6
Ron Schoonwater geeft "Ragdoll - Seizoen 1" een 6.
Geschreven door Ron Schoonwater op 17 februari 2022.
Leuk?
4
0
Bekijk stemmen
Ragdoll - Seizoen 1
Een teleurstellende lappendeken en een gebrek aan cohesie zorgen ervoor dat Ragdoll het moet doen met een krappe voldoende.
Let op: deze recensie bevat spoilers.
Waar het gelijknamige boek van Daniel Cole nog hoge ogen scoort, daar zit de televisieserie nogal chaotisch in elkaar. De kwaliteit van het acteren is ook niet altijd van het hoogste niveau. Dit komt mede door de stereotiepe karakters van de drie hoofdpersonages. Verder wordt er regelmatig een compleet irrealistisch beeld geschetst van hoe het er in de werkelijkheid aan toe gaat. Dat begint al met een politieagent die op een zaak gezet wordt die erg dichtbij zijn eigen leefwereld staat. Het eindigt bovendien met een uiterst zwak einde. De koelbloedige moordenaar blijkt namelijk nogal zwakzinnig en afhankelijk. Dat staat in schril contrast met de ingenieuze en inventieve moorden die hij daarvoor pleegt.
Dat roept waarschijnlijk de vraag op waarom ik dan toch nog een zes geef aan dit seizoen. Dat komt vooral door de geleverde spanning. Als je bovenstaande kritiek een plek kan geven dan is het idee achter het verhaal best aardig. De moorden zijn bruut en doen soms denken aan Scandinavische series. Alleen al de eerste moord waarin een nieuw lichaam is gemaakt van zes verschillende mensen is briljant gevonden. Daarna weet de sluwe moordenaar nog meer onverwachte manieren te gebruiken om zijn lijst met zes namen te doden.
De dodenlijst met namen eindigt, zoals het hoort in crimeseries, met rechercheur Nathan Rose (Henry Lloyd-Hughes, The English Game). De reden dat Nathan op de lijst verschijnt, heeft te maken met een eerdere zaak. Samen met zijn baas Emily Baxter (Thalissa Teixeira, Trigonometry) en collega Lake Edmunds (Lucy Hale, Pretty Little Liars) moet hij de zaak oplossen. Emily laat zich deels verblinden door haar vriendschap met Nathan. Lake heeft juist een flinke dosis wantrouwen voor haar directe collega. Dat Nathan lijdt aan een posttraumatisch stressstoornis zorgt ervoor dat hij ook niet echt betrouwbaar is. Hij leek uitbehandeld, maar dat blijkt in de praktijk niet te kloppen.
Ragdoll is een aardige televisieserie. Dat is het alleen als je al die ongeloofwaardige zaken die voorbij komen slechts ter kennisgeving aanneemt. Als jij jezelf makkelijk stoort aan iets teveel onaannemelijke zaken, dan raad ik deze serie af. Verder is het verhaal in de basis leuk gevonden maar is de uitwerking nogal doorsnee.
Let op: deze recensie bevat spoilers.
Waar het gelijknamige boek van Daniel Cole nog hoge ogen scoort, daar zit de televisieserie nogal chaotisch in elkaar. De kwaliteit van het acteren is ook niet altijd van het hoogste niveau. Dit komt mede door de stereotiepe karakters van de drie hoofdpersonages. Verder wordt er regelmatig een compleet irrealistisch beeld geschetst van hoe het er in de werkelijkheid aan toe gaat. Dat begint al met een politieagent die op een zaak gezet wordt die erg dichtbij zijn eigen leefwereld staat. Het eindigt bovendien met een uiterst zwak einde. De koelbloedige moordenaar blijkt namelijk nogal zwakzinnig en afhankelijk. Dat staat in schril contrast met de ingenieuze en inventieve moorden die hij daarvoor pleegt.
Het idee achter het verhaal is best aardig.
Dat roept waarschijnlijk de vraag op waarom ik dan toch nog een zes geef aan dit seizoen. Dat komt vooral door de geleverde spanning. Als je bovenstaande kritiek een plek kan geven dan is het idee achter het verhaal best aardig. De moorden zijn bruut en doen soms denken aan Scandinavische series. Alleen al de eerste moord waarin een nieuw lichaam is gemaakt van zes verschillende mensen is briljant gevonden. Daarna weet de sluwe moordenaar nog meer onverwachte manieren te gebruiken om zijn lijst met zes namen te doden.
© Alibi
De dodenlijst met namen eindigt, zoals het hoort in crimeseries, met rechercheur Nathan Rose (Henry Lloyd-Hughes, The English Game). De reden dat Nathan op de lijst verschijnt, heeft te maken met een eerdere zaak. Samen met zijn baas Emily Baxter (Thalissa Teixeira, Trigonometry) en collega Lake Edmunds (Lucy Hale, Pretty Little Liars) moet hij de zaak oplossen. Emily laat zich deels verblinden door haar vriendschap met Nathan. Lake heeft juist een flinke dosis wantrouwen voor haar directe collega. Dat Nathan lijdt aan een posttraumatisch stressstoornis zorgt ervoor dat hij ook niet echt betrouwbaar is. Hij leek uitbehandeld, maar dat blijkt in de praktijk niet te kloppen.
Ragdoll is een aardige televisieserie.
Ragdoll is een aardige televisieserie. Dat is het alleen als je al die ongeloofwaardige zaken die voorbij komen slechts ter kennisgeving aanneemt. Als jij jezelf makkelijk stoort aan iets teveel onaannemelijke zaken, dan raad ik deze serie af. Verder is het verhaal in de basis leuk gevonden maar is de uitwerking nogal doorsnee.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
Meer recensies van Ron Schoonwater
Reacties (2)