9.5
Mandy Gelling-Potharst geeft The Affair - Seizoen 2 een 9.5.
12 februari 2016, 09:36 door Mandy Gelling-Potharst
The Affair - Seizoen 2
Fiona Apple - Container
I was screaming into the canyon
At the moment of my death
The echo I created
Outlasted my last breath
My voice it made an avalanche
And buried a man I never knew
And when he died his widowed bride
Met your daddy and they made you
I have only one thing to do and that's
To be the wave that I am and then
Sink back into the ocean
Zoals ik al dacht na het eerste seizoen was er geen sprake van echte, intens diepgewortelde liefde. Meer een ontsnapping dan liefde. In het tweede seizoen zien we dat de gevolgen van de affaire veel pijnlijker en venijniger zijn dan we misschien al vermoeden. Noah zit nu vast aan zijn affaire, Allison leeft maar niet helemaal echt en Helen zit tegen wil en dank alleen thuis met vier kinderen. Cole lijkt de enige te zijn die redelijk op zijn pootjes terecht is gekomen, althans aan de oppervlakte. Duik onder en je ziet alleen maar troebel water en de puinhopen van een affaire die voor iedereen een ongewenst resultaat heeft.
Ik ben er van overtuigd dat de vier bovenstaande karakters een spel spelen die ze niet wilden spelen. Tegen wil en dank leven ze nu op plaatsen en met mensen waar ze niet willen zijn. Ze doen en zeggen dingen die ze niet menen of doordacht hebben. Ook in het tweede seizoen van The Affair krijgen we weer elke afleveringen een kijkje in de keuken van één van de karakters. Was dit in het eerste seizoen nog alleen bij Alison en Noah, in het tweede seizoen komen ook Helen en Cole ruimschoots aan bod. En met hen ook de kinderen en familie. Hoe meer afleveringen je kijkt, hoe duidelijker het wordt dat Noah en Alison geen aardige mensen zijn.
Sterker nog, ik heb een bloedhekel aan Noah gekregen. Hij vertelt het verhaal vanuit zijn macho-schrijver fantasie en denkt meer met dat wat tussen zijn benen hangt dan met zijn hersenen. Mede daardoor vervreemd zijn achttienjarige dochter Whitney Solloway, die uitstekend wordt neergezet door Julia Goldani Telles, van hem. Ook Alison ontsnapt niet aan mijn afkeer, al wordt die afkeer meer medelijden dan iets anders. Helen en vooral haar moeder Margaret Butler, briljant gespeeld door Kathleen Chalfant, haalt met grote regelmaat het bloed onder mijn nagels vandaan. De bemoeizucht van die vrouw kent geen grenzen. Waarom ze alle vier blijven waar ze zijn, zien we pas in de allerlaatste, perfecte aflevering van het tweede seizoen.
The Affair is een uitstekend opgebouwde dramaserie met meer dan uitstekende spelers die je het verhaal in trekken. De dialogen zijn nergens overbodig en leiden allemaal ergens naartoe. Het tweedelige van de serie maakt dat je af en toe in verwarring bent. Maar Noah vertelt het verhaal compleet zijn richting op, ik geloof dan ook geen woord meer van wat die man zegt. Er wordt uitstekend gebruik gemaakt van diverse camerabewegingen en filters om je duidelijk te maken in welk verhaal je bent en, niet geheel onbelangrijk, waar en wanneer je in het verhaal bent. Niemand is echt slecht, maar ook niemand is echt goed. Al blijf ik het gevoel houden dat Cole aan het kortste eind heeft getrokken.
9,5 punten waarbij mijn verwachting is dat het derde seizoen zeker een tien gaat verdienen.
