Nashville - Seizoen 4
Vol verlangen keek ik uit naar seizoen vier van Nashville. Toen de eerste aflevering van het nieuwe seizoen op Netflix stond, sprong ik een gat in de lucht. Gezien de laatste aflevering van seizoen drie eindigde met de cliffhanger van Deacons (Charles Esten, The Office) leveroperatie, bestierf ik het van nieuwsgierigheid, want zou Deacon nog wel leven?
Iedereen die regelmatig IMDB checkt, wist hier het antwoord waarschijnlijk al op, gezien Esten het hele seizoen zou meedraaien. Rayna’s (Connie Britton, Saturday Night Lights) grote liefde had de operatie overleefd, maar Nashville zou geen dramaserie zijn als er geen complicaties waren, want Deacons zus en leverdonor Beverly (Dana Wheeler-Nicholson, 6 years) vecht voor haar leven.
Ook het leven van de rest van de personages van Nashville gaat niet over rozen. Scarlett (Clare Bowen, Dead Man’s Burden) en Gunnar (Sam Palladio, Episodes) hebben succes met hun band The Exes en gaan daarom op tour. De tour zou geweldig worden, maar doordat de twee onuitgesproken gevoelens voor elkaar hebben, loopt de spanning op. Ondertussen start Luke (Will Chase, Smash) zijn eigen platenlabel en heeft hij problemen met zijn opstandige zoon. Sony biedt Maddie (Lennon Stella, Stella Sisters) een platencontract, Will (Chris Carmack, Beauty & the Briefcase) probeert zijn carrière weer op de rails te krijgen en Rayna wil laten zien dat haar label Highway 65 geen grap is. Oftewel; genoeg kijkvoer voor een heel seizoen.
Al eerder schreef ik reviews over Nashville, maar dit keer ben ik minder lovend over de serie dan voorheen. Allereerst was het gemis van Juliette erg groot, gezien de serie grotendeels om haar draait. Toen Juliette zich liet opnemen in een kliniek was ze een tijdje niet in de serie te zien. Panettiere leed in het echt ook aan een postnatale depressie, maar lang niet zo erg als haar personage in de serie. Ze liet zich ook opnemen, waardoor ze een tijd niet kon meewerken aan Nashville. Erg jammer, want haar acteerprestaties zijn subliem. In de voorafgaande seizoenen liet ze al zien wat ze in huis had, maar in dit seizoen laat ze alle stadia van emoties zien die te maken hadden met haar postnatale depressie. Van zorgeloos tot uitgeput en van vrolijk tot hysterisch, de hele mikmak passeerde de revue.
Gelukkig is er ook veel positiefs aan seizoen vier. Zo waren er toffe gast-optredens van Steve Tyler, Kelsea Ballerini, Thomas Rhett en Elton John. Daarnaast liet Will Lexington in de laatste paar afleveringen van het seizoen zien dat hij wel degelijk een ruggengraat heeft en komt hij op voor homoseksuelen. Will leeft helemaal op en het was geweldig om te zien hoe hij opstond tegen discriminatie. Will verandert in iemand die sterk in zijn schoenen staat en alles op alles wil zetten om muziek te maken als een artiest en niet als iemand die slechts wordt bestempeld als een homoseksuele country-zanger.
De laatste afleveringen van Nashville zijn fijn om te kijken omdat Juliette weer in de serie zit én omdat de serie eindelijk weer een beetje pit krijgt. De allerlaatste aflevering was vooral vermakelijk aangezien problemen worden opgelost en verschillende personages antwoorden kregen op hun vragen. Wel was het jammer dat dit alles in slechts één aflevering was gepropt. Er gebeurde zoveel in één aflevering, wat beter verdeeld had kunnen worden over twee of drie afleveringen. De makers van de serie hadden hier hoogstwaarschijnlijk voor gekozen, gezien het op dat moment nog onduidelijk was of er een vijfde seizoen van Nashville zou komen. Zo kregen de fans een soort afsluiting, mocht de serie eindigen. Toch eindigde seizoen vier met een enorme cliffhanger. Als de serie zou worden gecanceld zouden de makers nog wel laten zien wat er na de cliffhanger zou gebeuren.
Seizoen vier was niet wat ik ervan had verwacht, desalniettemin kijk ik uit naar seizoen vijf. Ik ben ontzettend benieuwd wat er na de cliffhanger gebeurt en of het volgende seizoen weer ouderwets goed wordt.
Iedereen die regelmatig IMDB checkt, wist hier het antwoord waarschijnlijk al op, gezien Esten het hele seizoen zou meedraaien. Rayna’s (Connie Britton, Saturday Night Lights) grote liefde had de operatie overleefd, maar Nashville zou geen dramaserie zijn als er geen complicaties waren, want Deacons zus en leverdonor Beverly (Dana Wheeler-Nicholson, 6 years) vecht voor haar leven.
