Sygeplejersken - Seizoen 1

Wanneer er opvallend veel patiënten overlijden verdenkt nieuwe verpleegkundige Pernille haar collega hiervan. Heeft zij gelijk en hoe kan zij dit überhaupt bewijzen?

In 2016 is Denemarken in rep en roep vanwege de zaak rondom een verpleegkundige. Zij wordt dat jaar veroordeeld voor de moorden op verschillende patiënten. Wat dreef haar hiertoe en hoe werden haar misdaden ontdekt? In de Deense Netflix-serie Sygeplejersken, ook wel bekend als The Nurse, krijgen we het verhaal te zien van deze zaak. Via de vier afleveringen tellende miniserie leren we de hoofdpersonen kennen en zien we ook hoe de moordenaar te werk ging.

Christina’s (nacht)diensten zijn vaak heftig en bizar en hierdoor heeft ze nogal een reputatie binnen het ziekenhuis.

De kijker volgt Pernille Kurzmann Larsen (Fanny Louise Bernth, Herrens veje) die aan haar nieuwe baan op de eerste hulp start. Nog wat onzeker over haar kunnen, wordt ze gekoppeld aan mentor Christina Aistrup Hansen (Josephine Park, Skruk) die haar strepen als verpleegkundige al flink heeft verdiend. Het is een begin van een vriendschap en het ‘Dream Team’ zoals zij zichzelf noemen. Toch blijkt niet iedereen fan te zijn van Christina. Christina’s (nacht)diensten zijn vaak heftig en bizar en hierdoor heeft ze nogal een reputatie binnen het ziekenhuis.

Sygeplejersken switcht tussen twee tijdlijnen tijdens de afleveringen. Pernille start in 2014 in het ziekenhuis maar beelden uit 2012 zijn tussendoor ook te zien. In het begin is dat wat onduidelijk maar gaandeweg blijken de verhalen wat met elkaar gemeen te hebben en samen te komen. De makers lijken met deze verhaallijn een klein deel van de kant van de slachtoffers te willen vertellen. Persoonlijk vond ik deze achtergrondinformatie echter weinig toevoegen.

Ondanks waarschuwingen van collega’s valt Pernille voor een arts waarmee ze samenwerkt. Zij en Niels Lundén (Peter Zandersen, Hånd i hånd) houden hun relatie geheim, maar komen in zwaar weer terecht als Pernille vermoed dat Christina misschien wel verantwoordelijk is voor het overlijden van patiënten. Terwijl zij bewijs en steun voor deze verdenkingen probeert te vinden lijkt niemand haar te willen geloven. Het is immers haar woord tegen dat van een verpleegkundige die al jarenlang in dienst is.



De achtergrondinformatie over Pernille, haar familieomstandigheden en privérelaties maken duidelijk tegen wat voor weerstand zij aanliep toen ze haar zorgen probeerde te uiten. Toch vind ik deze informatie lang niet altijd relevant. De band met haar dochter en ex voegt bijvoorbeeld niks toe. Tegelijkertijd mis ik weer meer achtergrondinformatie van sommige andere personages. Wie is de arts voor wie Pernille valt bijvoorbeeld en hoe weet ze of hij te vertrouwen is in dit alles? En hoewel we wel iets te weten komen over Christina wordt haar persoonlijke verhaal maar heel beknopt verteld.

Het verhaal is saai, kabbelt wat voort en echt spannende momenten zijn er nauwelijks.

Het was bijzonder om erachter te komen dat nog geen tien jaar geleden de beveiligingssystemen in Europese ziekenhuizen zo slecht konden zijn. Zo was er geen enkele controle op de medicatie hoeveelheden in het ziekenhuis waar dit alles zich afspeelt. Ook het gebruik van piepers verbaasde mij, omdat ik dacht dat deze al veel langer niet meer gebruikt werden. Sygeplejersken laat op pijnlijke wijze zien hoe fout het kan gaan in de medische wereld. Vertrouwen is zo belangrijk maar als hier geen verdere controle op is kunnen er vreselijke dingen gebeuren.

Hoewel ik Sygeplejersken niet slecht vond, kan ik niet zeggen dat het een hoogstandje is. Ik kan de serie dan ook niet echt een aanrader noemen. Het verhaal is saai, kabbelt wat voort en echt spannende momenten zijn er nauwelijks. De achtergrondinformatie die ik als kijker juist graag zou willen zien mist en geen enkel personage wordt sympathiek genoeg neergezet om mee te kunnen leven. Het acteerwerk is daarentegen wel prima. Tevens is het fijn dat de serie aan het einde vertelt hoe het is afgelopen met alle hoofdpersonen in het echte leven. Maar voor mij was Sygeplejersken te simpel om mij te blijven boeien. Vandaar dat mijn eindcijfer een krappe voldoende is.