Serie-Ergernis: #Cliffhangers

Ik wil hier wat schrijven over series. Iets over series wat voor iedereen herkenbaar is, maar dan de wat negatievere kant daarvan. Volg je me nog? Ik mezelf bijna niet, dus ik vergeef het je. Wat ik bedoel – en ik zal proberen het in het kort te zeggen – is iets waar iedere seriefanaat zich eigenlijk stiekem kapot aan ergert. En aangezien er daarvan genoeg ‘dingen’ zijn (wat is ‘dingen’ eigenlijk een uitermate onbenullig woord, maar goed, nu staat het er al) geeft dat me genoeg ruimte om daar een aantal columns over te schrijven.

Het eerste echte irritatiepunt wat ik deze keer behandel is ‘cliffhangers’. Want wie heeft dat, in vredesnaam, nu bedacht? Weken, vaak maandenlang nagelbijtend, haar uit je hoofd trekkend, informatie bij elkaar googelend wachten, totdat in hooguit een halve aflevering alles opgelost is en er plaats gemaakt kan worden voor de nieuwe verhaallijn van het nieuwe seizoen.

Jullie (ik spreek de schrijvers van alle series nu even persoonlijk aan, want natuúrlijk lezen ze dit. Ik neem deze taak heel serieus) willen dus beweren dat je maandenlang ons iedere nacht, oksel-klotsend van het zweet, wakker wilt laten worden met maar één gedachte: ‘Gaat Slippertje dood?’ of ‘Is Jutje nu echt zwanger van Jopie?’. En dat voor een HALVE AFLEVERING?

Dat is hetzelfde als een supermarkt inlopen rond kwart over zes, en de manager tegen je zou zeggen: Ga hier maar liggen, dan kijk ik of je over een half jaar nog leeft. Ik lig er wel iedere nacht van wakker hoor, dat dan weer wel. (Wat een waanzinnig slechte vergelijking, hij slaat niet eens op het voorbeeld. *zucht*)

Het ergste zijn dan nog de cliffhangers van series die gecanceld worden. Natuurlijk zijn er sommige series waarvan écht niemand het had verwacht, waardoor er afgekapte verhalen ontstaan. Maar bij sommige series kijkt er werkelijk geen ziel, zijn de recensies belachelijk slecht, én is de serie-begrafenisondernemer praktisch al over de drempel gestapt. En dan alsnóg afsluiten met een cliffhanger. Hang mij maar op, gooi me in de gracht en haal me door de droogmolen, ik begrijp er werkelijk niets van.

Toch snap ik cliffhangers ergens weer wel hoor. Ze willen je gewoon nieuwsgierig maken naar volgend seizoen. Zo gek is dat niet…

Als een blad aan de boom! Ongelofelijk. Over een draaikont gesproken zeg. De politiek is er niets bij. Hele nut van deze column weg. Volgende keer beter. Misschien ook iets inhoudelijker?

Aan de lieve lezers: Heb jij ook een serie-ergernis? Iets waar je het nut niet helemaal van in ziet? Plaats hem in een reactie hieronder! Misschien kan ik dan de volgende keer over jouw ergernis mee-ergeren!