The Peripheral - Seizoen 1

Is het realiteit of spel? Dat is de grote vraag in The Pheripheral.

Het zal je maar gebeuren. Je mag een experimentele game uitproberen. Als je in de nieuwe wereld stapt dan voelt dit wel heel erg echt. Het is alsof je een nieuwe realiteit bent ingestapt. Een andere dimensie. Je krijgt een lastige opdracht die je naar tevredenheid weet af te sluiten. Je hebt je punten verdiend. Wanneer je de game echter afsluit blijkt het spel dat je dacht te spelen consequenties te hebben in jouw echte leven. De realiteit wordt naarmate je dieper doordringt tot het spel steeds meer verweven met de game. Zelfs zo erg dat je leven bedreigd wordt.



Bovenstaande is de basis van The Peripheral. Flynne Fisher (Chloë Grace Moretz) is degene die de game probeert. Eigenlijk is die bedoeld voor haar broer Burton (Jack Reynor, Strange Angel) maar aangezien Flynne de betere speler is grijpt zij haar kans. Het gevolg is dat beide hun leven niet meer zeker zijn. Ze moeten de strijd zien te winnen die in de game gestart is. Gelukkig (want zo gaat dat vaak bij dit soort series en films) zijn Burton en zijn vrienden geduchte vechters. Hun ervaring zal hen uit menig lastige situatie redden. Behoorlijk voorspelbaar, maar in dit geval levert het gelukkig spannende televisie op.

De wereld in de game is indrukwekkend.

De wereld in de game is indrukwekkend. Mooi gemaakt terwijl het aan de andere kant ook heel gewoon voelt. Het is een fijne mix van futuristische en hedendaagse invloeden. Het manipulatieve spel om de macht zorgt ervoor dat The Peripheral meerdere lagen krijgt. Waarom er een strijd tussen twee partijen is wordt naarmate de serie vordert steeds duidelijker. De vijanden worden steeds gevaarlijker. Het is daarnaast de vraag of de nieuwe vrienden van Flynne en Burton te vertrouwen zijn. Daar lijkt het niet op. Het is echter de vraag of Flynne, Burton en hun vrienden nog een keuze hebben. Ze zitten er namelijk te diep in om nog te ontsnappen.



Naast een intrigerend en spannend verhaal heeft The Peripheral nog een uitstekend argument om de serie te gaan volgen. De setting waarin Flynne en Burton leven is heel normaal. Het plattelandsdorpje en haar omgeving geven een bepaalde sereniteit. Het is herkenbaar 'gewoon'. Dit in tegenstelling tot het moderne Londen in de game. Het geeft de kijker het gevoel dat dit ons allemaal kan overkomen. Dat maakt het des te makkelijker om mee te leven met de hoofdrolspelers. Die hoofdrolspelers transformeren overigens net zo makkelijk mee. Gewoon in het huidige leven. Speciaal en effectief in de game. Alleen de vechtkunsten van Burton en zijn vrienden laten blijken dat het heden in de serie ook iets anders lijkt te zijn dan wij nu gewend zijn.

Het manipulatieve spel om de macht zorgt ervoor dat The Peripheral meerdere lagen krijgt.

Het verhaal van William Gibbons krijgt door deze serie een mooie ode. Helaas valt er ook wat kritiek te melden. In de laatste afleveringen komt er ineens een nieuwe invloed bij die lastig te plaatsen is. Welke meerwaarde dit heeft wordt in dit eerste seizoen niet echt duidelijk. Het zorgt voor vervreemding en een deels wat warrig verhaal. Dit kan ook de opmaat zijn voor het al aangekondigde tweede seizoen. Gelukkig is die al aangekondigd. Ik ben namelijk benieuwd naar wat deze televisieserie nog meer te bieden heeft.