The InBetween - Eerste aflevering

In deze nieuwe serie van de Amerikaanse zender NBC speelt Harriet Dyer de rol van Cassie Bedford, een jonge vrouw die doden kan zien en met ze kan communiceren. Cassie helpt de doden om hun onopgeloste problemen te verhelpen, of ze het nu zelf leuk vindt of niet. Waarom ze het niet leuk kan vinden? Door middel van haar gave helpt ze doden niet alleen met hun onopgeloste problemen, maar helpt ze ook haar pleegvader detective Tom Hackett (Paul Blackthorne) om moordzaken op te lossen met aanwijzingen en details die dus alleen de doden kunnen weten.

Het onderwerp is misschien een beetje uitgekauwd.

Het leuke van Cassies karakter vind ik dat ze haar gave niet onder stoelen en banken veegt. Ze praat er openlijk over. Ze accepteert haar gave en gebruikt het om de geesten te helpen, voor zover dat kan uiteraard. Er zijn geen geheimen voor haar familie, noch voor haar pleegvader, noch zijn man Brian (Michael B. Silver). Het paar zorgt op een liefdevolle manier voor Cassie, ook al is Brian wel van mening dat Tom haar gave niet zou moeten gebruiken om zaken op te lossen. En dat maakt de relatie tussen Carrie en haar vaders eigenlijk erg aandoenlijk. Cassie zelf lijkt niet heel erg aangeslagen door haar gave. Ze gaat aan het werk en behandelt dingen, omdat ze vindt dat het erbij hoort. Maar ze is ook niet zachtaardig of vriendelijk. Ze is een sterk iemand, wat natuurlijk ook niet anders kan door de vele vreselijke dingen die ze vanwege haar gave gezien heeft.

De serie bevat zo veel verschillende elementen, zoals de bovennatuurlijke dimensie en de Sherlock Holmes-achtige moordmysteries, waardoor er net niet genoeg ruimte is om alles door te ontwikkelen. De makers proberen de serie daarbij nog extra interessant te maken, met griezelige scenes uit de visioenen of andere paranormale verschijnselen die Carrie mee maakt. Het blijft echter wel bij griezelig, niet per se heel eng of bizar, en daarmee blijft het eigenlijk allemaal wat oppervlakkig. Nog niets gaat echt de diepte in, maar wat niet is kan nog altijd komen natuurlijk.

Raad ik de serie echt aan? Niet per se.

Het onderwerp is misschien een beetje uitgekauwd. Er zijn al zo veel series en films over praten met het hiernamaals geweest. Toch is de combinatie hiervan met misdaad wel nieuw, waardoor het toch gemakkelijk en vermakelijk weg kijkt. Er zit troost in de verhalen, het is over het algemeen een rustige serie (los van de griezelige scenes) en eigenlijk is het allemaal wel prima. Het stelt niet teleur, het is niet super goed. Maar het is gewoon oké. Wel vind ik het sterk dat deze serie draait om een vrouw, een donkere man en een homoseksuele man. Nogal veel series hebben minder diverse karakters dan de drie hoofdpersonages uit The InBetween, en ik denk dat dat in deze tijd echt een keer anders mag!

Raad ik de serie echt aan? Niet per se. Er zijn echt wel betere series om te kijken. Maar het kijkt wel lekker weg en het is ook niet super slecht en dat is ook wel eens fijn!