Olive Kitteridge

Ik koester heel veel liefde voor HBO. Natuurlijk slaan ze de plank ook wel eens mis, maar dat is een zeldzaamheid. Zo was The Leftovers wat mij betreft een geest die ze prima in de fles hadden kunnen laten en ook Boardwalk Empire – ja ik ga het gewoon zeggen – heeft op mij uiteindelijk minder indruk gemaakt dan ik hoopte toen ik voor het eerst de trailer zag. Maar HBO is toch vooral een parelkweker. Parels als Girls, How To Make It In America en True Detective, die – misschien op zenders als AMC en Sundance Channel na – waarschijnlijk nergens anders het levenslicht hadden gezien. Aan dat rijtje kan nu ook de boekverfilming van Elizabeth Strout’s novelle Olive Kitteridge worden toegevoegd. Een indrukwekkend vierluik met acteerwerk wat je nog in geen enkele andere serie hebt gezien. Inderdaad, je leest het goed. In geen énkele andere serie.

In Olive Kitteridge krijg je 25 jaar uit het leven van Olive, haar man Henry en zoon Christopher voorgeschoteld. Ze wonen samen in een slaapstadje in Maine, waar goedzak Henry de lokale drogisterij runt en Olive de jeugd van kennis voorziet. Het harde, ongefilterde, soms cynische voorkomen van Olive zorgt voor de nodige spanningen, zowel binnen het gezin als daar buiten.

Sommige mensen zullen Olive Kitteridge te traag en saai vinden. Daar kan ik best inkomen. Zelf vond ik het een verademing tussen al het schreeuwende seriegeweld. Het is na een hectische dag op je werk het portier van je auto met een doffe plof dichttrekken en omringd worden door stilte. Het is op een stormachtige dag met je paraplu vechten tegen de elementen, ergens de hoek omslaan en opeens in volledige windstilte terechtkomen. Misschien is het zelfs een beetje weken opzien tegen de tandarts en dan na tien minuten gaatjesvrij weer op de stoep staan. Het is – bij vlagen – zware kost, waar je gekgenoeg toch met enige regelmaat een glimlach van op je gezicht krijgt. Mooi, intelligent, verstillend en met Frances McDormand (Olive) in het bezit van een actrice die prijzen verdient. Heel veel prijzen.

wauw, shapo!
eindelijk een goede duidelijke review