The Five - Seizoen 1
Vele detectives en misdaadseries zijn gebaseerd op boeken; neem alleen maar Wallander, Dexter, The Inspector Lynley Mysteries, The Fjällbacka Murders, Baantjer. Bij The Five zit het net even anders; de serie is niet gebaseerd op een boek van misdaadschrijver Harlan Coben, maar speciaal door hem voor televisie geschreven. De serie bevat uiteraard alle elementen waar Harlan Coben's werk bekend om staat: ook in The Five blijkt een oude, onopgeloste zaak weer relevant en zit het verhaal vol met de ene plottwist na de andere. The Five voelt dan ook aan als een typische thriller uit de boekhandel. En aangezien deze van de hand komt van de eerste auteur die alle grote Amerikaanse thrillerprijzen gewonnen heeft, is dat helemaal niet erg.
The Five begint met de verdwijning van de vijfjarige Jesse Wells in 1995, nadat hij in het bos aan het spelen was met zijn broer Mark en diens vrienden Slade, Danny en Pru. Hoewel een bekende van de politie de moord bekent, wordt zijn lichaam nooit gevonden. Twintig jaar later wordt Jesse’s DNA gevonden op een plaats delict en wordt het viertal, inmiddels volwassen, geconfronteerd met wat er nu eigenlijk gebeurd is in het verleden, terwijl ze ondertussen verstrikt raken in een web van moord en intriges.
Subtiel is The Five niet. Het is een echte thriller en alles ligt er dik bovenop. Ten eerste zijn de misdaden vrij gruwelijk en de misdadigers voldoen aan de term van slechterik. Daarnaast gaat het verhaal alle kanten op en proberen de plottwists je zoveel mogelijk verschillende emoties te laten voelen. Ook worden de emoties van de personages erg overduidelijk in beeld gebracht. Mark (Tom Cullen, Downton Abbey) gaat gebukt onder schuldgevoelens over de verdwijning van zijn broertje, wat hij uit in gepijnigde blikken en steeds maar moedeloos zijn handen door zijn haren te halen. En bij Danny (O.T. Fagbenle, Looking) kun je de hersenwieltjes praktisch horen draaien terwijl hij op het politiebureau intens naar het whiteboard met alle aanwijzingen staart.
Ook is The Five niet de meest geloofwaardige serie die er is. Zo mag Danny als detective vreemd genoeg blijven werken aan de zaak, ondanks het feit dat hij persoonlijk verbonden is met de verdwijning van Jesse. Dit leidt er dan ook toe dat hij de hele tijd, zonder consequenties, informatie doorgeeft aan Mark die eigenlijk niet naar buiten gelekt mag worden. En voeren Mark en Slade (Lee Ingleby, George Gently) continu clandestiene acties uit; Mark als een vreemde combinatie van advocaat en privé detective en Slade om de jongeren van zijn opvanghuis te helpen die de politie er niet bij willen betrekken.
Desalniettemin houdt The Five je wel geboeid. Met alle actie en plottwists zit er een goede vaart in het verhaal en is er geen tijd om je te vervelen. Naast de hoofdlijn zijn er ook nog allemaal kleinere verhaallijnen die soms iets blijken toe te voegen aan het grotere verhaal en soms gewoon voor wat vermaak zorgen. Al met al is The Five dus een spannende thriller met een bevredigend einde. Al had die allerlaatste scène wel iets minder zoetsappig gemogen.
The Five begint met de verdwijning van de vijfjarige Jesse Wells in 1995, nadat hij in het bos aan het spelen was met zijn broer Mark en diens vrienden Slade, Danny en Pru. Hoewel een bekende van de politie de moord bekent, wordt zijn lichaam nooit gevonden. Twintig jaar later wordt Jesse’s DNA gevonden op een plaats delict en wordt het viertal, inmiddels volwassen, geconfronteerd met wat er nu eigenlijk gebeurd is in het verleden, terwijl ze ondertussen verstrikt raken in een web van moord en intriges.
© Sky1
Subtiel is The Five niet. Het is een echte thriller en alles ligt er dik bovenop. Ten eerste zijn de misdaden vrij gruwelijk en de misdadigers voldoen aan de term van slechterik. Daarnaast gaat het verhaal alle kanten op en proberen de plottwists je zoveel mogelijk verschillende emoties te laten voelen. Ook worden de emoties van de personages erg overduidelijk in beeld gebracht. Mark (Tom Cullen, Downton Abbey) gaat gebukt onder schuldgevoelens over de verdwijning van zijn broertje, wat hij uit in gepijnigde blikken en steeds maar moedeloos zijn handen door zijn haren te halen. En bij Danny (O.T. Fagbenle, Looking) kun je de hersenwieltjes praktisch horen draaien terwijl hij op het politiebureau intens naar het whiteboard met alle aanwijzingen staart.
Ook is The Five niet de meest geloofwaardige serie die er is. Zo mag Danny als detective vreemd genoeg blijven werken aan de zaak, ondanks het feit dat hij persoonlijk verbonden is met de verdwijning van Jesse. Dit leidt er dan ook toe dat hij de hele tijd, zonder consequenties, informatie doorgeeft aan Mark die eigenlijk niet naar buiten gelekt mag worden. En voeren Mark en Slade (Lee Ingleby, George Gently) continu clandestiene acties uit; Mark als een vreemde combinatie van advocaat en privé detective en Slade om de jongeren van zijn opvanghuis te helpen die de politie er niet bij willen betrekken.
Desalniettemin houdt The Five je wel geboeid. Met alle actie en plottwists zit er een goede vaart in het verhaal en is er geen tijd om je te vervelen. Naast de hoofdlijn zijn er ook nog allemaal kleinere verhaallijnen die soms iets blijken toe te voegen aan het grotere verhaal en soms gewoon voor wat vermaak zorgen. Al met al is The Five dus een spannende thriller met een bevredigend einde. Al had die allerlaatste scène wel iets minder zoetsappig gemogen.
