The Tower - Seizoen 2

Na de noodlottige gebeurtenissen in seizoen 1 van The Tower, probeert iedereen verder te gaan met zijn leven. Maar gaat dit zo eenvoudig als je allemaal in hetzelfde wereldje vertoeft?

Seizoen 2 van The Tower gaat direct verder waar seizoen 1 is geëindigd en borduurt daar ook daadwerkelijk op voort. Vrijwel alle hoofdrolspeler uit het eerste seizoen zien we terug en we zien wat voor effect de gebeurtenissen uit het eerste seizoen op hen hebben.



DS Sarah Collins (Gemma Whelan, Game of Thrones) is overgestapt naar de afdeling moordzaken in Londen. En dat geldt niet alleen voor haar, maar ook haar voormalige steun en toeverlaat DC Steve Bradshaw (Jimmy Akingbola, Bel-Air) is daar - vlak voor haar - begonnen. Een onaangename verrassing aangezien ze niet op goede voet uit elkaar gegaan zijn. PC Lizzie Adama (Tahirah Sharif, A Town called Malice) is inmiddels vrijgesproken van alle blaam van de gebeurtenissen uit het eerste seizoen en heeft haar werkzaamheden weer opgepakt bij de plaatselijke politie.

We zien, net als in seizoen 1, een sober beeld van de politie. Geen glitter, glamour of flitsende actie, maar een realistisch en soms ontnuchterend beeld.

Centraal in het tweede seizoen staan een tweetal misdaden waar Collins zich op moet richten. Allereerst is er een cold case uit 1997, een zaak waarin een 17-jarig meisje spoorloos is verdwenen en waar nu nieuwe informatie in naar boven komt. Maar daarnaast is daar de moord op een jonge moeder. Dat haar echtgenoot de moord gepleegd heeft, is al vrij snel duidelijk. Problematischer is echter het feit dat hij hun dochtertje heeft meegenomen en op de vlucht is. Als vervolgens blijkt dat een klacht van huiselijk geweld tegen de echtgenoot van een paar dagen eerder is verworpen door het handelen van Adama (en de moord dus wellicht te voorkomen was geweest) is dat koren op molen van Collins, die toch al vond dat Adama niet meer aan het werk gemogen had.

Gedurende de vier afleveringen die seizoen 2 lang is, zien we Collins die probeert een balans te vinden tussen deze twee zaken terwijl ze beiden tot een goed einde probeert te brengen. Geen eenvoudige taak aangezien ze enerzijds recht probeert te doen aan de cold case (en zo een afsluiting wil bieden aan de betrokkenen die na al die jaren het vertrouwen in de politie hebben verloren), maar anderzijds het spoedeisende karakter van de andere zaak niet kan negeren.



The Tower is er ook in het tweede seizoen weer in geslaagd om in een relatief kort aantal afleveringen een goed verhaal neer te zetten. Ondanks dat het tweede seizoen een aflevering langer is dan het eerste seizoen, blijft het knap dat men in (in totaal) drie uur tijd ruimschoots de tijd heeft om deze twee misdaden goed te behandelen en een goed verhaal neer te zetten.

We zien, net als in seizoen 1, een sober beeld van de politie. Geen glitter, glamour of flitsende actie, maar een realistisch en soms ontnuchterend beeld. Overwerkte politieagenten met veelal hun eigen agenda en ambities die te maken hebben met wantrouwen vanuit de bevolking, met social media die het werk soms moeilijker maakt en waar gerechtigheid niet altijd overwint.

Uiteraard kan in vier afleveringen niet alles behandeld worden en veel over het verleden en het privéleven van de hoofdpersonen (en daarmee veelal de drijfveer) komen we niet te weten. Af en toe zien we er een glimp van en krijgen we een hint in die richting, maar niet veel.

Tijdens het eerste seizoen vond ik dat jammer, maar dit seizoen had ik daar minder last van aangezien dit seizoen doordrenkt is met de geest van het vorige seizoen. Het is duidelijk dat de gebeurtenissen uit het eerste seizoen hun weerslag hebben gehad op de hoofdpersonen en juist dat daar nu ook aandacht voor is, zorgt ervoor dat er voldoende diepgang in de personages zit. Zeker aangezien zij elkaar nog met enige regelmaat tegenkomen en gedwongen zijn om daarbij over hun eigen gevoelens en frustraties heen te stappen.