Revenge - Seizoen 2
Na de laatste seconde van de seizoensfinale van dit seizoen stond mijn mond letterlijk open van verbazing. Hoewel ik het tweede seizoen minder goed vond dan het eerste seizoen, heeft de seizoensfinale in één keer veel goedgemaakt. Maar voordat ik verder ga over de seizoensfinale zal ik eerst nog wat meer vertellen.
Het spannende eerste seizoen eindigde met Victoria die in het vliegtuig stapte, een zwangere Amanda, Daniel en Emily die uit elkaar gingen, het bericht dat het vliegtuig waarin Victoria zat neergestort was en Charlotte die een overdosis nam. De vraag na deze spannende seizoensfinale was natuurlijk of Victoria nog leeft en overleeft Charlotte? Maar een misschien nog wel grotere cliffhanger: leeft Amanda’s moeder nog? Na zo’n geweldig eerste seizoen en een enorm spannende seizoensfinale had ik hoge verwachtingen voor het tweede seizoen. Helaas moet ik zeggen dat ze mij op een ogenblik tijdelijk zijn kwijtgeraakt.
Het tweede seizoen start allereerst met een quote, en omdat die quotes bij de serie horen wil ik deze eerste quote hier even aanhalen; “Destiny has two ways of crushing us… by refusing our wishes… and by fullfilling them”. Ik kon meteen niet wachten tot de rest van de aflevering, want die quote alleen zegt al genoeg. De eerste aflevering start net als het eerste seizoen met een vooruitblik. Dit keer was het niet een vooruitblik naar de seizoensfinale, maar zien we de beelden al eerder in het seizoen terug. The Amanda, op de bodem van de oceaan en een lichaam. Maar van wie? Tegen de tijd dat het weer terugkwam in de serie was ik dit voorstuk allang weer vergeten en kwam het dus toch nog als verrassing dat de boot zonk. En ik vond die aflevering erg goed. De acteurs en actrices wisten de emoties goed over te brengen naar mij als kijker.
Nieuw in dit tweede seizoen is Aiden Mathis (Barry Sloane, Hollyoaks). Al in de eerste paar minuten komen we erachter dat Amanda niet als enige in de leer was bij Takeda. Hoe verder we in het seizoen komen, des te meer komen we erachter wat de relatie tussen Aiden en Amanda inhoudt. In tegenstelling tot het personage Padma (Dilshad Vadsaria, Greek), een love interest voor Nolan, vind ik Aiden wel een leuke toevoeging aan de serie. Dat Charlotte haar drugsoverdosis overleefd is geen grote spoiler, over het lot van Victoria laat ik jullie nog graag in het ongewisse.
Er zijn diverse personages die geïntroduceerd worden en ook een aantal die de serie verlaten. Het jammere is wel dat een deel van die personages te weinig indruk hebben gemaakt en dat ik ze aan het eind van het seizoen alweer vergeten was. Maar dat is dan misschien ook wel de functie van bijrollen. Het kort bijdragen aan bepaalde belangrijke elementen uit het hoofdverhaal en dan verdwijnen. De moeder van Amanda gaat ook een rol spelen, maar die verhaallijn loopt al ver voor de seizoensfinale af. Ook de echte Emily Thorne maakt het nodige mee dit seizoen. En hoewel ik haar als personage soms vervelend vond, vond ik haar verhaallijn wel erg interessant. Erg leuk is ook dat we ook dit seizoen steeds meer zicht krijgen op Amanda’s verleden, mede dankzij het nieuwe personage Aiden.
Er zijn stukken in de verhaallijn die ervoor hebben gezorgd dat ze mijn interesse tijdelijk een beetje zijn kwijtgeraakt en zelfs mijn favoriet uit het eerste seizoen, Nolan Ross, is naar mijn mening wat achteruit gegaan. Alles dat ik de afgelopen afleveringen miste zat in de seizoensfinale, waaronder een grote onthulling (meerdere!). De twee uur durende seizoensfinale had mij op het puntje van mijn stoel en kan ik niet wachten op hoe bepaalde elementen uit de seizoensfinale verder zullen gegaan. Bij de seizoensfinale had ik weer het gevoel dat ik ook bij het eerste seizoen had. Het heeft mij zeker nieuwsgierig gemaakt naar het derde seizoen. Er gaat een hoofdpersonage dood, en hoewel het in de media aangekondigd was, was ik toch verrast door dit overlijden. De acteurs spelen dit erg goed, want ze weten op mijn gevoel te spelen en dat lukt niet elke acteur en actrice. Dit geldt eigenlijk wel voor de meeste acteurs en actrices in de serie. Ik geloof ze en wanneer er iets ergs gebeurt voel ik met ze mee. Wel vraag ik mij af of ze ooit nog aan de kwaliteit van het eerste seizoen kunnen tippen, een verhaal als deze kan natuurlijk niet eeuwig doorgaan. Maar voor nu ben ik tevreden. Dankzij de seizoensfinale krijgt het toch een 9.
