The Wilds - Eerste aflevering

So raise a glass if you are wrong – P!nk

The Wilds is de eerste poging van Amazon om een échte Original tienerdramaserie te maken. Het is Lost gecombineerd met Mean Girls, The Society en The Vampire Diaries. Maar dan zonder de vampiers. Het zijn negen tienermeiden gestrand op een eiland. Aanvankelijk nogal stereotype, maar misschien toch wel interessanter dan gedacht?

The Wilds vertelt zijn verhaal niet helemaal chronologisch. Er is knap gesneden met de beelden en er wordt gespeeld met de volgorde. Maar het verhaal begint, chronologisch gezien, bij een vermeende vliegtuigcrash waarbij de negen tieners terechtkomen op een eiland. Ik blijf verder bewust vaag, want bij dit soort series is elk detail soms al een te grote spoiler.

Laat ik het hebben over de acteurs. Eigenlijk meer de karakters. Want alles wat je tienerhart begeert zit erin. De extreem sportieve chick, de overdreven feminist, het gelovige paradepaardje, de knappe gemene meid, de weirdo, de antisociale vlinder en tot slot de ‘depresieveling’ met een recent gebroken hart. Het eerste kwartier van de serie heb je dan ook het idee alsof je deze karakters al lang kent, gezien en door hebt. In vrijwel alle gevallen zou ik een serie dan ook afschrijven als bovenstaande het geval was. Maar wat The Wilds anders maakt dan anderen? Het gaat ervan uit dat jij het gevoel hebt deze stereotypen al te kennen. Want juist daarmee gaat The Wilds spelen. En dat maakt het interessant.



Veel meer dan een prachtig strand is er nog niet te zien in de eerste aflevering. Maar een eiland, zeker zo’n typisch Lost-eiland, zorgt altijd voor fraaie beelden. En de cinematografie is dan ook prima. Het is niet bijzonder geschoten, maar de ongerepte natuur geeft het meteen dat beetje extra waardoor het voldoende is.

Kijk, ik ben de eerste die je vertelt dat dit geen hoogvliegend, prijswinnend, genre-overstijgend meesterwerk is. Op basis van deze eerste aflevering kan ik je wel vertellen dat het ‘lekker wegkijkt’. Als je (stiekem) van tienerdrama houdt, je in staat bent je lachen in te houden als de hoofdpersonen P!nk zingen tijdens een begrafenis én onverwachte plottwisten à la Lost je een euforisch gevoel geven; gaat dit volgens mij een heerlijke, regenachtige zondagmiddag-serie worden, die je in één adem bingewatcht.

Nou, en dat is soms ook gewoon hard nodig.

Een 7!