Manhattan
7.2 / 10
48 min
Drama
Je blokkeert onze banners :(
We merken dat onze advertenties niet worden weergeven, waarschijnlijk omdat je AdBlock, Ghostery of andere software gebruikt. Dat vinden we jammer, hiermee ontneem je MijnSerie in essentie inkomsten die we hard nodig hebben. Help ons door MijnSerie te whitelisten of neem Premium!
Reacties
En al zal het in het begin misschien wat traag gaan voor velen, als je besluit om toch te blijven kijken wordt het ontzettend boeiend.
En niet alleen het onwaarschijnlijke verhaal (hoewel echt gebeurd) maar ook de vertolkingen, de sfeer en noem maar op, het benadert allemaal de perfectie.
De onderlinge strijd tussen de knappe koppen die aan 2 verschillende projecten werken, de algemene paranoia die er heerst bij legerleiding en het ministerie waar ze voor werken, het wordt allemaal perfect in beeld gebracht en het geeft je echt het gevoel dat het leven op de legerbasis waar ze gestationeerd waren allerminst een pretje was, en al zeker niet als je ook nog eens een gezin had dat er samen met je verbleef.
Want het spreekt voor zichzelf dat een volledige geheimhouding een eerste vereiste was, zodat zelfs de echtgenotes die op de basis zaten geen idee hadden waar hun mannen dag en nacht mee bezig waren.
Dat dit ook aanleiding gaf tot allerhande huiselijke problemen is niet meer dan logisch te noemen.
Neem daar nog bij dat er zowel bij de geallieerden als bij de Duitsers spionnen zaten hetgeen de geheime dienst, die toezicht hield op de basis en haar inwoners, nog nerveuzer maakte en je krijgt een idee van de immense druk waaronder iedereen op diezelfde basis moest leven.
Een aanrader in elke zin van het woord.
Meer dan 4 zinnen is ge-OH.
Fijn dat je de serie zo goed vond.
Ik heb een 9 gegeven zonder invloed. (4 zinnen.)
En het blijft niet alleen bij hem, de volledige cast is geweldig. Niet in de laatste plaats onze eigen Katja Herbers als Dr. Helen Prins.
Manhattan is de codenaam voor een geheim project voor het ontwikkelen van de eerste atoombom in 1943. Dit is waar het in deze serie om draait. In 1943 wordt er een project opgetuigd om een bom te ontwikkelen die de finale klapper moet worden. Het einde gaat betekenen van WO2. Daartoe wordt in een woestijn nabij Mexico een kamp opgericht en daar worden de knapste koppen van die tijd samengebracht. De financiën waren onbeperkt en daarmee dus ook de faciliteiten, omstandigheden, onderkomens, laboratoria, personeel etc. De opdracht: maak een atoombom. De theorie was er al maar zoals in het begin van de serie al wordt opgemerkt een theorie kun je niet uit een bommenwerper gooien.
En, spoileralert, de uitkomst is al bekend. Hiroshima en Nagasaki.
Bovenstaand onderwerp is echt iets voor een 50 minuten docu op National Geographic. Daarnaast krijgt deze serie op de site een score van 6,3 die, op het moment van schrijven, langzaam omhoog kruipt naar 6,7. Dat houdt allemaal niet over. Waar moet je dan toch 9 uur en 19 minuten naar kijken?
Een goede film/serie overstijgt het verhaal. Er is gelaagdheid. Dat is in deze serie zeker het geval. Manhattan is in de eerste plaats een dramaserie. De heren met hun vrouwen en die dan weer onderling. Ik las in de reviews bij IMDb noem het toch “Manhattan Housewifes”. Leuk bedacht maar toch dekt dat zeker niet de lading. Het zijn meer de persoonlijke vetes tussen de hoog gekwalificeerde intelligentsia, de vreemde omgeving en omstandigheden.
Het is allemaal erg mooi weergegeven. Het kamp zelf is, volgens zeggen, angstaanjagend natuurgetrouw nagebouwd. Daarnaast is het weer smullen van de vormgeving in kleding en omgeving zoals in alle series die afspelen in die tijden. Alleen daarom al maar er is meer, veel meer. .
