Showtime, aflevering 22

"It's Showtime everybody. Showtime"

Supernatural

Soms zijn series precies waar ze voor gemaakt worden, vermaak. Supernatural is zo'n dergelijke serie. Geen boodschap en geen diepere betekenis. En bij Supernatural hoeft dat ook niet. Vooral Dean is er één voor puur vermaak. Sam is de jongere broer en wat serieuzer.

Dit is een serie waar televisie voor is gemaakt. Je wordt 45 minuten, lang aflevering na aflevering, vermaakt en daar gaat het uiteindelijk om. Crowley, Castiël, Lucifer, Amara, addergebroed en ander gespuis dat onder een steen vandaan is gekropen dragen allemaal bij tot het vermaak van Supernatural.

Maar Supernatural is niet voor iedereen weggelegd. De serie vertelt over duivels, demonen, de zus van God (heeft die een zus dan, ja blijkbaar), engelen, vampiers, heksen en God zelf. En al deze figuren nemen het op één of andere manier op tegen Sam en Dean, jagers op addergebroed en ander gespuis.

Persoonlijk hou ik van de twee broers, de manier waarop ze in het leven staan, elkaar en de duivel naar het leven staan. Maar ook hoe ze voor elkaar opkomen, samen met onder andere de leukste engel die ik ooit heb gezien, Castiël. En de Koning van de Hel Crowley waar ik maar geen hekel aan kan krijgen.

Supernatural gaat voorlopig nog even door en dat is voor de fans, waar ik mezelf wel onder schaar, heel fijn. Leuke jongens, mooie auto's, goede muziek en monsters. Oh ja, en de goede die eigenlijk altijd winnen. Heerlijk, op 13 oktober start het twaalfde seizoen bij The CW.

Prijsvraag:
Het antwoord op de prijsvraag van vorige week is Johnny Cash – Hurt. De winnaar heeft inmiddels bericht ontvangen en de DVD van Person of Interest is inmiddels naar hem/haar onderweg.

Dit was de radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken tijdens Ochtend Oostrom hoor je hieronder.



De plaat van de week is Johnny Cash – It’s All Over.

Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet

Mandy