Southcliffe - Seizoen 1
De aapjes komen als zodanig niet in het verhaal voor, maar het principe ‘Horen, zien en zwijgen’ bepaalt nadrukkelijk het leven in het plaatsje Southcliffe. Southcliffe is een ‘traditional English market town’ zoals je er in de meeste toeristische brochures wel een tegenkomt. Geen dorp, maar zeker ook geen stad; van oorsprong agrarisch, met een bevolking die ‘nogal op zichzelf’ is, zoals dat heet. En precies dat trekje, of beter: de dramatische gevolgen ervan, worden in de gelijknamige televisieserie flink uitvergroot.
Op een dag gaat Stephen Morton (Sean Harris, The Borgias), een zonderling die met zijn dementerende moeder aan de rand van Southcliffe woont, compleet door het lint. Ogenschijnlijk zonder duidelijke aanleiding trekt hij er zwaar bewapend op uit en schiet iedereen neer die hij onderweg tegenkomt. Het resultaat is verbijsterend: zestien doden en een groot aantal gewonden. Uiteindelijk pleegt Morton zelfmoord, vlak voordat de politie hem zal arresteren.
Het duurt niet lang of het drama in Southcliffe is landelijk nieuws en meerdere televisiemaatschappijen sturen hun verslaggevers naar het platteland voor reportages van een gemeenschap in shock. Een van hen is David Whitehead (Roy Kinnear, Count Arthur Strong). Voor Whitehead is dit een bijzondere opdracht, want hij groeide op in Southcliffe; hij kent de mensen die er wonen dus maar al te goed. Maar plezierige herinneringen aan zijn jeugd heeft hij niet en daarin blijkt de dood van zijn vader een belangrijke rol te hebben gespeeld. Welkom is hij evenmin, al heeft dat vooralsnog weinig met het verleden te maken. De inwoners van Southcliffe zijn, zoals gezegd, ‘nogal op zichzelf’ en staan niet toe dat opdringerige journalisten met hun behoefte aan nieuws en sensatie een bres slaan in de geslotenheid die zij in de loop der eeuwen zorgvuldig hebben opgebouwd. Zelfs David Whitehead slaagt er niet in de ware toedracht van het drama te achterhalen. Onder dreiging van een plak slaag moet hij uiteindelijk de aftocht blazen.
Een jaar later lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Whitehead krijgt een anonieme brief met nauwelijks verholen dreigementen: teksten als ‘Ze hebben er zelf om gevraagd’ en afbeeldingen van hetzelfde geweer waarmee Stephen Morton dood en verderf zaaide. Maar Morton is dood; althans, zo luidde het officiële politiebericht destijds. Het lijkt er sterk op dat iemand Whitehead uitdaagt opnieuw naar Southcliffe af te reizen.
Het verhaal over Southcliffe is gebouwd op een bekend stramien: een hoofdpersoon met een onverwerkt verleden die op een dag als bij toeval, maar onontkoombaar, weer met dat verleden wordt geconfronteerd. Het leverde eerder al boeiende series op als ‘Broadchurch’ en ‘Hinterland’. Hoewel David Whitehead in eerste instantie naar Southcliffe gaat om zijn werk te doen, neemt zijn verleden steeds meer bezit van hem en uiteindelijk wil hij nog maar één ding: afrekenen. Daarbij zet hij op den duur alle normen van journalistieke professionaliteit opzij. Hij moet en zal de schijnheiligheid in de gesloten gemeenschap van het slaperige stadje aan de kaak stellen. Want dat ‘de gemeenschap’ schuldig is aan het drama dat zich heeft voltrokken, staat voor hem wel vast.
Hoewel de serie heel wat spannende elementen heeft, is Southcliffe geen thriller. Tony Grisoni, die voor het scenario tekende, heeft vooral de aandacht willen richten op de manier waarop de direct betrokkenen omgaan met het leed dat Morton hun heeft aangedaan. Claire en Andrew Salter bijvoorbeeld (Shirley Henderson, Trainspotting, en Eddie Marsan, Kavanagh QC), die op die fatale dag hun dochter verloren, en Paul Gould (Anatol Yusef, Boardwalk Empire), wiens vrouw en twee kinderen het slachtoffer werden van Mortons moordzucht. Het zorgt voor een groot aantal scenes met acteerwerk op topniveau. De serie heeft daardoor voldoende hevige emoties om een breed publiek te kunnen aanspreken. Toch zou ik Southcliffe niet zo maar als zodanig willen betitelen; daarvoor is de verhaalopbouw te grillig. Vooral in de eerste twee afleveringen lijken heden en verleden voortdurend zonder duidelijke logica door elkaar te lopen en je moet je aandacht er dan ook goed bij houden om de draad niet heel snel kwijt te raken.
Desondanks behoort Southcliffe tot het beste wat Channel 4 in 2013 uitzond. Door het eerder genoemde acteerwerk, maar ook door de sublieme camerabeelden: van verstilde interieurs, verbijsterde mensen en, last but not least, van de North Kent Marshes rond Faversham, waar de meeste opnames werden gedraaid. Desolaat, dat woord typeert die omgeving het best. Desolaat betekent zoveel als verlaten ,woest, ontredderd en dat is precies de toestand waarin Stephen Morton het fatale slotakkoord van zijn leven componeert. Het is ook de toestand waarin Claire en Andrew Salter een jaar na de dood van hun dochter, hun enige kind, verkeren en waarin Paul Gould, die we hebben leren kennen als een egocentrische losbol, tot de conclusie komt dat het leven zonder zijn gezin geen enkele waarde heeft.
