Slasher - Seizoen 1

Netflix: een broeinest van series waar je nog nooit van hebt gehoord. Series die niet op je "nog te kijken"-lijstje staan. Dat zijn de series waar ik vaak wel van houd. Ze zijn onbekend, er is nog maar weinig info over te vinden en je stapt zonder informatie in een avontuur. Slasher was voor mij zo'n avontuur. Horror, daar ben ik altijd wel voor in. De vraag: wie heeft het gedaan? Naar dat antwoord puzzel ik graag. Zaterdagmiddag, alles is gedaan, niets op de kalender dit weekend. Dat is de perfecte tijd om aflevering na aflevering te kijken. Eten en drinken bij de hand, afstandbediening erbij, deken aan mijn voeten. Laat het avontuur maar beginnen.

Al snel worden er mensen uit het stadje een kopje kleiner gemaakt.

Slasher, een naam die mij doet denken aan de horrorfilms uit de jaren tachtig en negentig. Een griezel, tientallen slachtoffers die op de meest gruwelijke manier van hun leven worden beroofd, je moet er wel van houden. Slasher doet zijn naam eer aan. Inderdaad, er is een griezel en een meisje dat gaat wonen in het huis waarin haar ouders dertig jaar geleden op gruwelijke wijze om het leven kwamen. Sarah Bennett (Katie McGrath, Dracula) doet precies dat, wat menig mens nooit zou doen. Samen met haar man Dylan (Brandon Jay McLaren, Graceland) verhuist ze naar Waterbury, Canada. Een klein stadje met een enorm verleden. Natuurlijk is het noodlot niet ver weg. Al snel worden er mensen uit het stadje een kopje kleiner gemaakt.



Omdat de daden van The Executioner lijken op de moorden waarbij haar ouders het leven lieten, bezoekt Sarah Tom Winston in de gevangenis. Hij is de moordenaar van haar ouders. Samen met Tom probeert ze de moorden op te lossen. Tom denkt dat, net toen hij moordend door Waterbury sloop, de moordenaar een bijbels motief heeft. Zeven hoofdzonden die kunnen resulteren in zeven moorden, mits Sarah dat weet te stoppen. Wie wordt het volgende slachtoffer? Om die vraag te beantwoorden duikt Sarah in het verleden van de inwoners van Waterbury en gaat ze op zoek naar de zeven mensen die deze hoofdzonden gepleegd hebben. De vraag is of Sarah hen op tijd kan waarschuwen. En wie is toch de beul die deze mensen zonder pardon vermoordt?

Slasher is soms te overdreven.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik Slasher best een spannende serie vond. De moorden zijn mooi in beeld gebracht, de spanning is vaak om te snijden en het antwoord op de vraag wie nu de Executioner is, bleef lang onduidelijk. Er lopen ook verhalen buiten de moorden om. Vooral het verhaal van politiechef Iain Vaughn (Dean McDermott, Tori & Dean: Inn Love) is erg goed. Katie McGrath daarentegen laat regelmatig steken vallen. Haar spel is erg matig en bij vlagen irritant. Het verhaal is gelukkig met regelmaat interessant genoeg om daar niet te lang bij stil te staan. Wel is Slasher soms te overdreven. Bij bepaalde moorden is opstaan en zelfs praten voor het slachtoffer anatomisch onmogelijk, toch krijgen sommigen het wel voor elkaar.

Al met al ben ik wel tevreden en regelmatig heb ik op de bank gezeten, slachtoffers adviserend vooral achterom te kijken. Ben je horrorliefhebber, ben je niet vies van een beetje (soms veel) bloed en is te overdreven jouw ding, dan adviseer ik je toch eens een weekendje vrij te maken om te huiveren bij de beul van Waterbury.