See - Seizoen 1

See begint een aantal eeuwen nadat in de eenentwintigste eeuw een virus een groot deel van de mensheid heeft doen sterven. Degene die het virus wél overleefden verloren echter het vermogen om te kunnen zien.

In de jaren die volgden heeft de mensheid een manier gevonden om zonder hun zicht te kunnen bouwen, jagen en vooral te overleven. 'Zien' is dan allang een mythe geworden. Sommige mensen twijfelen sterk of hun verre voorouders ooit wel hebben kunnen zien. Anderen zijn er heilig van overtuigd dat het complete onzin is. Bovendien is het verboden om in publiek over deze mythe te praten. Het wordt gezien als ketterij. Maar dan wordt er plotseling een tweeling geboren waarvan beide kindjes wél kunnen zien.

De zwangere vrouw die de tweeling baart is Maghra (Hera Hilmar, Da Vinci's Demons). Zij is om onbekende redenen gevlucht en heeft onderdak gevonden bij een stam, de Alkenny. Een belangrijk lid van de stam, de grote, sterke reus Baba Voss (Jason Momoa, Game of Thrones) trouwt met de vrouw en adopteert haar kinderen. De biologische vader van de kindjes is echter ene Jerlamarel (Joshua Henry, Army Wives). Hij wordt gezocht door de koningin van Payan, Sibeth Kane (Sylvia Hoeks, Overspel). Zij ziet Jerlamarel namelijk als een mannelijke heks vanwege zijn vermogen om te kunnen zien en stuurt daarom een witchfinder (een heksenvinder) op pad om hem op te sporen. Deze man, Tamacti Jin (Christian Camargo, Dexter), is niet echt fijnzinnig te noemen als het aankomt om informatie te verkrijgen over Jerlamarel. Hij is de schrik onder het volk van Payan en ver daarbuiten.

Het idee dat er in de toekomst mensen zijn die allemaal blind zijn en dat er dan opeens een tweeling wordt geboren dat wél kan zien sprak mij wel aan

Toen ik met de serie See begon had ik niet echt een idee wat ik ervan kon verwachten. Het idee dat er in de toekomst mensen zijn die allemaal blind zijn en dat er dan opeens een tweeling wordt geboren dat wél kan zien sprak mij erg aan. Ik had echter vooraf wel wat vragen als: hoe weet men dan dat deze kinderen wél kunnen zien? Hoe ontdekken ze dat dan zolang de kindjes nog niet kunnen praten en zij zelf allemaal blind zijn? Maar ik moet toegeven dat de schrijvers van See dit op een goede manier hebben opgelost. De verklaring die in de serie gegeven wordt is wat mij betreft geloofwaardig genoeg en duidelijk in lijn met wat voor soort serie het is. See is, voor als je het nog niet door had na het lezen van de tekst hierboven, namelijk een fantasyserie.



Hoewel ik See een fantasyserie benoem, moet je niet meteen aan dwergen, feeën of vliegende draken denken. De mannelijke heks in de serie, Jermarel, is dan ook niet echt een heks, maar wordt alleen maar als zodanig gezien door andere mensen. Puur alleen omdat hij kan zien. Ondanks dat er dus geen vliegende draken inzitten kun je de serie toch op sommige punten wel vergelijken met Game of Thrones. Allereerst is daar natuurlijk dé ster van See, Jason Momoa, die in Game of Thrones de rol van Khal Drogo speelde. Maar nog veel belangrijker is dat See qua geweld, bizarre seksscènes, onverwachte plotwendingen, mooie shots, interessante personages en een goede cast niet onder doet voor Game of Thrones.

Is See een volwaardige opvolger van Game of Thrones te noemen?

Is See daarmee dan een volwaardige opvolger van Game of Thrones te noemen? Nou, dat nu ook weer niet helemaal. Game of Thrones heeft de lat uiteraard flink hoog gelegd en daar komt See tot nu toe nog niet. Hij tikt het niveau van Game of Thrones nog niet eens aan, laat staan dat hij er bovenuit komt. Bovendien had Game of Thrones een véél uitgebreider verhaal met veel meer personages dan See. En toch, na acht afleveringen ben je al aardig gehecht geraakt aan Boba Voss en zijn familie en kijk je zeker uit naar het tweede seizoen. Gelukkig staat dat ook al op AppleTV+ en is de serie vernieuwd voor een derde seizoen.

Tenslotte nog een extra vermelding voor ons Nederlands tintje in de serie: Sylvia Hoeks. In Nederlandse series als Vuurzee, Bloedverwanten en Overspel vond ik haar al een charmante, aangename verschijning. Een dame die daarbij ook nog eens goed acteert. Maar in deze serie laat zij op bijna onherkenbare wijze als Queen Kane zien dat zij nog veel meer in haar mars heeft dan zij tot nu toe heeft laten zien op acteergebied. Ik voorspel dat we Hoeks, na Michiel Huisman en Katja Herbers, ook definitief aan Hollywood kwijt zijn geraakt en dat we haar nog vaak zullen zien in internationale producties. Het is haar gegund.