Sleepy Hollow - Seizoen 4

In 2013 was Sleepy Hollow de grote verrassing van het nieuwe televisieseizoen. Een serie die niet zou moeten werken, maar dat wel deed door de leuke hoofdrolspelers. Helaas was Sleepy Hollow in de daarop volgende seizoenen slechts een schim van wat het in seizoen 1 was en de serie werd eigenlijk alleen nog maar overeind gehouden door de twee hoofdrolspelers. Nadat één van de twee aan het einde van het derde seizoen vertrok leek het einde verhaal voor Sleepy Hollow. Een vernieuwing met een vierde (en tevens ook laatste) seizoen was dan ook een grote verrassing. Hoewel ik weinig hoop had, is dit seizoen me ontzettend meegevallen.

Tijdens seizoen vier verplaatst het verhaal zich naar Washington DC, waar Ichabod Crane (Tom Mison) na de dood van zijn partner de volgende Getuige hoopt te vinden. Tijdens een confrontatie met het bovennatuurlijke ontmoet hij FBI-agent Diana Thomas (Janina Gavankar, The Mysteries of Laura), en samen nemen ze het op tegen Malcolm Dreyfuss (Jeremy Davies, Lost), een rijke verzamelaar met een een grote collectie bovennatuurlijke artefarcten en een hoop kwade bedoelingen.

Het vierde seizoen grijpt terug naar elementen van het eerste seizoen en dat is prettig

Dit vierde seizoen grijpt in veel opzichten heel erg terug naar zowel de gebeurtenissen, als de stijl van seizoen één en dat is prettig. Het lijkt daardoor weer een beetje op het Sleepy Hollow dat ik heb leren kennen. Zo zijn de makers weer teruggegaan naar dertien afleveringen in plaats van achttien, en dat is een hele verbetering. Dat betekent ook dat er vijf minder nutteloze opvulafleveringen zijn die werkelijk niets aan het verhaal toevoegen. Verder zien we bepaalde personages uit de eerdere seizoenen terugkeren. Iets wat ze in het derde seizoen totaal genegeerd hadden.



Hoewel Tom Mison weer lekker op dreef is als Ichabod Crane, slaagt Janaina Gavankar er met haar personage Diana helaas niet in om de leegte op te vullen die haar voorganger achterliet. Hoewel Jeremy Davies een goede acteur is, is zijn personage Dreyfuss nou niet de meest originele schurk. Daar staat tegenover dat dit seizoen een aantal leuke en memorabele bijrollen kent. Zo heb ik erg genoten van Rachel Melvin (Awkward) en Jerry Mackinnon (Empire) als twee medewerkers van een archief vol bovennatuurlijke voorwerpen en kennis. Verder vond ik dat de jonge actrice Oona Yaffe het erg goed deed als Diana's dochter Molly.

Sleepy Hollow wist weer te entertainen, en dat heb ik de afgelopen jaren gemist

Maar het belangrijkste aan seizoen vier is dat het weer leuk is! Nergens is het echt hoogstaand en het verhaal doet er eigenlijk vrij weinig toe. Maar het kijkt weer lekker weg en het weet goed te entertainen. Dat heb ik tijdens de tweede helft van seizoen twee en het gehele derde seizoen ontzettend gemist.

Zoals ik al eerder zei, het vierde seizoen van Sleepy Hollow is gelijk ook het laatste. Het was al een verrassing dat dit vierde seizoen er überhaupt kwam. Maar de matige recensies en slechte kijkcijfers bleven aan, en dat heeft de serie uiteindelijk de das om gedaan. Hoewel ik ergens een beetje opgelucht ben dat het voorbij is, vind ik het ook wel jammer en ga ik het toch wel missen. Vooral omdat ik vond dat dit seizoen aanzienlijk beter was. Daar komt bij dat er in de finale nog een kleine cliffhanger was, waarvan ik graag gezien zou hebben hoe ze dat aan zouden pakken.

Nu Sleepy Hollow definitief voorbij is, kan ik terugkijken op een zeer wisselende kijkervaring. Het was niet altijd even leuk of sterk, en soms gewoon saai, maar er viel genoeg te genieten. Ik ben ergens wel blij dat ik de rit uitgezeten heb zonder mijn hoofd te verliezen. (Vatten jullie hem? Rit? Hoofd verliezen? Hoofdloze Ruiter? Laat maar. Ik maak nooit meer een slechte grap. Nee grapje.)