Shadowplay - Seizoen 1

Een geweldig idee gaat ten onder aan teveel verhaallijnen en enkele clichés.

Het is een fantastisch idee om deze serie direct na de tweede wereldoorlog te laten plaatsvinden. De setting Berlijn is ook slim gekozen. De stad ligt in puin en wordt bezet door vier verschillende landen. Het onderlinge wantrouwen tussen Amerika, Frankrijk, Engeland en Rusland zorgt er vanzelf voor dat de politieke spanningen hoog zijn. Berlijn is een broeinest van spionage, bandeloosheid en wetteloosheid. Een uitstekende keuze als achtergrond voor een spannend en intrigerend verhaal. Helaas mist Shadowplay de uitgelezen kans om er iets unieks van te maken. Er zijn veel te veel verhaallijnen en daardoor wordt eigenlijk geen van hen echt grondig uitgewerkt.

Leuk om te kijken, maar nergens grijpt het je echt naar de keel.

De Amerikaanse agent Max McLaughlin (Taylor Kitsch, True Detective) wordt gerekruteerd om de Berlijnse politie te professionaliseren. Een flinke klus, want de politie zijn vooral vrouwen die in hun verleden ander werk hebben gedaan. Door noodzaak geboren en vooral voor het geld om te overleven zijn zij politieagent geworden. Max heeft ook een persoonlijke reden om in Berlijn gestationeerd te zijn. Zijn broer Moritz (Logan Marshall-Green, Damnation) wordt vermist. Al snel blijkt Moritz in Berlijn te zijn om nazi misdadigers op gruwelijke wijze te vermoorden. Het traumatische verleden van beide broers zorgt ervoor dat Max een eigenzinnige aanpak kiest om zijn broer te beschermen.

[image-244309]

Max krijgt verder te maken met het politieke machtsspel. Hij wordt als speelbal gebruikt in de rivaliteit tussen Amerika en Rusland. In dat spel loopt een onmogelijke liefde Max in de weg. Of dit allemaal nog niet genoeg is wordt Max betrokken in de zaak waarin een abortusdokter (Sebastian Koch, The Name Of The Rose) de hoofdrol opeist. Deze dokter staat bekend als de Engelmacher. Hij gebruikt gekwetste en verkrachte vrouwen die bij hem komen voor eigen gewin. De Duitse Karin (Mala Emde, Charité at War) is een van hen. Zij is verkracht door twee Amerikaanse soldaten en neemt met hulp van de Engelmacher wraak. Daarmee heeft ze wel een schuld aan Engelmacher in te lossen.

Het is allemaal te clean.

Max zijn partner bij de politie is Elsie Garter (Nina Hoss, Phoenix). Zij is een voormalig universitair docente die geen andere uitweg zag dan politieagent te worden. Haar leven wordt gedomineerd door het gemis van haar man. Hij vocht aan het Oostfront tegen de Russen. Wanneer de Russen in Berlijn steeds meer interesse krijgen in Max wordt de man van Elsie gebruikt om haar te laten spioneren. De Rus die de hoofdrol opeist in dit spel staat bol van de koude oorlog clichés. Naast al deze personages en verhaallijnen krijgen nog meer karakters tijd voor een persoonlijk verhaal. Soms zelfs letterlijk omdat zij in een solo spot een monoloog afsteken in de camera. Het levert soms meer inzicht op in de persoon. Helaas voegt het merendeel van die monologen erg weinig toe. Dan is het eerder een vervelende onderbreking.



Shadowplay verzuipt in goede bedoelingen en een overdaad aan verhaallijnen. Daardoor wordt intensiteit en diepgang de das om gedaan. Wat overblijft is een aardige serie, maar wel een serie die de door de makers zelf gecreëerde kansen laat liggen. Zelfs het zwaar verwoeste Berlijn voelt oppervlakkig en glad aan. Al het puin en ellende kan niet verhullen dat de kleding en de mensen opvallend schoon zijn. Het is allemaal te clean. De echte ellende uit die verschrikkelijke tijd wordt oppervlakkig vorm gegeven.

Door al die verschillende verhaallijnen is er te weinig tijd voor diepgang. De redenen waarom iemand iets doet komt meestal wel voorbij. De gelaagdheid in waarom mensen tot de meest verschrikkelijke daden komen blijft echter achterwege. Zo doet Mala Emde haar uiterste best om Karin meer diepgang te geven. Ondanks die inspanning levert het geen inzicht op in waarom juist zij tot haar daden komt en andere vrouwen in vergelijkbare situaties niet. Datzelfde geldt voor de broer van Max. Zijn verleden geeft prijs waarom hij het doet, maar het verklaart niet echt waarom hij zo doorslaat in nazi kopstukken te vermoorden. De psyche achter deze en andere hoofdrolspelers wordt gemist.

Jammer dat zo'n uniek idee het moet doen met zo'n teleurstellende uitwerking. Shadowplay is nu een leuk avonturenverhaal met nogal voorspelbare situaties. Leuk om te kijken, maar nergens grijpt het je echt naar de keel.