The I-Land - Seizoen 1

Zo’n anderhalve maand geleden schreef ik een recensie over de eerste aflevering van The I-Land. In deze Netflix-miniserie volgen we tien mensen, aangespoeld op een onbewoond eiland. Zij weten niet wie ze zijn en hoe ze daar terecht zijn gekomen. Tijdens het zeven afleveringen tellende seizoen komen we uiteindelijk achter de antwoorden op hun vragen en zien we hoe het hen vergaat op dat toch wel enge eiland.

Ik gaf de vorige keer al aan wat gemengde gevoelens te hebben over dit verhaal. Enerzijds zag ik al gelijk vele tekortkomingen. Anderzijds trok het genre mij zeer en was ik erg nieuwsgierig naar hoe dit verhaal zich verder zou uitvouwen. Konden de makers het tij nog keren of was deze serie vanaf het begin al gedoemd te verdrinken?

Het lijkt wel alsof de makers zo graag complottheorieën wilde toevoegen aan de serie dat ze hierin gewoon te ver zijn doorgeslagen.

Chase is de hoofdpersoon en lijkt zichzelf superieur te voelen tegenover de rest. Er wordt een basiskamp gebouwd maar al gauw voeren onderlinge conflicten de boventoon. De dames Chase en KC liggen elkaar totaal niet maar ook de brutale Brody maakt de situatie er niet makkelijker op.

Uiteindelijk ontstaan er groepjes en trekken Donovan (Anthony Lee Medina) en Blair (Sibylla Deen, Tyrant) meer naar elkaar toe, terwijl Cooper (Ronald Peet) de kant van Chase lijkt te kiezen. Als nieuwe gasten zich aandienen bij het kamp loopt de situatie al gauw uit de hand. Er is wantrouwen alom waardoor op den duur verschillende groepen besluiten onafhankelijk van elkaar op zoek te gaan naar antwoorden. Zij zullen ieder hun eigen pad gaan volgen dat vol gevaren zit. Niemand blijkt te vertrouwen en iedereen steekt elkaar in de rug als het eropaan komt. Dat een deel van de personages dit avontuur niet zal overleven is dan ook geen verrassing.



Het mysterie van The I-Land zit ‘m deels in de onverwachtheid van het verhaal, van het vinden van bijzondere voorwerpen tot de achtergrondverhalen van de eilandbewoners. Hier en daar waren sommige verhaallijnen zelfs een tikkeltje absurd te noemen. Hetzelfde kan eigenlijk gezegd worden over de dialogen. Deze lijken gaandeweg alsmaar slechter, voorspelbaarder en vager te worden.

Het lijkt wel alsof de makers zo graag complottheorieën wilden toevoegen aan de serie dat ze hierin gewoon te ver zijn doorgeslagen. Hoe en waarom de personen op het eiland zijn beland is ook wel erg vergezocht. Dit had een leuke twist kunnen zijn, ware het niet dat deze clou zo slecht is uitgewerkt dat het eerder de geloofwaardigheid van het verhaal tegen zit dan bijdraagt aan de amusementswaarde hiervan.

Er worden uiteindelijk zoveel karakters geïntroduceerd dat geen enkel karakter echt diepgang krijgt. Alle achtergrondverhalen worden maar minimaal verteld waardoor je voor geen van de personages echt begrip of medelijden kweekt.

The I-Land is een versie van Lost die nooit gemaakt had moeten worden.

Je zou denken dat bij een sciencefiction-thriller als deze men de geheimzinnigheid zo lang mogelijk wil vasthouden. Een goede opbouw en de continuïteit hiervan is immers het belangrijkste bij dit genre. Niets blijkt echter minder waar als na drie afleveringen een groot deel van het mysterie al wordt opgelost. Waarom deze onthulling zo vroeg in het seizoen wordt gedaan is voor mij erg onduidelijk.

Rond diezelfde periode zien we Bruce McGill in de rol van Wells verschijnen. Zonder al te veel weg te geven vond ik zijn rol misschien wel de meest slechte van de hele serie. Van zijn personage tot de handelingen die hij uitvoert, niks past bij het verhaal en draagt ook maar iets bij. De kettingreactie die Wells in werking zet zorgt er bovendien voor dat het verhaal gehaast aanvoelt en lijkt te worden afgeraffeld. Het einde van The I-Land is totaal ongeschikt voor een miniserie. Naast het feit dat de laatste scène erg voorspelbaar is, laat het een groot open einde achter. Vele vragen blijven onbeantwoord en het voelt een beetje alsof de serie halverwege het verhaal wordt afgekapt.

Ik vind het erg zonde dat The I-Land zo een tegenvaller bleek te zijn. Zoals ik al eerder schreef had ik, ondanks de valse start, toch wel de hoop dat het verhaal nog de goede kant op zou gaan. Er had zoveel meer in gezeten en met de castleden die eraan mee deden hadden ze een veel hoger kwaliteitsniveau kunnen behalen. Maar het is Netflix deze keer overduidelijk niet gelukt. Met een verhaal vol met vage verrassingen en onduidelijke plotten hebben de makers iets neergezet dat allesbehalve het niveau van een gemiddelde Netflix-serie haalt.

Waar het precies is fout gegaan durf ik niet te zeggen. Daarvoor zijn er simpelweg te veel dingen mis. Mijn conclusie is helaas dat ik mensen afraad deze serie te bekijken. Het is gewoon de moeite niet waard. The I-Land is een versie van Lost die nooit gemaakt had moeten worden. Het is heel erg jammer maar ik geef de serie dan ook een onvoldoende.