Showtime, aflevering 1

"It's Showtime everybody. Showtime"

House of Cards (2013)

Daar zit ik dan – hulpeloos op de bank te staren naar mijn 47-inch televisie. Frank Underwood kijkt me recht in de ogen aan en verteld me dat de democratie schromelijk overschat wordt. Wow, de koude rillingen lopen me over de rug.

Terwijl mijn Earl Grey thee met een schuitje melk koud staat te worden en mijn pak Bastogne-koeken onaangeroerd op tafel ligt raak ik volledig in de ban van Frank en Claire Underwood. House of Cards (2013) raakt mij als kijker zoals geen enkele andere serie dat heeft gedaan. Er zijn vele goede en zelfs uitmuntende series voorbijgekomen, maar Frank kruipt onder mijn huid, doet iets met mij, laat me voelen wat het is om onder één hoedje te spelen met de belangrijkste man op aarde, de president van de Verenigde Staten.

Om een spel te spelen met dodelijke inzet en alleen de winnaar verlaat ongeschonden de tafel. Kevin Spacey is eerst House Majority Whip (een functie die wij niet kennen in Nederland), daarna is hij vicepresident om uiteindelijk, ongekozen, president te worden. Robin Wright is zijn prachtige eega en partner in crime die je rustig een stijl icoon mag noemen. Spacey en Wright weten dat zij als de Underwoods onverslaanbaar zijn, maar blijft dat zo?

Zou ik op de Underwoods stemmen na vier seizoenen House of Cards op Netflix? Ja, en dat zou ik doen zonder aarzeling of twijfel, doen zij ook niet!

House of Cards is inmiddels vernieuwd met een vijfde seizoen door Netflix, wanneer deze van start zal gaan is nog niet bekend gemaakt.

Dit was de eerste radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken tijdens Ochtend Oostrom hoor je hieronder.



De plaat van de week is Knockin' on Heaven’s door Bob Dylan, uit de serie Lucifer.

Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet

Mandy



Fragment d.d. 16 april 2016.