Het spannende eerste seizoen eindigde met Victoria die in het vliegtuig stapte, een zwangere Amanda, Daniel en Emily die uit elkaar gingen, het bericht dat het vliegtuig waarin Victoria zat neergestort was en Charlotte die een overdosis nam. De vraag na deze spannende seizoensfinale was natuurlijk of Victoria nog leeft en overleeft Charlotte? Maar een misschien nog wel grotere cliffhanger: leeft Amanda’s moeder nog? Na zo’n geweldig eerste seizoen en een enorm spannende seizoensfinale had ik hoge verwachtingen voor het tweede seizoen. Helaas moet ik zeggen dat ze mij op een ogenblik tijdelijk zijn kwijtgeraakt.
Het tweede seizoen start allereerst met een quote, en omdat die quotes bij de serie horen wil ik deze eerste quote hier even aanhalen; “Destiny has two ways of crushing us… by refusing our wishes… and by fullfilling them”. Ik kon meteen niet wachten tot de rest van de aflevering, want die quote alleen zegt al genoeg. De eerste aflevering start net als het eerste seizoen met een vooruitblik. Dit keer was het niet een vooruitblik naar de seizoensfinale, maar zien we de beelden al eerder in het seizoen terug. The Amanda, op de bodem van de oceaan en een lichaam. Maar van wie? Tegen de tijd dat het weer terugkwam in de serie was ik dit voorstuk allang weer vergeten en kwam het dus toch nog als verrassing dat de boot zonk. En ik vond die aflevering erg goed. De acteurs en actrices wisten de emoties goed over te brengen naar mij als kijker.
Nieuw in dit tweede seizoen is Aiden Mathis (Barry Sloane, Hollyoaks). Al in de eerste paar minuten komen we erachter dat Amanda niet als enige in de leer was bij Takeda. Hoe verder we in het seizoen komen, des te meer komen we erachter wat de relatie tussen Aiden en Amanda inhoudt. In tegenstelling tot het personage Padma (Dilshad Vadsaria, Greek), een love interest voor Nolan, vind ik Aiden wel een leuke toevoeging aan de serie. Dat Charlotte haar drugsoverdosis overleefd is geen grote spoiler, over het lot van Victoria laat ik jullie nog graag in het ongewisse.
Er zijn diverse personages die geïntroduceerd worden en ook een aantal die de serie verlaten. Het jammere is wel dat een deel van die personages te weinig indruk hebben gemaakt en dat ik ze aan het eind van het seizoen alweer vergeten was. Maar dat is dan misschien ook wel de functie van bijrollen. Het kort bijdragen aan bepaalde belangrijke elementen uit het hoofdverhaal en dan verdwijnen. De moeder van Amanda gaat ook een rol spelen, maar die verhaallijn loopt al ver voor de seizoensfinale af. Ook de echte Emily Thorne maakt het nodige mee dit seizoen. En hoewel ik haar als personage soms vervelend vond, vond ik haar verhaallijn wel erg interessant. Erg leuk is ook dat we ook dit seizoen steeds meer zicht krijgen op Amanda’s verleden, mede dankzij het nieuwe personage Aiden.
Er zijn stukken in de verhaallijn die ervoor hebben gezorgd dat ze mijn interesse tijdelijk een beetje zijn kwijtgeraakt en zelfs mijn favoriet uit het eerste seizoen, Nolan Ross, is naar mijn mening wat achteruit gegaan. Alles dat ik de afgelopen afleveringen miste zat in de seizoensfinale, waaronder een grote onthulling (meerdere!). De twee uur durende seizoensfinale had mij op het puntje van mijn stoel en kan ik niet wachten op hoe bepaalde elementen uit de seizoensfinale verder zullen gegaan. Bij de seizoensfinale had ik weer het gevoel dat ik ook bij het eerste seizoen had. Het heeft mij zeker nieuwsgierig gemaakt naar het derde seizoen. Er gaat een hoofdpersonage dood, en hoewel het in de media aangekondigd was, was ik toch verrast door dit overlijden. De acteurs spelen dit erg goed, want ze weten op mijn gevoel te spelen en dat lukt niet elke acteur en actrice. Dit geldt eigenlijk wel voor de meeste acteurs en actrices in de serie. Ik geloof ze en wanneer er iets ergs gebeurt voel ik met ze mee. Wel vraag ik mij af of ze ooit nog aan de kwaliteit van het eerste seizoen kunnen tippen, een verhaal als deze kan natuurlijk niet eeuwig doorgaan. Maar voor nu ben ik tevreden. Dankzij de seizoensfinale krijgt het toch een 9.
Over de auteur, Jessica Dillema

Jessica (1990) is een echte tv-serie verslaafde. Dankzij MijnSerie kan ze sinds 2012 haar liefde voor series en schrijven combineren door series te recenseren voor MijnSerie. Al snel raakte ze meer betrokken bij MijnSerie en is ze van 2012 tot en met 2017 ook als vrijwilliger achter de schermen van MijnSerie actief geweest als Content Manager. Wegens een drukke baan en het bijhouden van haar eigen persoonlijke blog heeft ze een stapje terug gedaan.
Bekijk profiel van Jessica Dillema