Splitting Up Together (US) - Seizoen 1
Na het zien van de trailer van de nieuwe serie Splitting Up Together wist ik meteen dat er twee opties zijn: de makers van de serie slaan de plank mis met deze komedieserie óf de makers krijgen het voor elkaar om je te laten lachen. Voor mij was het dat laatste; ik heb met veel plezier naar de serie gekeken.
Vrouw Lena (Jenna Fisher, The Office) en echtgenoot Martin (Oliver Hudson, Nashville) hebben als getrouwd stel een bewogen tijd achter de rug –of eigenlijk onbewogen tijd, als je snapt wat ik bedoel. De aantrekkingskracht tussen het stel is weg en daarom besluiten ze uit elkaar te gaan. Ze kiezen er echter wel voor om nog samen te blijven wonen, maar dan op een net wat andere manier. Wat dat inhoudt? De ene ouder woont een week in de omgebouwde garage en heeft geen verantwoordelijkheden betreffende het huishouden en de kinderen en de andere ouder woont een week in huis en zorgt voor de kinderen en neemt de taken van het huishouden op zich. De ouders wisselen dit elke week af. Tot zowel het genoegen als ongenoegen van hun twee zoons en dochter.
Met Ellen DeGeneres als uitvoerend producent en met tv-veteranen Oliver Hudson en Jenna Fisher als degenen die de serie dragen, schepte dat bij mij hoge verwachtingen. Hudson speelt een man die nooit volwassen is geworden en zijn vrouw voor lief nam. Fisher speelt een vrouw die het tegenovergestelde is. De twee hebben een goede chemie en weten de grappen erg leuk te brengen; hun gekibbel is overtuigend en grappig. Hoewel de kinderen soms wat overdreven in beeld worden gebracht, met name hun feministische dochter, is het een serie die lekker wegkijkt. In de serie wordt de draak gestoken met maar al te herkenbare situaties die gescheiden ouders/stellen voor hun kiezen krijgen. Daarnaast vond ik sommige referenties naar andere films en series ontzettend grappig.
Hoewel het eerste seizoen van Splitting Up Together ontzettend vermakelijk is, was het niet een serie waar ik continu aan dacht als ik één aflevering had gekeken en daarna weer verder ging met mijn dagelijkse bezigheden. In een tijd waarin streamingservices uit de grond schieten als paddenstoelen, moet een serie met name vernieuwend en verrassend zijn, wil de kijker genoegen nemen met het kijken van slechts één aflevering per week en daar een voldaan gevoel aan overhouden. Splitting Up Together weet dat met zijn slechts twintig minuten durende afleveringen voor mij net niet voor elkaar te krijgen. Ik raad daarom aan om de serie lekker op een avond of middag uit te kijken. Het eerste seizoen bestaat uit immers slechts acht afleveringen.
Als je op een regenachtige zondagmiddag een serie wilt kijken die lekker wegkijkt en luchtig is, is dit je serie.
Vrouw Lena (Jenna Fisher, The Office) en echtgenoot Martin (Oliver Hudson, Nashville) hebben als getrouwd stel een bewogen tijd achter de rug –of eigenlijk onbewogen tijd, als je snapt wat ik bedoel. De aantrekkingskracht tussen het stel is weg en daarom besluiten ze uit elkaar te gaan. Ze kiezen er echter wel voor om nog samen te blijven wonen, maar dan op een net wat andere manier. Wat dat inhoudt? De ene ouder woont een week in de omgebouwde garage en heeft geen verantwoordelijkheden betreffende het huishouden en de kinderen en de andere ouder woont een week in huis en zorgt voor de kinderen en neemt de taken van het huishouden op zich. De ouders wisselen dit elke week af. Tot zowel het genoegen als ongenoegen van hun twee zoons en dochter.
Met Ellen DeGeneres als uitvoerend producent en met tv-veteranen Oliver Hudson en Jenna Fisher als degenen die de serie dragen, schepte dat bij mij hoge verwachtingen. Hudson speelt een man die nooit volwassen is geworden en zijn vrouw voor lief nam. Fisher speelt een vrouw die het tegenovergestelde is. De twee hebben een goede chemie en weten de grappen erg leuk te brengen; hun gekibbel is overtuigend en grappig. Hoewel de kinderen soms wat overdreven in beeld worden gebracht, met name hun feministische dochter, is het een serie die lekker wegkijkt. In de serie wordt de draak gestoken met maar al te herkenbare situaties die gescheiden ouders/stellen voor hun kiezen krijgen. Daarnaast vond ik sommige referenties naar andere films en series ontzettend grappig.
Hoewel het eerste seizoen van Splitting Up Together ontzettend vermakelijk is, was het niet een serie waar ik continu aan dacht als ik één aflevering had gekeken en daarna weer verder ging met mijn dagelijkse bezigheden. In een tijd waarin streamingservices uit de grond schieten als paddenstoelen, moet een serie met name vernieuwend en verrassend zijn, wil de kijker genoegen nemen met het kijken van slechts één aflevering per week en daar een voldaan gevoel aan overhouden. Splitting Up Together weet dat met zijn slechts twintig minuten durende afleveringen voor mij net niet voor elkaar te krijgen. Ik raad daarom aan om de serie lekker op een avond of middag uit te kijken. Het eerste seizoen bestaat uit immers slechts acht afleveringen.
Als je op een regenachtige zondagmiddag een serie wilt kijken die lekker wegkijkt en luchtig is, is dit je serie.
