Peacock timmert langzaam aan de weg met Queer as Folk (US): een reboot van de gelijknamige, populaire series uit het begin van deze eeuw. Slaan ze de plank raak of compleet mis? Een aantal weken geleden verscheen de nieuwste reboot van een populaire serie uit het begin van deze eeuw: Queer as Folk (US). Ik schreef toen ook al een recensie over de eerste aflevering. Inmiddels heb ik alle afleveringen gezien en kom ik hier mijn laatste oordeel vellen.
Queer as Folk heeft zich nog niet weten te onderscheiden en heeft geen sterke eigen stem.
In Queer as Folk (US) volgen we een groep jonge mensen uit New Orleans. Allemaal behoren ze op hun eigen manier tot de queer-gemeenschap. Diversiteit alom: homo, trans, non-binair. De grotendeels queer cast bestaat uit onder andere Fin Argus (Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D.), CG, Jesse James Keitel (Big Sky), Ryan O'Connell (Special), Johnny Sibille (Hacks), Devin Way (Grey's Anatomy), Kim Cattrall (Sex and the City) en Juliette Lewis (Sacred Lies). Ik wil graag extra kudos geven aan Fin Argus en Jesse James Keitel, want ze deden het echt fantastisch. Ook Juliette Lewis blijf ik geweldig vinden.
De eerste aflevering eindigt met een schutter die de plaatselijke gay club Babylon inloopt en het begint te schieten. Een gelijke situatie aan het drama dat zich zes jaar geleden in Orlando afspeelde. De rest van het seizoen volgen we de levens van de personages in de nasleep van het voorval. De vorige keer gaf ik aan dat ik bang was dat hier te laconiek mee omgegaan zou worden. Na de rest van de afleveringen te hebben gezien kan ik zeggen dat het goed is gedaan. Er wordt niet te veel focus gelegd op het drama en de personages krijgen niet alleen dimensie tegen de achtergrond van het incident, maar hebben ook hun 'normale' problemen waar ze mee moeten dealen. Het voelt als een realistisch verwerkingsproces.
Het zet natuurlijk wel weer de vraag centraal: waarom moet een serie over queer-personen altijd afgezet worden tegen een traumatische ervaring? Uiteraard kent de geschiedenis veel traumatische gebeurtenissen en is het belangrijk om dit te herdenken, maar er zijn genoeg series die het beter doen dan Queer as Folk (US) (denk aan: It's a Sin of Pose). Hoe het seizoen zich heeft ontwikkeld en de verhaallijnen die zijn uitgewerkt hadden ook zo gevormd kunnen worden zonder een traumatische aanslag. Dat had niks afgedaan aan de liefdesperikelen, zelf-ontdekking en alledaagse problemen waar de personages mee te maken krijgen.
Eigenlijk is dat mijn grootse kritiekpunt. De rest van de serie is gewoon prima. Daar blijft het echter ook bij. Ik vind het altijd fijn om representatie op televisie te zien en ik heb ontzettend genoten van Queer as Folk (US), maar het is niet heel speciaal. Het is speciaal in dat het een podium geeft aan gemarginaliseerde groepen, die je niet vaak in zulke hoeveelheden in een serie zit. Het is echt niet speciaal op het gebied van verhaallijn.
Queer as Folk (US) heeft zich nog niet weten te onderscheiden en heeft geen sterke eigen stem. Ik vraag me af of daar in een tweede seizoen verandering in zal komen, mocht het een tweede seizoen krijgen. Als het er komt zal ik het zeker kijken, ik vond de serie namelijk erg vermakelijk. Maar is vermakelijk tegenwoordig genoeg? We zullen het zien.
Een goede middenmoot. Een 7.5!
Over de auteur, Lucas Verbunt
Lucas (1998) is een enthousiaste seriefanaat en afstuderend communicatie student. Hij beleeft veel plezier aan het kijken van, en schrijven over, series. Daarnaast leest hij ook graag een goed boek. Favorieten van Lucas zijn Orphan Black, Sense8, The Magicians, The Crown en Penny Dreadful.
