Pushing Daisies is zowel qua vormgeving als qua verhaal ontzettend creatief. Het is jammer dat we hier niet meer van hebben kunnen zien. Door schrijversstaking zochten veel fervente seriekijkers (zoals ik) hun heil bij oudere series. Hoe kun je die periode beter doorkomen dan met een serie die last had van de staking uit 2007? Zo heb ik afgelopen tijd kunnen genieten van Pushing Daisies. Deze serie werd tussen 2007 en 2009 uitgezonden op ABC. De twee gemaakte seizoenen zijn goed voor in totaal 22 afleveringen.
In Pushing Daisies volgen we Ned (Lee Pace, Halt & Catch Fire), een taartenbakker met een speciale gave; hij kan namelijk de doden tot leven wekken door ze aan te raken. Deze wonderlijke superkracht heeft echter twee nadelen. Raakt Ned iemand die hij tot leven heeft gewekt nog een keer aan, dan sterft diegene voorgoed. Maar blijft iemand die hij heeft aangeraakt langer dan een minuut leven, dan zal er iemand anders voor in de plaats sterven. Wanneer de privédetective Emerson Cod (Chi McBride, Boston Public) Neds gave ontdekt, besluit hij om Ned in te zetten om de meest bizarre moordzaken op te lossen.
De verhaallijnen en de vormgeving zijn allebei heel creatief
Pushing Daisies is een serie bedacht voor Bryan Fuller, uitvoerend producent en schrijver van series als Hannibal, Dead Like Me en verschillende Star Trek-series. Net als al deze series is Pushing Daisies meteen te herkennen als een Bryan Fuller-serie. Er wordt heel veel aandacht geschonken aan de vormgeving die in elke aflevering perfect bij de verhaallijn en de thema’s past. De sets en kostuums zijn kleurrijk en compleet over de top, maar dit stoort nooit. Tijdens een aflevering waarin er bijvoorbeeld een moord in een vuurtoren wordt gepleegd, word je als kijker getrakteerd op woeste stormen, krakkemikkige roeibootjes en gele regencapes. Ook personages hebben heerlijk bizarre namen als Dick Dicker, John Joseph Jacobs of Marianne Marie Beetle.
Het gegeven van Neds speciale kracht zorgt voor inventieve verhaallijnen. Omdat Ned zijn gave als een vloek ziet is hij afstandelijk. Samenwerken om moordzaken op te lossen geeft hem een nieuw doel en daardoor kruipt hij langzaam uit zijn schulp en begint hij weer te genieten van het leven. Al in de eerste aflevering krijgt hij een onverwachte nieuwe klap. Het slachtoffer van Emersons eerste zaak blijkt namelijk Neds jeugdliefde Charlotte (Anna Friel, Marcella) te zijn, en hij besluit haar te laten leven. Dit brengt een hoop complicaties met zich mee en Ned en Charlotte moeten veel aparte, maar hoogst amusante sprongen maken om hun relatie te laten werken. De chemie tussen de hoofdrolspelers is daarbij onmiskenbaar. Verder hebben ook Kristin Chenoweth (Schmigadoon!), Ellen Greene (Heroes) en Swoosie Kurtz (Call Me Kat) leuke hoofdrollen.
Het eind is helaas een beetje afgeraffeld
Helaas is Pushing Daisies een product van de vorige schrijversstaking en dat is een aantal keer goed te zien. In plaats van de tweeëntwintig geplande afleveringen had het eerste seizoen er slechts negen. Hier had men geen rekening mee gehouden en de rode draad in het verhaal kwam pas heel laat in het seizoen op gang. In het tweede seizoen is deze rode draad sterker aanwezig, maar toen halverwege het seizoen bekend werd dat de serie gecanceld zou worden, hebben de makers de laatste paar afleveringen moeten herschrijven om het verhaal af te maken. Hoewel het geheel een mooi afgerond einde heeft, is het duidelijk in alle haast afgemaakt en voelt het een beetje afgeraffeld aan. Hier had zeker meer in kunnen zitten als er meer afleveringen gemaakt hadden kunnen worden of als de makers hadden geweten wat hen boven het hoofd hing.
Ondanks dat Pushing Daisies het slachtoffer van een schrijversstaking en een (wat mij betreft) te vroege cancellering was, heeft bedenker Bryan Fuller zijn uiterste best gedaan met een bizar uitgangspunt en daarin is hij geslaagd. Het gegeven is uniek, de uitvoering is erg goed, en de absurde vormgeving past er perfect bij. Mocht je nog iets leuks willen kijken tijdens een toekomstige schrijversstaking, dan raad ik deze van harte aan.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
