Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Occupied - Seizoen 1
Mijn dagblad verraste me vorig jaar met een bijgeleverd schijfje waarop de eerste aflevering van de Noorse serie Occupied stond. Op internet zag ik dat ook een Belgische krant dat had gedaan. Aardige PR-stunt. Ik gaf het schijfje aan mijn zoon. Een week later vroeg ik hem of hij het had bekeken en of het wat leek. Het was wel aardig, zei hij, het speelt in de toekomst, Noorwegen heeft besloten de olieproductie te stoppen en daarom begint Rusland de olieplatforms en later ook Noorwegen te bezetten. Vreemd, dacht ik, de Russen zouden toch blij moeten zijn, want nu konden zij meer olie en gas verkopen. Ik besloot de serie maar eens in zijn geheel te gaan zien. Het idee voor Occupied is van de succesvolle thrillerschrijver Jo Nesbø. Een scenarioteam onder leiding van Karianne Lund heeft het verder uitgewerkt naar een tv-serie van 10 afleveringen (eerste seizoen!) onder regie van Erik Skjoldbaerg (Prozac Nation). De serie is ondergebracht bij productiebedrijf Yellow Bird, ook verantwoordelijk voor de Millenniumfilms.
[image-59374]Occupied speelt dus in de (nabije?) toekomst. De Verenigde Staten zijn uit de NAVO gestapt. De EU is dikke vriendjes met Rusland. Het milieuprobleem is zeer prangend, dus heeft de nieuwe Noorse regering onder leiding van premier Jesper Berg (Henrik Mestad) besloten de olie- en gaswinning te beëindigen en over te gaan op energie van revolutionair nieuwe centrales. Dit is tegen het zere been van de EU en ze vragen de Russen dit op te lossen. Dat doen de Russen maar al te graag en ze bezetten de olie- en gasproductie-eenheden. Ze zetten premier Berg onder druk en hij stemt ermee in om tot een oplossing te komen, opdat de Russen het land weer zullen verlaten. Hiermee heb ik weinig verklapt, want dit is dus het uitgangspunt van de serie. Om het niet al te abstract te maken, volgen we enkele Noorse gezinnen die met de directe gevolgen worden geconfronteerd. Dat zijn premier Berg en zijn vrouw, die op een baan in Parijs aast, en hun pasgeboren kind.
Aanvankelijk is de bezetting door de Russen nauwelijks merkbaar. Er zijn wat zogenaamde adviseurs, normale mensen en niet de sluwe stereotypen uit de bekende spionagefilms. De wereld draait gewoon door en dat is wat het nogal unheimisch maakt, vergelijk het met hoe het op De Krim ging. De Russische ambassadeur Irina Sidorova (een mooie rol van Ingeborga Dapkunaite, een Litouwse actrice) geeft leiding aan het proces. Zij is gematigd en bereid tot compromissen. Maar dat is de Noorse bevolking uiteraard niet, er ontstaat verzet, eerst van eenlingen (dat ziet er nogal knullig uit, het lijken wel padvinders), later gecoördineerd. Dat leidt weer tot reacties van de Russen en zo escaleert de situatie, het gaat van kwaad tot erger. Er komen nu wel stereotype Russen en later zelfs hoge militairen in dito uniformen.
Ik miste in de eerste afleveringen een houvast, een rode draad, een hoofdpersoon met wie ik me kon identificeren. Het verhaal vloog heen en weer, van incident naar incident, met wel heel veel toeval. Maar zo halverwege de serie veranderde dat, toen duidelijker werd dat premier Berg de eigenlijke hoofdpersoon van de serie is, die staat voor de keus meewerken of verzet bieden. Berg is de klassieke tragische held, de burgemeester in oorlogstijd. Hij probeert in samenwerking met Irina Sidorova de schade te beperken. Dit in tegenstelling tot het hoofd van de veiligheidsdienst Wencke Arnesen (Ragnhild Gudbrandsen), die de kant van het verzet kiest, wat uiteraard een makkelijker en duidelijker keus is. Dus naar het eind toe wordt dit eerste seizoen van Occupied beter. Over de vormgeving niets dan lof, het ziet er heel mooi en geloofwaardig uit en er wordt goed geacteerd door de voor mij merendeels onbekende acteurs. Dat mag ook wel, want de serie is de duurste tot nog toe in Noorwegen, ruim 11 miljoen euro. De strijd gaat door in seizoen 2 en ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.
