Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
The Last Czars - Seizoen 1
De Russische revolutie, bolsjewieken, mensjewieken, een vreemde gebedsgenezer genaamd Raspoetin, de moord op de tsarenfamilie, … We kennen de klok, maar niet waar precies de klepel hangt. Een serie die ons wat over de Russische geschiedenis vertelt is dus zeer welkom. Zo’n 300 jaar regeerden de Romanovs over Rusland. Tot in 1917. Op drastische wijze werd er een einde gemaakt aan deze dynastie. Waarom en hoe? Dat zie je in de The Last Czars, een absolute aanrader voor zij die van historisch drama houden.
The Last Czars vertelt het verhaal van Nicolaas II, de laatste tsaar van Rusland en zijn familie. Het verhaal begint met zijn kroning in 1896 en brengt de volgende elf jaar in beeld. Ook krijgen we beelden uit de jaren 40 waarbij een vrouw zich voordoet als Anastacia, de jongste tsarendochter waarvan de halve wereld dacht dat ze nog decennialang in leven was na de bewuste feiten in 1917. Dat dit zijverhaal ook bij de serie wordt gesleurd, hoefde niet.
Wat ook niet echt hoefde, is de combinatie van geacteerde stukken met documentaire-beelden. Historici komen tussen de scènes aan het woord om dieper in te gaan op bepaalde zaken. Een eerder ongebruikelijk concept wat in eerste instantie ook storend was. Het haalt je als kijker soms helemaal uit het verhaal. Anderzijds waren de intermezzo’s wel interessant en bracht het nuance in het gespeelde verhaal. Wat nodig was. De scènes waren soms erg oppervlakkig en zelfs op het stroperige af. Dat de tsaar en de tsarina elkaar graag zagen, is aannemelijk, maar een stationsroman lijkt dat huwelijk mij toch niet geweest te zijn (geen enkel huwelijk is dat).
De acteerprestaties zijn zeker niet slecht, maar hoogvliegers zaten er niet tussen. Al lag dat wellicht niet aan de acteurs zelf, maar aan de keuze van de makers om eerder richting het karikaturale te gaan. Robert Jack (Gary Tank Commander) toont ons een eerder zwakke tsaar die door een gebrek aan politieke ervaring zich laat beïnvloeden door verkeerde figuren. Historisch correct dus, ware het niet dat er van de tsaar een te soft, naïef en braaf figuur wordt gemaakt. Susanna Herbert (So Awkward) neemt de tsarina voor haar rekening. Er zit veel gevoel in haar teksten en spel dat meer dan eens te theatraal naar boven komt. Tot slot is er de beruchte Raspoetin die wordt gespeeld door Ben Cartwright (Sherlock Holmes, Fearless). Hier sloeg de slinger wellicht te veel door. Cartwright zet een onaantastbare, door seks geobsedeerde goeroe neer die menig criticus met een twijfelende vingerknip van zich af weet te houden.
En toch is The Last Czars geen slechte serie. Het brengt voor het eerst het verhaal van Nicolaas II in beeld voor de Westerse wereld op een, af en toe stroperig, meeslepende manier. De tussenkomsten van historici maken het verhaal genuanceerd, maar breken ook in op het spel. Al is dat laatste bij deze serie geen ramp gezien de ietwat oppervlakkige uitwerking van de personages. Graag meer Russische geschiedenis, maar nu met meer diepgang zodat historici er niet tussen moeten komen.
Volg The Last CzarsThe Last Czars vertelt het verhaal van Nicolaas II, de laatste tsaar van Rusland en zijn familie. Het verhaal begint met zijn kroning in 1896 en brengt de volgende elf jaar in beeld. Ook krijgen we beelden uit de jaren 40 waarbij een vrouw zich voordoet als Anastacia, de jongste tsarendochter waarvan de halve wereld dacht dat ze nog decennialang in leven was na de bewuste feiten in 1917. Dat dit zijverhaal ook bij de serie wordt gesleurd, hoefde niet.
Wat ook niet echt hoefde, is de combinatie van geacteerde stukken met documentaire-beelden. Historici komen tussen de scènes aan het woord om dieper in te gaan op bepaalde zaken. Een eerder ongebruikelijk concept wat in eerste instantie ook storend was. Het haalt je als kijker soms helemaal uit het verhaal. Anderzijds waren de intermezzo’s wel interessant en bracht het nuance in het gespeelde verhaal. Wat nodig was. De scènes waren soms erg oppervlakkig en zelfs op het stroperige af. Dat de tsaar en de tsarina elkaar graag zagen, is aannemelijk, maar een stationsroman lijkt dat huwelijk mij toch niet geweest te zijn (geen enkel huwelijk is dat).
De acteerprestaties zijn zeker niet slecht, maar hoogvliegers zaten er niet tussen. Al lag dat wellicht niet aan de acteurs zelf, maar aan de keuze van de makers om eerder richting het karikaturale te gaan. Robert Jack (Gary Tank Commander) toont ons een eerder zwakke tsaar die door een gebrek aan politieke ervaring zich laat beïnvloeden door verkeerde figuren. Historisch correct dus, ware het niet dat er van de tsaar een te soft, naïef en braaf figuur wordt gemaakt. Susanna Herbert (So Awkward) neemt de tsarina voor haar rekening. Er zit veel gevoel in haar teksten en spel dat meer dan eens te theatraal naar boven komt. Tot slot is er de beruchte Raspoetin die wordt gespeeld door Ben Cartwright (Sherlock Holmes, Fearless). Hier sloeg de slinger wellicht te veel door. Cartwright zet een onaantastbare, door seks geobsedeerde goeroe neer die menig criticus met een twijfelende vingerknip van zich af weet te houden.
En toch is The Last Czars geen slechte serie. Het brengt voor het eerst het verhaal van Nicolaas II in beeld voor de Westerse wereld op een, af en toe stroperig, meeslepende manier. De tussenkomsten van historici maken het verhaal genuanceerd, maar breken ook in op het spel. Al is dat laatste bij deze serie geen ramp gezien de ietwat oppervlakkige uitwerking van de personages. Graag meer Russische geschiedenis, maar nu met meer diepgang zodat historici er niet tussen moeten komen.
Reacties (3)