemakkelijke opgave. Gelukkig hebben Josh z’n zus Liz en beste vriend en chick magnet Mike meer verstand van zaken en loodsen zij hem door de wereld van daten, dumpen en nog een woord met een ‘d’ waar ik nu niet op kan komen.
Is Man Seeking Woman nieuw? Nee, het is allemaal al eens verteld. Is het hilarisch dan? Mwah. De buren zullen niet denken dat je Theo Maassen op de koffie hebt. Is er dan op z’n minst sprake van groots, meeslepend acteerwerk? Laten we het er op houden dat de cast – als in 2016 de Emmy’s weer worden uitgereikt – gewoon lekker een avondje kan gaan bowlen. Is het irritant dat ik mezelf steeds vragen stel om die vervolgens ook meteen te beantwoorden? Ja, dat is het en ik zal er dan ook meteen mee stoppen. Wat wél leuk is aan Man Seeking Woman is de manier waarop ze alles in beeld hebben gebracht. Dromen en gedachten worden letterlijk uitgebeeld, waardoor soms een surrealistische setting ontstaat. Als Josh zijn hart aan een meisje geeft, rukt hij deze bijvoorbeeld letterlijk uit zijn ietwat magere borstkas. De vraag is of dit ook leuk genoeg is om een heel tweede seizoen naar te kijken. Het antwoord op die vraag moet je zelf maar bepalen.