NCIS: New Orleans - Seizoen 2

Iedereen die CBS een beetje kent weet dat ze geen mogelijkheid laten liggen om nog beetje extra geld uit een serie te halen als dat er in zou kunnen zitten. Zo ook met NCIS. Deze serie kreeg twee spin-offs die het allebei nog verbazingwekkend goed doen ook: NCIS: Los Angeles en NCIS: New Orleans. Over die tweede wil ik het vandaag hebben.

Al in seizoen 1 was duidelijk dat ze bij New Orleans meer de kant op wilden van de originele NCIS dan Los Angeles (LA) dat gedaan had. Waar LA veel meer lijkt op Hawaii 5-0 (dus met lekker veel schieten en explosies), is New Orleans weer wat rustiger en is het bijna een kopie van de originele. Een kopie, maar dan wel met leuke New Orleans accenten. De vergelijking is natuurlijk ook makkelijk gemaakt met Pride die erg veel op Gibbs lijkt. De zaken die ze krijgen zijn ook erg vergelijkbaar. Vaak wordt er wel een beetje New Orleans aan toegevoegd door locatie of traditie, wat leuk is.

[image-67432]
Maar genoeg over de vergelijking met NCIS, laten we het hebben over NCIS: New Orleans. En dan voornamelijk over wat er allemaal in seizoen 2 van deze serie is gebeurd. Een belangrijke gebeurtenis is de toevoeging van een nieuw castlid, Sonja Percy (Shalita Grant, Mercy Street). Aan het eind van seizoen 1 was ze al wel meerdere keren te zien, maar nu is ze een vast onderdeel van het team.

Ik denk dat dat een goede keuze is geweest. Ze past er goed bij en de interactie tussen haar en LaSalle is leuk om te zien. Ze groeien door het seizoen heen naar elkaar toe. Samen met Brody maken ze een goed team. Tijdens de afgelopen twee seizoenen raakte ik langzaamaan toch wel een beetje gehecht aan dit team. En dat terwijl ik er de eerste paar afleveringen niet zoveel aan vond. Dat doen ze dus wel weer goed bij CBS.

Ook de opbouw naar de laatste paar afleveringen was goed. Dit werd weer een beetje verminderd door een voorspelbare “plottwist”, maar de laatste aflevering was nog steeds erg goed. Geen echte cliffhanger, wat ik eigenlijk wel een keer fijn vind voor de verandering. Ik heb zeker niet het idee dat het gebrek aan cliffhanger de serie minder heeft gemaakt, in tegendeel juist.

Bovendien waren er dit seizoen meerdere rode lijnen, die aan het eind eens een keer niet allemaal met elkaar te maken bleken te hebben en afzonderlijk op verschillende momenten werden opgelost. Eigenlijk heel verfrissend voor een keertje. Het was dus een best goed seizoen.


Nu blijf je bij dit soort series altijd houden dat de zaken ofwel enigszins voorspelbaar worden ofwel ontzettend vergezocht. Bij NCIS: New Orleans is het eerste het geval. Van veel zaken ben je er met een beetje nadenken al snel achter wie het gedaan heeft. Er zitten wel een paar goede zaken in het seizoen, die dat weer goed maken. En zoals gezegd: de opzet van de rode lijn en de laatste paar afleveringen maken ook veel goed.

Al met al dus geen slecht seizoen voor een spin-off van een spin-off. Het zal natuurlijk nooit een hoogvlieger worden, maar dat hoeft voor veel mensen ook niet. Het is gewoon leuk om te kijken, en dat is denk ik ook wel heel belangrijk. Daarom dus een 7. Ik ga snel verder met seizoen 3.