Rush - Eerste twee afleveringen
Rush... Deze dokter heet William Rush. Er is waarschijnlijk voor de naam Rush gekozen, door de adrenaline die vrijkomt bij het werk dat meneer doet. Rush biedt zijn diensten aan iedereen die hem kan betalen. Om Rush te kunnen betalen heb je centen nodig. Het verloop van deze twee afleveringen is grotendeels hetzelfde: iemand heeft een probleem dat buiten de reguliere kanalen behandeld moet worden. En wie bel je dan? Rush... William Rush. Na het zien van deze twee afleveringen verwijder ik zijn nummer uit mijn telefoon. Er zijn betere mannetjes om te bellen.
Rush (Tom Ellis, The Fades) is afgestudeerd met de hoogste cijfers, maar heeft niks met de medische wereld. In ieder geval niet met het reguliere wereldje. Er is dus iets gebeurd waardoor Rush geen vertrouwen heeft in deze wereld. Dat staat op zich los van het feit dat er meer buit te verdienen is op Rush zijn manier. Rush heeft een assistente die hijzelf het rechte pad op heeft geholpen. Toch houdt hij er een eigen code op na: emotionele betrokkenheid is uit den boze, het is strict zakelijk. Dat dit niet altijd opgaat is duidelijk, iets dat deze afleveringen ook duidelijk maken. Rush heeft ook nog een beste vriend die werkt in de medische wereld. Daarnaast verschijnt zijn oude liefde weer ten toneel. Het is tijd voor Rush om zijn zaakjes op orde te krijgen en van de drugs af te blijven. Maar, misschien heeft Rush chaos wel nodig om te functioneren?
Rush is de zoveelste toevoeging aan het antiheld genre, dat inmiddels zo plat getreden is. Het is eveneens weer een serie met The Vocational Irony narratief: de protagonist die wel de problemen van anderen kan oplossen (of werkgerelateerde problemen), maar niet in staat is zijn eigen problemen op te lossen. Na The Soprano's, Mad Men, Breaking Bad, Dexter en vele andere series, moet een serie wel van hele goede huize komen om nog iets toe te voegen aan dit genre. Ray Donovan faalde, Low Winter Sun faalde (Dexter naarmate de seizoenen vorderden) en zo zijn er nog meer series die hopeloos hebben gefaald. Dat kun je deze series niet eens kwalijk nemen. Het probleem is gewoon dat dit soort series moeten opboksen tegen hun illustere voorgangers. Elke soortgelijke serie wordt dus afgezet tegen materiaal waar het nooit mee kan concurreren. En in alle eerlijkheid: dat probeert Rush natuurlijk ook niet. Dat zou een gevecht zijn dat met een klein tikje al beslecht zou worden.
Maar laten wij het eerst hebben over de pilot: die is zeker niet slecht, maar er gebeurt ontzettend veel. Rush wil meteen indruk maken (wat natuurlijk de taak is van een pilot) en de kijker bij de strot grijpen. Het voordeel is dat een levendige pilot vaak dingen verbloemt. Dat geeft kijkers minder de tijd om over de materie na te denken. Het nadeel is dat de kijker die niet onder de indruk is daar snel doorheen prikt. Larenz Tate (Love Jones) speelt de beste vriend van Rush. Tate is, op basis van zijn filmwerk, een goed acteur. Hier zie je dat wat minder terug. Tate speelt een standaard rol die nog nergens van de geijkte paden afwijkt. In de tweede aflevering wordt zijn bijdrage interessanter, want dan komt zijn baan in het geding door een fout begaan in de pilot. Wat voor mij zorgelijker is, is dat Tom Ellis nergens indruk op mij heeft weten te maken. Het is niet het type antiheld die imponeert óf echt boeit. Deels ligt dat aan het materiaal, maar Ellis is evenzeer debet. Hij verbleekt gewoon simpelweg bij soortgelijke personages uit andere, betere, series. Het is daarom moeilijk om geïnteresseerd en geïnvesteerd te raken in Rush, omdat alles wat de serie doet elders veel beter is uitgevoerd.
Rush is een typische USA serie. Deze zender specialiseert zich in dit soort snelle series. Series met een aantrekkelijke cast en een snel ontwikkelend plot. Denk aan een Graceland, White Collar of Burn Notice. Rush is een serie die ik als 'oppervlakkig diep' zou bestempelen. Zulke series doen veel, maar zeggen weinig. Ik mis de 'echte' ethische vraagstukken in deze twee afleveringen. Wat is goed, wat is fout, waar trek je de grens én hoever ga jij? Échte conflicten wil ik zien. Rush poogt dat te tonen, maar het komt niet over. William Rush is onethisch bezig en dat zou hem heel snel moeten achterhalen. Er hoeft maar iemand ontevreden te zijn over zijn handelen en de autoriteiten zitten op zijn dak. Laat staan als zijn nummer in verkeerde handen komt.
Rush mag (nee, moet) meer gelaagdheid laten zien. De kijker moet het niet alleen zien, maar ook echt voelen. Mij deed dit helemaal niks. Rush is te standaard, te 'ik-heb-dit-al-vaker-gezien'. Als Rush op een interessante manier invulling kan geven over wat moreel door de beugel kan, en wat niet, dan kan het zeker wat worden. Maar, de serie zal vast en zeker 'patiënt van de week' gaan spelen en daar ben ik niet geïnteresseerd in. Rush is niet slecht, eerder niet interessant of complex genoeg. Wat de serie nu laat zien is niet voldoende. Zeker niet om serieus genomen te worden in het huidige televisielandschap. Vaarwel, Rush...
