One Big Happy - Eerste aflevering
De show is een comedy over een lesbische vrouw die zwanger wil worden van haar beste (hetero)vriend. Toen Ellen DeGeneres werd gevraagd waarom we met zijn allen naar One Big Happy moesten gaan kijken, antwoordde ze eenvoudig: ‘Because there’s a lesbian in it’. Vanwege deze amusante logica, en omdat ik nog steeds wacht op een serie die waardig is om het gat van Will & Grace te vullen, besloot ik de show een kans te geven.
De eerste aflevering start direct in de apotheek waar Lizzy (Elisha Cuthbert, Happy Endings) en Luke (Nick Zano, Happy Endings) een zwangerschapstest kopen. Wanneer de test negatief is, gaan ze met vrienden de kroeg in om deze ongewenste uitslag te verwerken. Hun vriend Roy (Chris Williams, Family Time) vertelt dat ze geluk hebben omdat kinderen afschuwelijk zijn en dan met name zijn eigen dochter. Er zitten enkele grappige, heerlijk incorrecte dialogen in dit gesprek.
Roy: ‘Children are a blessing. But they ruin your life. But I love my daughter, she’s my angel. I’d lift a burning car to save her. But I hate her. ‘ (vert.: kinderen zijn een zegen, maar ze verpesten je leven. Ik houd van mijn dochter, ze is mijn engel. Ik zou een auto optillen om haar te redden. Maar ik haat haar.)
In diezelfde kroeg ontmoet Luke de Engelse Prudence (Kelly Brook, Lemon la Vida Loca). Hij is binnen drie seconden verliefd op haar en neemt haar mee naar huis. Direct wordt het verschil tussen Europeanen en Amerikanen vanuit een typisch Amerikaanse stereotypering duidelijk gemaakt: Prudence loopt compleet naakt door het huis en wordt geportretteerd als een ongeremde vrouw . Lizzy is daarentegen heel preuts en voelt zich duidelijk ongemakkelijk bij al dit naakt. Nog in dezelfde aflevering trouwt Luke met Prudence zodat ze niet gedeporteerd wordt naar Engeland en blijkt Lizzy toch zwanger te zijn van Luke.
Tot nu toe heb ik geen hoge pet op van de show. De verhaallijn wordt er voor mijn gevoel echt ingeramd: in de eerste vijftien minuten van de serie wordt Lizzy zwanger, leert Luke Prudence kennen en trouwt hij met haar. De personages zijn oppervlakkig en komen dom en onbenullig over. De dialogen zijn leuk uitgeschreven maar worden door het gebrek aan diepgang zonder overtuiging geleverd. Ik krijg bij deze serie meer het gevoel van een parodie op normale mensen. Sommige kijkers zullen hiervan houden maar voor mij is deze liefde niet weggelegd. Een verhaal hoeft voor mij niet direct realistisch te zijn (ik houd immers ook van scifi en fantasy) maar de personages moeten op zijn minst overtuigend zijn.
De eerste aflevering start direct in de apotheek waar Lizzy (Elisha Cuthbert, Happy Endings) en Luke (Nick Zano, Happy Endings) een zwangerschapstest kopen. Wanneer de test negatief is, gaan ze met vrienden de kroeg in om deze ongewenste uitslag te verwerken. Hun vriend Roy (Chris Williams, Family Time) vertelt dat ze geluk hebben omdat kinderen afschuwelijk zijn en dan met name zijn eigen dochter. Er zitten enkele grappige, heerlijk incorrecte dialogen in dit gesprek.
Roy: ‘Children are a blessing. But they ruin your life. But I love my daughter, she’s my angel. I’d lift a burning car to save her. But I hate her. ‘ (vert.: kinderen zijn een zegen, maar ze verpesten je leven. Ik houd van mijn dochter, ze is mijn engel. Ik zou een auto optillen om haar te redden. Maar ik haat haar.)
In diezelfde kroeg ontmoet Luke de Engelse Prudence (Kelly Brook, Lemon la Vida Loca). Hij is binnen drie seconden verliefd op haar en neemt haar mee naar huis. Direct wordt het verschil tussen Europeanen en Amerikanen vanuit een typisch Amerikaanse stereotypering duidelijk gemaakt: Prudence loopt compleet naakt door het huis en wordt geportretteerd als een ongeremde vrouw . Lizzy is daarentegen heel preuts en voelt zich duidelijk ongemakkelijk bij al dit naakt. Nog in dezelfde aflevering trouwt Luke met Prudence zodat ze niet gedeporteerd wordt naar Engeland en blijkt Lizzy toch zwanger te zijn van Luke.
Tot nu toe heb ik geen hoge pet op van de show. De verhaallijn wordt er voor mijn gevoel echt ingeramd: in de eerste vijftien minuten van de serie wordt Lizzy zwanger, leert Luke Prudence kennen en trouwt hij met haar. De personages zijn oppervlakkig en komen dom en onbenullig over. De dialogen zijn leuk uitgeschreven maar worden door het gebrek aan diepgang zonder overtuiging geleverd. Ik krijg bij deze serie meer het gevoel van een parodie op normale mensen. Sommige kijkers zullen hiervan houden maar voor mij is deze liefde niet weggelegd. Een verhaal hoeft voor mij niet direct realistisch te zijn (ik houd immers ook van scifi en fantasy) maar de personages moeten op zijn minst overtuigend zijn.
