Suits - Seizoen 2

In één van de laatste afleveringen van de comedyserie ‘Go On’, kwam ik toevallig een vergelijking tegen van Suits met een andere serie, namelijk Mad Men. Qua uitstraling en look and feel, is Suits zeker te vergelijken met de populaire reclamemannen uit de jaren zestig. Ik kan dan ook niet anders hopen dan dat Suits een net zo’n succesvolle toekomst tegemoet mag zien als Mad Men. Want na seizoen 2 ben ik er echt helemaal van overtuigd; Suits is een winnaartje die iedereen gezien MOET hebben.

Het eerste seizoen draaide vooral om Mike en zijn geheim. De cliffhanger waar we mee eindigden leek het einde van zijn korte carrière in de advocatenwereld, maar niets blijkt minder waar. In de heftige strijd van Pearson Hardman dit tweede seizoen, blijkt Mike meer dan eens de redder van de firma te zijn.

Het probleem of geheim van Mike, waar Jessica inmiddels ook achter is gekomen, blijkt in de eerste aflevering nog het kleinste probleem te zijn waar het advocatenkantoor mee om moet gaan. De oud-eigenaar, Daniel Hardman, komt zijn plek binnen het bedrijf terugeisen. De strijd tussen de beide naamgenoten, Jessica Pearson en Daniel Hardman, blijkt een voorbode voor die hele seizoen. Waar de strijd zich in het begin voornamelijk intern afspeelt, is dit binnen de kortste keren een van de grootste issues in de hele advocatenwereld. Maar zoals het hoort bij feelgood series, is er ook in Suits sprake van een eind-goed-al-goed scenario. Voor sommigen dan…

Wat in dit seizoen wel te merken is, is een duidelijk verschil tussen de afleveringen van voor en na de winterbreak. Vooral de laatste afleveringen gaan wat dieper in op de persoonlijke relaties en gevoelens van de karakters. Of dit bewust is gedaan weet ik niet, maar persoonlijk kan ik er niet helemaal aan wennen. Dat is niet hoe ik Suits ken van het eerste anderhalve seizoen. Daarin bleek iedereen toch vooral erg hard te zijn en voornamelijk zijn eigen belang boven dat van alle anderen te willen stellen.

Ondanks deze kleine wending, waren deze zestien afleveringen weer een genot voor het oog. Sterke verhaallijnen, karakters waar je zeer snel een binding mee hebt, snelle afleveringen waarin veel blijft gebeuren, ik hou ervan. In mijn recensie over het eerste seizoen hoopte ik op een start in september, in het hoofdseizoen zeg maar. Dat kwam en komt er voorlopig niet voor deze in mijn ogen redelijk ondergewaardeerde serie. Maar met een derde seizoen binnen handbereik (start 16 juli), hoor je mij zeker niet klagen over nog meer Rachel, Donna, Harvey en Mike.