The Umbrella Academy - Seizoen 1

Ok, well, sorry. I'm just gonna go murder mom really quick. I'll be right back. – Klaus
Wanneer je adoptievader een ongeïnteresseerde hork lijkt, je moeder een robot is, de butler een aap, je achterna wordt gezeten door twee tijd-reizende ‘slechteriken’ én je met zeven adoptiebroers en zussen, met bijzondere krachten, in een huis woont en getraind wordt om de wereld te redden… Het eerste seizoen van The Umbrella Academy staat op Netflix en laat er geen gras over groeien: een superhelden-show hoeft niet te kloppen, niet extreem duister of juist overdreven vrolijk te zijn én, misschien nog wel de grootste middelvinger van alles, niet van Marvel of DC te komen.

The Umbrella Academy gaat in het kort over een samengesteld gezin met zeven kinderen. Nou ja, soms vijf kinderen. Eigenlijk gaat het over zes kinderen met bijzondere krachten.

Deze bijzondere kinderen werden in 1989 plotseling geboren. De moeders waren ’s ochtends nog niet zwanger en ’s avonds hadden ze een kind. Sir Reginald Hargreeves (Colm Feore, House of Cards), een excentrieke en wat op zichzelf gerichte wetenschapper, besloot te proberen om zoveel mogelijk van de 43 ineens geboren kinderen te adopteren. Dit lukt uiteindelijk met zeven van hen. Verwarrend? Dat is precies wat de makers The Umbrella Academy ook willen.

Ik was in de recensie van de eerste aflevering behoorlijk positief verrast over de serie. Dat is grotendeels blijven staan na het zien van het hele seizoen. Sommige dingen werden beter (onder andere de introductie van Cha-Cha, daarover zo meer) en andere dingen gleden af. Laten we met het mindere beginnen.

One grows used to things, even if one shouldn’t – Pogo
Hoewel Ellen Page (ReGenesis) als dé topacteur van deze serie staat aangeschreven, is juist zij het die het niveau doet dalen. De lichtelijk depressieve, saaie en monotone vorm van de manier waarop Page dit speelt is jammer. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat het natuurlijk ook deels te wijten valt aan hoe het karakter is geschreven en hoe de verhaallijn is van Vanya Hargreeves, het karakter wat Page speelt. Naast de oppervlakkigheid van het karakter, is ook de verhaallijn van haar de enige echt voorspelbare dit seizoen. En dat valt in schril contrast met de rest van de verhalen.

Uitblinkers van The Umbrella Academy zijn Robert Sheehan (Misfits) als de excentrieke, gender fluïde en vaak met ongepaste zwarte humor vervulde Klaus Hargreeves, Mary J. Blige als de tijd-reizende kickass premiejager Cha-Cha en tenslotte Aiden Gallagher als Number Five.



Met name die laatste weet enorm te overtuigen. Gallagher speelt een 57-jarige man in het lichaam van een 13-jarige jongen. De acteur is, op het moment van schrijven, zelf pas 15 jaar oud maar speelt het alsof hij daadwerkelijk weet hoe een oudere man denkt en doet. Een bijzonder knappe prestatie.

Voor een logisch lopend verhaal moet je bij The Umbrella Academy niet zijn. Maar daarvan zijn de schrijvers zich ook bewust. Het absurdisme spat van je scherm af en is op een bijzondere manier toch goed in elkaar gegoten. Ook de muziek en de cinematografie, met name de ‘poppenhuis’-scene en de actiescène in een kledingwinkel, zijn bijzonder goed.

De vreemde humor, absurditeit van zowel de karakters als de muziek én de prestaties van de meeste acteurs maakt The Umbrella Academy in ieder geval voor iedereen het proberen waard. Zeker, er zullen mensen zijn die na het zien van de eerste aflevering alle lovende woorden totaal niet begrijpen, maar er gaat een groot deel zijn die net zo lyrisch is over dit nieuwe Netflix-pareltje als ik.

Een 8,5!