The Veil - Seizoen 1

Kameleon ‘Imogen’ moet erachter komen of haar reisgenoot de gevaarlijkste vrouw ter wereld is, of een moeder die verwikkeld is geraakt in een onfortuinlijke samenkomst van omstandigheden.

In mijn recensie over de eerste twee afleveringen van The Veil schreef ik dat we maar moesten afwachten of de serie het veelbelovende begin waar zou maken. Het korte antwoord daarop is: nee, het is niet gelukt. Het einde van het eerste seizoen was wat teleurstellend. Toch was de rit er naartoe wel intrigerend.

De belangrijkste vraag: is Adilah de terrorist Djinn al Raqqa?

The Veil begint in een vluchtelingenkamp aan de Turks-Syrische grens, waar een vrouw (Yumna Marwan, Little Birds) ervan wordt beschuldigd de Djinn al Raqqa te zijn, een vreselijke terrorist met vele doden op haar naam. Deze vrouw daarentegen beweert Adilah El Idrissi te zijn, een Algerijnse Parijzenaar die dan wel in een moeilijke situatie terecht is gekomen, maar geen terrorist is. De belangrijkste vraag is: is Adilah de Djinn van Raqqa? Het antwoord hierop moet zo snel mogelijk gevonden worden, want er blijkt een terroristische aanval in het verschiet te liggen, waar de Dijnn een centrale rol in heeft gespeeld. Superspion ‘Imogen’ (Elizabeth Moss, The Handmaid's Tale) krijgt de opdracht om uit te zoeken wie Adilah werkelijk is en de aanval te voorkomen.

Imogen is een shapeshifter met haar eigen verzameling geheimen. De vraag die als rode draad door de serie heen loopt, is of Imogen sneller geheimen uit Adilah kan halen dan andersom, terwijl de twee samen door Europa reizen. Naarmate de tijdsdruk toeneemt, raken verschillende geheime diensten steeds meer bij de missie betrokken. Zowel de Fransen als de Amerikanen hebben hun eigen redenen om deze zaak snel te op te lossen. Hun betrokkenheid is niet altijd collegiaal en komt ook niet altijd de voortgang van de zaak ten goede.



Alles bij elkaar vertelt de serie een interessant spionageverhaal met veel intrige. De afleveringen zijn aangrijpend en ik wilde elke keer snel door met de volgende aflevering. Moss en Marwan vertolken hun rollen goed, al is het Britse accent van Moss niet geweldig. Ook de belangrijkste achtergrondpersonages van de verschillende bureaus spelen hun respectievelijke rollen goed. Combineer dat met prachtige cinematografie en passende muziek, en we hebben hier echt een behoorlijke serie. Het is een langzame serie, maar niet te langzaam; het tempo is goed. Maar verwacht niet veel achtervolgingen of schietpartijen; ze worden slechts spaarzaam gebruikt.

Helaas stelt het einde teleur. Hoewel alles samenkomt, is het toch een anticlimax

Helaas stelt het einde teleur. Hoewel alles samenkomt, is het toch een anticlimax. Niet alles is uiteindelijk logisch. Sommige personages maken onlogische keuzes, wat frustrerend is. Verspilde potentie dus, van een sterke opening. Al met al jammer, want het had meer kunnen zijn, maar het is wat het is. Ik vond het nog steeds een leuke en interessante serie en heb niet het idee dat dit mijn tijd heeft verspild. Er zijn betere spionageseries, maar dit is een intrigerend tussendoortje tussen die betere series.

Op het moment van schrijven is het onduidelijk of er een tweede seizoen komt. Het einde liet er een opening voor, maar het verhaal van dit seizoen is min of meer afgerond. Ik weet niet wat verdergaan met dit verhaal nu echt zou toevoegen. Waarschijnlijk is het beter als de makers met nieuwe personages en nieuwe (spionage)verhalen aan de slag gaan.