Op het doosje waarin de dvd wordt geleverd, staat ‘Southcliffe. De complete eerste serie’. Dat lijkt een belofte in te houden, maar een tweede serie is tot nu toe helaas nog niet geproduceerd.
Op een dag gaat Stephen Morton (Sean Harris, The Borgias), een zonderling die met zijn dementerende moeder aan de rand van Southcliffe woont, compleet door het lint. Ogenschijnlijk zonder duidelijke aanleiding trekt hij er zwaar bewapend op uit en schiet iedereen neer die hij onderweg tegenkomt. Het resultaat is verbijsterend: zestien doden en een groot aantal gewonden. Uiteindelijk pleegt Morton zelfmoord, vlak voordat de politie hem zal arresteren.
Het duurt niet lang of het drama in Southcliffe is landelijk nieuws en meerdere televisiemaatschappijen sturen hun verslaggevers naar het platteland voor reportages van een gemeenschap in shock. Een van hen is David Whitehead (Roy Kinnear, Count Arthur Strong). Voor Whitehead is dit een bijzondere opdracht, want hij groeide op in Southcliffe; hij kent de mensen die er wonen dus maar al te goed. Maar plezierige herinneringen aan zijn jeugd heeft hij niet en daarin blijkt de dood van zijn vader een belangrijke rol te hebben gespeeld. Welkom is hij evenmin, al heeft dat vooralsnog weinig met het verleden te maken. De inwoners van Southcliffe zijn, zoals gezegd, ‘nogal op zichzelf’ en staan niet toe dat opdringerige journalisten met hun behoefte aan nieuws en sensatie een bres slaan in de geslotenheid die zij in de loop der eeuwen zorgvuldig hebben opgebouwd. Zelfs David Whitehead slaagt er niet in de ware toedracht van het drama te achterhalen. Onder dreiging van een plak slaag moet hij uiteindelijk de aftocht blazen.
Een jaar later lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Whitehead krijgt een anonieme brief met nauwelijks verholen dreigementen: teksten als ‘Ze hebben er zelf om gevraagd’ en afbeeldingen van hetzelfde geweer waarmee Stephen Morton dood en verderf zaaide. Maar Morton is dood; althans, zo luidde het officiële politiebericht destijds. Het lijkt er sterk op dat iemand Whitehead uitdaagt opnieuw naar Southcliffe af te reizen.
Het verhaal over Southcliffe is gebouwd op een bekend stramien: een hoofdpersoon met een onverwerkt verleden die op een dag als bij toeval, maar onontkoombaar, weer met dat verleden wordt geconfronteerd. Het leverde eerder al boeiende series op als ‘Broadchurch’ en ‘Hinterland’. Hoewel David Whitehead in eerste instantie naar Southcliffe gaat om zijn werk te doen, neemt zijn verleden steeds meer bezit van hem en uiteindelijk wil hij nog maar één ding: afrekenen. Daarbij zet hij op den duur alle normen van journalistieke professionaliteit opzij. Hij moet en zal de schijnheiligheid in de gesloten gemeenschap van het slaperige stadje aan de kaak stellen. Want dat ‘de gemeenschap’ schuldig is aan het drama dat zich heeft voltrokken, staat voor hem wel vast.
Hoewel de serie heel wat spannende elementen heeft, is Southcliffe geen thriller. Tony Grisoni, die voor het scenario tekende, heeft vooral de aandacht willen richten op de manier waarop de direct betrokkenen omgaan met het leed dat Morton hun heeft aangedaan. Claire en Andrew Salter bijvoorbeeld (Shirley Henderson, Trainspotting, en Eddie Marsan, Kavanagh QC), die op die fatale dag hun dochter verloren, en Paul Gould (Anatol Yusef, Boardwalk Empire), wiens vrouw en twee kinderen het slachtoffer werden van Mortons moordzucht. Het zorgt voor een groot aantal scenes met acteerwerk op topniveau. De serie heeft daardoor voldoende hevige emoties om een breed publiek te kunnen aanspreken. Toch zou ik Southcliffe niet zo maar als zodanig willen betitelen; daarvoor is de verhaalopbouw te grillig. Vooral in de eerste twee afleveringen lijken heden en verleden voortdurend zonder duidelijke logica door elkaar te lopen en je moet je aandacht er dan ook goed bij houden om de draad niet heel snel kwijt te raken.
Desondanks behoort Southcliffe tot het beste wat Channel 4 in 2013 uitzond. Door het eerder genoemde acteerwerk, maar ook door de sublieme camerabeelden: van verstilde interieurs, verbijsterde mensen en, last but not least, van de North Kent Marshes rond Faversham, waar de meeste opnames werden gedraaid. Desolaat, dat woord typeert die omgeving het best. Desolaat betekent zoveel als verlaten ,woest, ontredderd en dat is precies de toestand waarin Stephen Morton het fatale slotakkoord van zijn leven componeert. Het is ook de toestand waarin Claire en Andrew Salter een jaar na de dood van hun dochter, hun enige kind, verkeren en waarin Paul Gould, die we hebben leren kennen als een egocentrische losbol, tot de conclusie komt dat het leven zonder zijn gezin geen enkele waarde heeft.
Op het doosje waarin de dvd wordt geleverd, staat ‘Southcliffe. De complete eerste serie’. Dat lijkt een belofte in te houden, maar een tweede serie is tot nu toe helaas nog niet geproduceerd.