Volg Okkupert[image-59374]Occupied speelt dus in de (nabije?) toekomst. De Verenigde Staten zijn uit de NAVO gestapt. De EU is dikke vriendjes met Rusland. Het milieuprobleem is zeer prangend, dus heeft de nieuwe Noorse regering onder leiding van premier Jesper Berg (Henrik Mestad) besloten de olie- en gaswinning te beëindigen en over te gaan op energie van revolutionair nieuwe centrales. Dit is tegen het zere been van de EU en ze vragen de Russen dit op te lossen. Dat doen de Russen maar al te graag en ze bezetten de olie- en gasproductie-eenheden. Ze zetten premier Berg onder druk en hij stemt ermee in om tot een oplossing te komen, opdat de Russen het land weer zullen verlaten. Hiermee heb ik weinig verklapt, want dit is dus het uitgangspunt van de serie. Om het niet al te abstract te maken, volgen we enkele Noorse gezinnen die met de directe gevolgen worden geconfronteerd. Dat zijn premier Berg en zijn vrouw, die op een baan in Parijs aast, en hun pasgeboren kind.
Eén van de beveiligers van de premier, Hans Martin Djupvik (Eldar Skar), gaat een sleutelrol spelen, omdat hij zowel wordt vertrouwd door de Russen als door de Noren. Djupviks vrouw is rechter en zij voelt in haar werkomgeving de gevolgen van de activiteiten van Hans Martin. Journalist Thomas Eriksen (Vegar Hoel) is fel tegen Bergs concessies aan de Russen en hij gaat op jacht naar achtergronden en nieuwe feiten, wat niet geheel en al ongevaarlijk is. Zijn vrouw Bente (Ane Dahl Torp) daarentegen is wel blij met die Russen, ze heeft een restaurant dat niet zo goed loopt, maar ze kan nu een heel nieuwe en met geld smijtende klantengroep aanboren. Dit leidt niet tot meer huwelijksgeluk en ook de kinderen kiezen partij.Premier Berg is de klassieke tragische held.
Aanvankelijk is de bezetting door de Russen nauwelijks merkbaar. Er zijn wat zogenaamde adviseurs, normale mensen en niet de sluwe stereotypen uit de bekende spionagefilms. De wereld draait gewoon door en dat is wat het nogal unheimisch maakt, vergelijk het met hoe het op De Krim ging. De Russische ambassadeur Irina Sidorova (een mooie rol van Ingeborga Dapkunaite, een Litouwse actrice) geeft leiding aan het proces. Zij is gematigd en bereid tot compromissen. Maar dat is de Noorse bevolking uiteraard niet, er ontstaat verzet, eerst van eenlingen (dat ziet er nogal knullig uit, het lijken wel padvinders), later gecoördineerd. Dat leidt weer tot reacties van de Russen en zo escaleert de situatie, het gaat van kwaad tot erger. Er komen nu wel stereotype Russen en later zelfs hoge militairen in dito uniformen.
Ik miste in de eerste afleveringen een houvast, een rode draad, een hoofdpersoon met wie ik me kon identificeren. Het verhaal vloog heen en weer, van incident naar incident, met wel heel veel toeval. Maar zo halverwege de serie veranderde dat, toen duidelijker werd dat premier Berg de eigenlijke hoofdpersoon van de serie is, die staat voor de keus meewerken of verzet bieden. Berg is de klassieke tragische held, de burgemeester in oorlogstijd. Hij probeert in samenwerking met Irina Sidorova de schade te beperken. Dit in tegenstelling tot het hoofd van de veiligheidsdienst Wencke Arnesen (Ragnhild Gudbrandsen), die de kant van het verzet kiest, wat uiteraard een makkelijker en duidelijker keus is. Dus naar het eind toe wordt dit eerste seizoen van Occupied beter. Over de vormgeving niets dan lof, het ziet er heel mooi en geloofwaardig uit en er wordt goed geacteerd door de voor mij merendeels onbekende acteurs. Dat mag ook wel, want de serie is de duurste tot nog toe in Noorwegen, ruim 11 miljoen euro. De strijd gaat door in seizoen 2 en ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.
Reacties (0)