De magie wordt steeds minder bij Outlander. Het licht gaat langzaam uit. De serie die eerst kon leunen op een interessant verhaal valt nu regelmatig in herhaling. Vooral de mierzoete liefdesverklaringen zijn inmiddels teveel van het goede. De zoetsappigheid van de nauwelijks ouder wordende Jamie en Claire wordt dit seizoen geëvenaard door een aantal andere stellen. Heerlijk zwijmelen voor de één. Voor de ander is het wachten tot de volgende scène. Laat ik nu net bij die laatste categorie horen. Zeker omdat deze scènes tegenwoordig erg weinig aan het verhaal toevoegen.
Outlander levert precies dat wat we al zeven seizoenen van deze serie verwachten.
Ander minpunt is dat alles in verband staat met de Frasers. De afmetingen van de pas later uitgeroepen Verenigde Staten waren in de periode dat het zich afspeelt nog niet zo groot als nu. Toch is het opmerkelijk dat iedereen elkaar maar tegen blijft komen. Zelfs in het woud waar zelfs de meest getrainde trapper zijn weg kwijtraakt komen mensen elkaar tegen. Zonder dat ze daar moeite voor hoeven te doen. Zelfs nieuwe mensen ontmoeten blijkt samen te hangen met het verleden van Jamie en Claire. Opmerkelijk, maar inmiddels iets te gewoon in Outlander. Het maakt dat een serie die gaat over tijdreizen nog ongeloofwaardiger wordt.
Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee, dat valt verder wel mee. De bedenkers achter de serie weten nog steeds waar men goed op scoort. Actie en avontuur gemixt met dramatische (liefdes)verhalen. Ook dit tweede deel zit daar vol mee. Daarmee bereikt Outlander nog steeds een breed publiek. Zeker omdat dit nog steeds gecombineerd wordt met mooie beelden. Niet alleen van landschappen en decors maar ook van de mensen en hun avonturen. Er komen wel steeds meer reizigers bij die ook door de tijd reizen om dit waar te maken. Nog even en iedereen reist vrij en blij van periode naar periode. Het zorgt ervoor dat oude bekenden in dit seizoen weer opgevoerd worden. Het lijkt vooral gedaan om toe te werken naar de grand finale.
Het maakt dat een serie die gaat over tijdreizen nog ongeloofwaardiger wordt.
Outlander levert precies dat wat we al zeven seizoenen van deze serie verwachten. Het is nog steeds vermakelijk genieten van een romantisch in beeld gebrachte tijd. De keiharde realiteit wordt altijd vermengd met fraai in beeld gebrachte gebeurtenissen. Het geweld wordt niet geschuwd. Het wordt zelfs behoorlijk direct in beeld gebracht. Toch zal iemand niet snel daarop afhaken. Dat komt omdat het daarna altijd weer een beetje goed lijkt te komen. Niet dat dit altijd het resultaat is, maar het positieve gevoel blijft altijd aanwezig. De rotsen in de branding, Jamie en Claire, zorgen daar wel voor. Samen met een aantal familieleden die zich ook dit seizoen weer prima weten te redden.
Outlander is in het zevende seizoen niets nieuws onder de zon. Dat is precies wat we verwachten. De formule wordt op punten wel wat sleets. Toch is het nog steeds goed genoeg om ook het achtste seizoen te gaan bekijken. Je wil immers weten hoe dit allemaal af gaat lopen. Toch is er ook opluchting dat het einde van deze serie nabij is. De momenten dat er irritatie ontstaat over gecreëerde situaties lijkt namelijk per seizoen meer te worden.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
