The Last Days of Ptolemy Grey - Miniserie

Mijn aandacht naar deze serie werd getrokken door Samuel L. Jackson. Hij zou in The Last Days of Ptolemy Grey de hoofdrol spelen. Tijd dus om deze miniserie van Apple TV+ te gaan bekijken en bespreken. Als we kennis maken met Ptolemy Grey is hij nagenoeg volledig dement en leeft in een bijzonder vies en volgepakt appartementje waar geen douche of sanitair is. Pitypapa, zoals papa Grey ook wel wordt genoemd, leeft van blikjes bonen en een klein pensioen. Zijn achterneef Reggie (Omar Benson Miller, Ballers) zorgt voor de oude man zo goed en kwaad als hij kan. Maar als Reggie dagenlang niet komt opdagen lijkt dat het begin van het einde voor Grey (Jackson, Secret Invasion).

Maar als een geluk bij een ongeluk wordt de zeventienjarige wees Robyn (Dominique Fishback, The Deuce) het huis uitgezet en komt ze terecht bij de wanhopige Grey die niets meer begrijpt van de wereld om hem heen. Robyn, niet voor een kleintje vervaart, neemt de oude man onder haar hoede en wat er dan gebeurd is niets meer dan een klein wonder. Meer ga ik er niet over zeggen dat kun je beter zelf gaan zien op Apple TV+.

You got to let the river take its course. We all in that river. And the river know right where it's going. - Ptolemy Grey

The Last Days of Ptolemy Grey is ontroerend, komt angstaanjagend dichtbij en is, denk ik, een verborgen juweel in serieland. Het acteerwerk is subliem. De connectie tussen Grey en Bird, zoals hij Robyn noemt, is enorm geloofwaardig en bijna voelbaar in de huiskamer. Ik was al een aantal jaren fan van Jackson en daar is zeker geen verandering in gekomen, deze man kan acteren. De transformatie is geloofwaardig en prachtig in beeld gebracht.

Well, you got to remember. All a man is, is what he remember. - Coydog

De flashbacks van Grey zijn uitstekend geïntrigeerd in het verhaal, maar zijn wat te langdradig. Ze maken wel heel goed duidelijk waar Grey vandaan komt. De personages krijgen genoeg tijd, ondanks slechts zes afleveringen, om zich te ontwikkelen en voor te stellen. Je leert ze genoeg kennen om met ze mee te leven. De casting is geweldig en de regie is zeer goed. Het drama dat zich voor je ogen ontvouwt is indrukwekkend, waarbij het appartement van Grey duidelijk weergeeft wat er zich in zijn hersenen afspeelt.

In de hele serie komt ook geen vals sentiment voor, of een opgestoken vingertje die wijst naar een schuldige. Het verhaal is wat het is zonder te vervallen in clichés, plat gebaande paden of te veel drama waardoor het verhaal vergeten wordt. The Last Days of Ptolemy Grey is een prachtig liefdesverhaal over vriendschap, loyaliteit en wat dementie met mensen, die het hebben of daar mee te maken krijgen, doet.

Het trieste beeld van Grey en zijn vervuilde leefomgeving, zijn verwarring, zijn dagelijkse sleur is verdrietig, maar komt wel akelig dicht bij de werkelijkheid waar mensen mee te maken hebben en/of krijgen. De serie is niet belust op sensatie, er wordt niet over de top geacteerd en de rust waarin het verteld wordt inclusief de camerabeelden staat in schril contrast met wat er in het hoofd van Grey omgaat. Kan er een happy end zijn voor Grey en zijn ‘first bird of spring’? Ga dat vooral zelf bekijken.

De serie krijgt van mij een dikke 9 en ik zou zeggen heb je het nog niet gezien, ga dat dan alsnog doen. Zulke pareltjes kom je niet vaak tegen.