Rush (Tom Ellis, The Fades) is afgestudeerd met de hoogste cijfers, maar heeft niks met de medische wereld. In ieder geval niet met het reguliere wereldje. Er is dus iets gebeurd waardoor Rush geen vertrouwen heeft in deze wereld. Dat staat op zich los van het feit dat er meer buit te verdienen is op Rush zijn manier. Rush heeft een assistente die hijzelf het rechte pad op heeft geholpen. Toch houdt hij er een eigen code op na: emotionele betrokkenheid is uit den boze, het is strict zakelijk. Dat dit niet altijd opgaat is duidelijk, iets dat deze afleveringen ook duidelijk maken. Rush heeft ook nog een beste vriend die werkt in de medische wereld. Daarnaast verschijnt zijn oude liefde weer ten toneel. Het is tijd voor Rush om zijn zaakjes op orde te krijgen en van de drugs af te blijven. Maar, misschien heeft Rush chaos wel nodig om te functioneren?
Rush is de zoveelste toevoeging aan het antiheld genre, dat inmiddels zo plat getreden is. Het is eveneens weer een serie met The Vocational Irony narratief: de protagonist die wel de problemen van anderen kan oplossen (of werkgerelateerde problemen), maar niet in staat is zijn eigen problemen op te lossen. Na The Soprano's, Mad Men, Breaking Bad, Dexter en vele andere series, moet een serie wel van hele goede huize komen om nog iets toe te voegen aan dit genre. Ray Donovan faalde, Low Winter Sun faalde (Dexter naarmate de seizoenen vorderden) en zo zijn er nog meer series die hopeloos hebben gefaald. Dat kun je deze series niet eens kwalijk nemen. Het probleem is gewoon dat dit soort series moeten opboksen tegen hun illustere voorgangers. Elke soortgelijke serie wordt dus afgezet tegen materiaal waar het nooit mee kan concurreren. En in alle eerlijkheid: dat probeert Rush natuurlijk ook niet. Dat zou een gevecht zijn dat met een klein tikje al beslecht zou worden.
Maar laten wij het eerst hebben over de pilot: die is zeker niet slecht, maar er gebeurt ontzettend veel. Rush wil meteen indruk maken (wat natuurlijk de taak is van een pilot) en de kijker bij de strot grijpen. Het voordeel is dat een levendige pilot vaak dingen verbloemt. Dat geeft kijkers minder de tijd om over de materie na te denken. Het nadeel is dat de kijker die niet onder de indruk is daar snel doorheen prikt. Larenz Tate (Love Jones) speelt de beste vriend van Rush. Tate is, op basis van zijn filmwerk, een goed acteur. Hier zie je dat wat minder terug. Tate speelt een standaard rol die nog nergens van de geijkte paden afwijkt. In de tweede aflevering wordt zijn bijdrage interessanter, want dan komt zijn baan in het geding door een fout begaan in de pilot. Wat voor mij zorgelijker is, is dat Tom Ellis nergens indruk op mij heeft weten te maken. Het is niet het type antiheld die imponeert óf echt boeit. Deels ligt dat aan het materiaal, maar Ellis is evenzeer debet. Hij verbleekt gewoon simpelweg bij soortgelijke personages uit andere, betere, series. Het is daarom moeilijk om geïnteresseerd en geïnvesteerd te raken in Rush, omdat alles wat de serie doet elders veel beter is uitgevoerd.
Rush is een typische USA serie. Deze zender specialiseert zich in dit soort snelle series. Series met een aantrekkelijke cast en een snel ontwikkelend plot. Denk aan een Graceland, White Collar of Burn Notice. Rush is een serie die ik als 'oppervlakkig diep' zou bestempelen. Zulke series doen veel, maar zeggen weinig. Ik mis de 'echte' ethische vraagstukken in deze twee afleveringen. Wat is goed, wat is fout, waar trek je de grens én hoever ga jij? Échte conflicten wil ik zien. Rush poogt dat te tonen, maar het komt niet over. William Rush is onethisch bezig en dat zou hem heel snel moeten achterhalen. Er hoeft maar iemand ontevreden te zijn over zijn handelen en de autoriteiten zitten op zijn dak. Laat staan als zijn nummer in verkeerde handen komt.
Rush mag (nee, moet) meer gelaagdheid laten zien. De kijker moet het niet alleen zien, maar ook echt voelen. Mij deed dit helemaal niks. Rush is te standaard, te 'ik-heb-dit-al-vaker-gezien'. Als Rush op een interessante manier invulling kan geven over wat moreel door de beugel kan, en wat niet, dan kan het zeker wat worden. Maar, de serie zal vast en zeker 'patiënt van de week' gaan spelen en daar ben ik niet geïnteresseerd in. Rush is niet slecht, eerder niet interessant of complex genoeg. Wat de serie nu laat zien is niet voldoende. Zeker niet om serieus genomen te worden in het huidige televisielandschap. Vaarwel, Rush...