Niet alleen het leven van Rayna staat op z’n kop, ook countryster Juliette (Hayden Panettiere, Heroes) heeft moeite met de draad oppakken. Haar carrière loopt supergoed, nu ze in de bioscoop te zien is als Patsy Cline, maar privé loopt alles in de soep. Ze kan niet wennen aan de komst van haar baby Cadence, waardoor Avery (Jonathan Jackson, General Hospital) besluit zijn vrouw te verlaten. Vervolgens draait Juliette door, wat ernstige gevolgen heeft. Dit schudt de blondine wakker en ze besluit zich op te laten nemen in een kliniek, waar ze zich laat behandelen voor haar postnatale depressie.Genoeg kijkvoer voor een heel seizoen
Ook het leven van de rest van de personages van Nashville gaat niet over rozen. Scarlett (Clare Bowen, Dead Man’s Burden) en Gunnar (Sam Palladio, Episodes) hebben succes met hun band The Exes en gaan daarom op tour. De tour zou geweldig worden, maar doordat de twee onuitgesproken gevoelens voor elkaar hebben, loopt de spanning op. Ondertussen start Luke (Will Chase, Smash) zijn eigen platenlabel en heeft hij problemen met zijn opstandige zoon. Sony biedt Maddie (Lennon Stella, Stella Sisters) een platencontract, Will (Chris Carmack, Beauty & the Briefcase) probeert zijn carrière weer op de rails te krijgen en Rayna wil laten zien dat haar label Highway 65 geen grap is. Oftewel; genoeg kijkvoer voor een heel seizoen.
Al eerder schreef ik reviews over Nashville, maar dit keer ben ik minder lovend over de serie dan voorheen. Allereerst was het gemis van Juliette erg groot, gezien de serie grotendeels om haar draait. Toen Juliette zich liet opnemen in een kliniek was ze een tijdje niet in de serie te zien. Panettiere leed in het echt ook aan een postnatale depressie, maar lang niet zo erg als haar personage in de serie. Ze liet zich ook opnemen, waardoor ze een tijd niet kon meewerken aan Nashville. Erg jammer, want haar acteerprestaties zijn subliem. In de voorafgaande seizoenen liet ze al zien wat ze in huis had, maar in dit seizoen laat ze alle stadia van emoties zien die te maken hadden met haar postnatale depressie. Van zorgeloos tot uitgeput en van vrolijk tot hysterisch, de hele mikmak passeerde de revue.
Daarnaast werd ik een beetje moe van Maddie die zich tegen haar ouders keert. Maddie is zo getalenteerd, maar gedraagt zich, vooral in deel twee van het seizoen, als een secreet. Hierdoor kijk je helemaal niet meer uit naar hoe zij zich ontwikkelt in de muziekindustrie. Daarnaast werd Maddies zusje Daphne daardoor het ondergeschoven kindje, letterlijk en figuurlijk, van wie je als kijker ook meer had willen zien en horen.Ik werd een beetje moe van Maddie
Gelukkig is er ook veel positiefs aan seizoen vier. Zo waren er toffe gast-optredens van Steve Tyler, Kelsea Ballerini, Thomas Rhett en Elton John. Daarnaast liet Will Lexington in de laatste paar afleveringen van het seizoen zien dat hij wel degelijk een ruggengraat heeft en komt hij op voor homoseksuelen. Will leeft helemaal op en het was geweldig om te zien hoe hij opstond tegen discriminatie. Will verandert in iemand die sterk in zijn schoenen staat en alles op alles wil zetten om muziek te maken als een artiest en niet als iemand die slechts wordt bestempeld als een homoseksuele country-zanger.
De laatste afleveringen van Nashville zijn fijn om te kijken omdat Juliette weer in de serie zit én omdat de serie eindelijk weer een beetje pit krijgt. De allerlaatste aflevering was vooral vermakelijk aangezien problemen worden opgelost en verschillende personages antwoorden kregen op hun vragen. Wel was het jammer dat dit alles in slechts één aflevering was gepropt. Er gebeurde zoveel in één aflevering, wat beter verdeeld had kunnen worden over twee of drie afleveringen. De makers van de serie hadden hier hoogstwaarschijnlijk voor gekozen, gezien het op dat moment nog onduidelijk was of er een vijfde seizoen van Nashville zou komen. Zo kregen de fans een soort afsluiting, mocht de serie eindigen. Toch eindigde seizoen vier met een enorme cliffhanger. Als de serie zou worden gecanceld zouden de makers nog wel laten zien wat er na de cliffhanger zou gebeuren.
Seizoen vier was niet wat ik ervan had verwacht, desalniettemin kijk ik uit naar seizoen vijf. Ik ben ontzettend benieuwd wat er na de cliffhanger gebeurt en of het volgende seizoen weer ouderwets goed wordt.
