Penny Dreadful - Seizoen 1

Een Penny Dreadful (ook wel Penny Horrible, Penny Awful, Penny Number en Penny Blood genoemd) was een soort Britse fictie publicatie in de negentiende eeuw. Het blaadje werd meestal gekenmerkt door lugubere seriële verhalen die verdeeld over een aantal weken werden gepubliceerd. Elk deel kostte een (oude) penny. De blaadjes werden gedrukt op goedkoop pulp papier en waren gericht op jonge werkende mannen. De Penny Dreadful verhaalde onder andere over Dick Turpin, Varney the Vampire en Sweeny Todd. Deze blaadjes zijn de inspiratie voor de gelijknamige serie van Showtime.

Persoonlijk vind ik Penny Dreadful erg moeilijk in een seriehokje te plaatsten. Wat is het nu? Is het horror, een thriller, een psychologisch drama, actie, een historisch drama of is het toch een boekverfilming? Het is duister, gruwelijk en waanzinnig. Het geeft Londen een donkere, lugubere en wetteloze kant. Het verschil tussen arm en rijk wordt pijnlijk duidelijk in beeld gebracht. De straten van Londen zijn vies, gevaarlijk en je kunt de stank bijna ruiken en de reddeloosheid bijna voelen.

Penny Dreadful verzamelt schurken, monsters, demonen, griezelige uitvinders en decadente jongelingen in één seizoen. Het gemak waarmee er gespeelt wordt met figuren als Dorian Gray, Victor Frankenstein of Dracula is griezelig en werkt soms op mijn gemoedstoestand. Ik ken alle karakters en dat maakt de samenkomst van deze griezels angstaanjagend. Misschien hebben Mary Shelley, Oscar Wilde en Bram Stoker hun inspiratie wel gehaald uit deze donkere eeuw.

Vanessa Ives wordt tot bijna in de perfectie gespeeld door Eva Green (Camelot). Green zet in mijn ogen één van haar betere karakters neer. Ademloos zie je haar beproevingen doorstaan die elke fantasie tarten. Timothy Dalton (Scarlett) is een prachtige aanvulling, naast Green, als Sir Malcolm. Beide lijken te zijn gemaakt voor deze eeuw. Hun houding, voorkomen en stemgeluid past in het donkere Londen. Het is moeilijk voor te stellen dat deze twee acteurs niet uit de negentiende eeuw komen.

Penny Dreadful blijft wel vrij trouw aan het verhaal van Victor Frankenstein (Harry Treadaway, Le Vol des cigognes), maar met Dracula gaan ze redelijk door de bocht. De reden waarom ze voor dat concept hebben gekozen weet ik niet. Gelukkig is het niet echt storend. Het verhaal van Dorian Gray (Reeve Carney) blijft wat onderbelicht, graag had ik wat meer gezien van de beeldschone en levensgevaarlijke jongeling.

Als Ives in de één na laatste aflevering weer bezeten raakt, kan ik het gevoel van de Exorcist niet van me afschudden. Het beklemmende gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde komt prachtig naar voren. De beelden en muziek doen veel goed. De speciale effecten en make-up zijn prachtig gedaan. Penny Dreadful is niet bang om bloed, seks en gore te laten zien. Geheel terecht hebben ze de serie vernieuwd.

8 punten omdat sommige monsters perfect bij elkaar passen.