Het drama bestaat nu eens niet uit wie heeft wat met wie en wie doet het met wie? Volgens de makers is het drama vooral, of komt het drama voort uit, geheimhouding en geheimen en wat geheimen doen met een relatie. Alles was geheim. En dan in een trapsgewijze vorm. Er zijn een paar mensen aan de top die alles weten. Dan de geleerden die alleen hun deel weten. En daaronder weet niemand iets. Vrouwen (dat zijn de vrouwen van natuurlijk, niet Dr. Katja) personeel en bewaking weten niet eens wat er gebeurt laat staan wat het doel is.
In 1943 is de oorlog in volle hevigheid bezig. Hoe het zich gaat ontwikkelen en hoe lang het gaat duren is niet bekend. Duitsland in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw was absoluut leidend op het gebied van natuur- en wiskunde. Degene die de eerste atoombom kan maken wint de oorlog. Eén zo’n bom op Berlijn en de oorlog in Europa is voorbij. Dat was eigenlijk het streven. Omgekeerd New York en Washington liggen direct aan de westkust. Gemakkelijk bereikbaar voor de Duitsers. Het zijn overwegingen die wij, bekend met de uitslag, vreemd vinden.
Echter Duitsland capituleerde 8 mei 1945. Toen was de bom nog net niet klaar. Maar Japan was nog wel een dankbaar doel. Drie maanden later, 6 augustus, viel de eerst atoombom op Hiroshima. Drie dagen later viel de 2de bom. Deze was eigenlijk bestemd voor Kokura maar daar was te veel bewolking. Dan maar even doorvliegen naar Nagasaki. Zo gaan die dingen. Dus ja een dramaserie. Maar wel een met een onzichtbaar zwaard.
Het is fascinerend wat er vooral niet bekend is. Maar ook hoe er vol wetenschappelijke overgave gezocht wordt om het onbekende te ontsluieren. De uitkomst dreunt na tot op de dag van vandaag. Dat wij niet gaan bombarderen in een achteraf provincie van Rusland maar wel in streken van Syrië en Irak is hiervan te herleiden. Het is dankzij de inspanningen geleverd door de wetenschappers in deze serie. Rotterdam, Den Haag en Amsterdam zijn niet gebouwd in 3 minuten maar wel in deze tijd te vernietigen. Rusland heeft een troefkaart. IS heeft geen troefkaart. C’est Ca.
En om met een algemene aanvaarde gevolgtrekking te eindigen. De atoombom heeft geen vrede gebracht maar de oorlog wel beëindigd. En tot op de dag van vandaag kan er met de inmiddels verbeterde versie alles beëindigd worden.
Kijken dus.
Als je in the middle of nowhere een beetje aan een massavernietigingswapen gaat zitten knutselen, dan wil je natuurlijk wel ‘s avonds thuiskomen in een crib waar een warme prak op tafel staat. Ook de vrouwen van de bèta-wetenschappers mochten daarom mee, maar die liepen vervolgens alleen maar te geilen op al die afgetrainde militairen die het kamp moesten bewaken tegen ongenode gasten. Je voelt het al aankomen, daar zit een leuk verhaal in. Dat verhaal is Manhattan.
Ik weet niet wat het is met die jaren veertig en vijftig tv-series. Mad Men, Masters Of Sex, Magic City en nu Manhattan, ik vreet het als een koker paprika Pringles. In één keer. Zonder ademhalen. Ok, ik haal tussendoor wel adem, maar je begrijpt wat ik bedoel. Misschien is het omdat zwangere vrouwen in iedere scene een half pakje Lucky Strike staan weg te blaffen alsof het de gewoonste zaak op aarde is. Of die enorme opgepoetste Amerikaanse sleeën die alleen in hun kofferbak al genoeg ruimte hebben om de hele visvangst van Urk van de haven naar de visafslag te rijden (dit was echt het meest ad rondom voorbeeld wat ik zo 1,2,3 kon bedenken). Hoe dan ook.. Die hele vibe is gewoon lekker. En als jij dat ook vindt, dan heb je aan Manhattan weer een hele goeie.
Laatste reacties op afleveringen