The Strain
In 2014 ging de Guillermo Del Toro horrorserie bij FX in première en met moeite heb ik het volgehouden tot de seriefinale in september 2017. Vier seizoenen of 46 afleveringen heeft de serie geduurd en in mijn ogen had het vlotter gekund. Echt slecht wordt de serie nergens maar in mijn boek ziet horror er toch echt anders uit.
In mijn eerdere recensie op MijnSerie liet ik al weten dat ik de Master eruit vind zien als een mislukte versie tussen Jabba de Hut en Nosferatu. In het laatste seizoen is daar gelukkig wat aan gedaan en ziet de vampier-meester er minder mislukt uit. Wie ik persoonlijk niet mislukt vind is Quinlan, ook bekend als The Born, zeg maar een soort Blade. In het laatste seizoen krijgen we meer te weten over deze markante figuur die een belangrijke rol speelt in de serie.
Helaas gaan sommige verhaallijnen op het eind mij veel te ver. Het is zo ver gezocht dat je het idee hebt dat het erbij is verzonnen om de tien afleveringen maar vol te krijgen. Dat is jammer want overbodig is niet een woord die ik graag zou willen gebruiken in een serie als The Strain. Ook de leader, begintune, verbaasde mij elke keer weer. Het paste niet bij elkaar het begin en het einde. Of dat een gebrek aan fantasie is geweest weet ik niet, maar vreemd was het wel. Niet iedere hoofdrolspeler overleefd het avontuur in New York en dat mag in deze serie als positief worden beschouwd.
Dit was de radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken tijdens Ochtend Oostromkun je horen in het fragment hieronder.
Wil je graag alle muziek beluisteren die wij hebben en gaan draaien in Showtime? Klik hier voor de lijst die Peter elke week zal aanvullen.
Showtime heeft nu ook een eigen Facebook pagina; kijk op de pagina Showtime! Voor èn door TV serie fans
De plaat van de week is Boomtown Rats – I Don’t like Mondays.
Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet
Mandy
Peter, Nimuë en Mandy
©Nimuë Gelling
