Russian Doll - Seizoen 2

Russian Doll is een vreemde eend in de bijt, maar dat verwelkom ik maar al te graag. Een steengoed seizoen, waar ik weinig van begreep. Ik hou wel van een goede dosis surrealisme. Heerlijk vind ik het als kunst lekker abstract en tegendraads is. Ik begrijp er meestal niets van, maar dat hoeft ook niet. Het gaat om het gevoel dat het teweeg brengt. Precies wat ik bij dit seizoen van Russian Doll ook heb ervaren.

Het is inmiddels al drie (?) jaar geleden dat het eerste seizoen van Russian Doll verscheen. In dit eerste seizoen leerden we Nadia (Natasha Lyonne, Orange is the New Black) en Alan (Charlie Barnett, Tales of the City) kennen als de twee personages die vastzaten in een tijdlus waarin ze constant dood gingen. Het tweede seizoen speelt zich vier jaar later af. Een paar dagen voor Nadia's 40e verjaardag stapt ze de metro in en belandt ze door onbekende redenen in het jaar 1982, in het lichaam van haar moeder Nora (Chloë Sevigny, We Are Who We Are).



Ik ga niet te veel van het plot verklappen, omdat je dat het beste kunt ervaren. Het zijn slechts zeven afleveringen van ongeveer een half uurtje, dus ik kan weinig vertellen zonder gelijk van alles te verklappen. Wat ik wel wil zeggen is: het is geen slap aftreksel van de vele tijdreis-content die we de laatste jaren hebben gehad. Het is een originele versie van het concept. Een versie die zich aan totaal nul regels verhoudt en die totaal onlogisch is, dat zeker. Ik snapte er geen ene bal van op een gegeven moment. Ik had echter ook al snel door, dat dat helemaal niet de bedoeling was. Nadia steekt bovendien ook constant de draak met alles wat er gebeurt in het verleden, ze houdt zich dan ook aan nul tijdreisregels. De kijker hoeft die dus ook niet in acht te nemen.

Natasha Lyonne is in dit tweede seizoen wederom fantastisch. De totale disconnectie met de realiteit, de humor en haar absurdisme maken Nadia een ontzettend interessant personage. Charlie Barnett is daar een hele fijne tegenpool op. De andere personages vullen Nadia en Alan bovendien heel fijn aan. Greta Lee (The Morning Show) speelt Nadia's beste vriendin Maxine geweldig en ook Elizabeth Ashley (Treme) en Annie Muprhy (Schitt's Creek) zijn top als de oude en jonge versie van Ruth. Ik wil ook graag een shout out geven aan Chloe Sevigny. Met zeer weinig woorden heeft zij wederom top acteerwerk geleverd, zoals altijd.

De totale disconnectie met de realiteit, de humor en haar absurdisme maken Nadia een ontzettend interessant personage.

Wat mij heel erg mee viel is dat ik geen last had van de lange pauze tussen de seizoenen. Het eerste seizoen had een afgesloten verhaal en wat er toen is gebeurd, hoef je je ook niet per se in detail te herinneren om het tweede seizoen te begrijpen. De relaties tussen de personages worden in het tweede seizoen ook goed benadrukt, dus als je daarvan iets vergeten was, maakt dat ook niet uit. Dit vond ik erg fijn en verbetert zeker de kijkervaring. Er is niks zo irritant als je aan een nieuw seizoen begint en je de hele eerste aflevering je telefoon erbij moet houden en op moeten zoeken wat er ook al weer was gebeurd. Voor het opnieuw kijken van een seizoen heb ik namelijk echt geen tijd. Er is nog zoveel nieuws te zien.

Het tweede seizoen van Russian Doll krijgt van mij echt een dikke 8.5! Fantastisch acteerwerk, tof verhaal, toffe sferen en niet te lang. Lekker voor tussendoor.