I was screaming into the canyon
At the moment of my death
The echo I created
Outlasted my last breath
My voice it made an avalanche
And buried a man I never knew
And when he died his widowed bride
Met your daddy and they made you
I have only one thing to do and that's
To be the wave that I am and then
Sink back into the ocean
Elke aflevering van The Affair opent met dit nummer, en nu ik aan het eind van het tweede seizoen van The Affair ben begrijp ik steeds beter waarom dit nummer is gekozen. De onheilspellende klanken beloven dan ook niet veel goeds voor de karakters in de serie. In mijn recensie over het eerste seizoen vertelde ik dat het niet echt om de affaire draait maar om het onderliggende, briljant opgebouwde verhaal. Het tweede seizoen is in mijn ogen zelfs beter. Je kent de karakters maar in het tweede seizoen zinken we dieper met ze de oceaan in. En wat daar in de oceaan zinkt, is niet fraai.In het tweede seizoen zinken we dieper met ze oceaan in. En wat daar in de oceaan zinkt, is niet fraai.
Zoals ik al dacht na het eerste seizoen was er geen sprake van echte, intens diepgewortelde liefde. Meer een ontsnapping dan liefde. In het tweede seizoen zien we dat de gevolgen van de affaire veel pijnlijker en venijniger zijn dan we misschien al vermoeden. Noah zit nu vast aan zijn affaire, Allison leeft maar niet helemaal echt en Helen zit tegen wil en dank alleen thuis met vier kinderen. Cole lijkt de enige te zijn die redelijk op zijn pootjes terecht is gekomen, althans aan de oppervlakte. Duik onder en je ziet alleen maar troebel water en de puinhopen van een affaire die voor iedereen een ongewenst resultaat heeft.
Ik ben er van overtuigd dat de vier bovenstaande karakters een spel spelen die ze niet wilden spelen. Tegen wil en dank leven ze nu op plaatsen en met mensen waar ze niet willen zijn. Ze doen en zeggen dingen die ze niet menen of doordacht hebben. Ook in het tweede seizoen van The Affair krijgen we weer elke afleveringen een kijkje in de keuken van één van de karakters. Was dit in het eerste seizoen nog alleen bij Alison en Noah, in het tweede seizoen komen ook Helen en Cole ruimschoots aan bod. En met hen ook de kinderen en familie. Hoe meer afleveringen je kijkt, hoe duidelijker het wordt dat Noah en Alison geen aardige mensen zijn.
© Showtime
Sterker nog, ik heb een bloedhekel aan Noah gekregen. Hij vertelt het verhaal vanuit zijn macho-schrijver fantasie en denkt meer met dat wat tussen zijn benen hangt dan met zijn hersenen. Mede daardoor vervreemd zijn achttienjarige dochter Whitney Solloway, die uitstekend wordt neergezet door Julia Goldani Telles, van hem. Ook Alison ontsnapt niet aan mijn afkeer, al wordt die afkeer meer medelijden dan iets anders. Helen en vooral haar moeder Margaret Butler, briljant gespeeld door Kathleen Chalfant, haalt met grote regelmaat het bloed onder mijn nagels vandaan. De bemoeizucht van die vrouw kent geen grenzen. Waarom ze alle vier blijven waar ze zijn, zien we pas in de allerlaatste, perfecte aflevering van het tweede seizoen.
The Affair is een uitstekend opgebouwde dramaserie met meer dan uitstekende spelers die je het verhaal in trekken. De dialogen zijn nergens overbodig en leiden allemaal ergens naartoe. Het tweedelige van de serie maakt dat je af en toe in verwarring bent. Maar Noah vertelt het verhaal compleet zijn richting op, ik geloof dan ook geen woord meer van wat die man zegt. Er wordt uitstekend gebruik gemaakt van diverse camerabewegingen en filters om je duidelijk te maken in welk verhaal je bent en, niet geheel onbelangrijk, waar en wanneer je in het verhaal bent. Niemand is echt slecht, maar ook niemand is echt goed. Al blijf ik het gevoel houden dat Cole aan het kortste eind heeft getrokken.
Het is dan ook geheel terecht dat Showtime een derde seizoen heeft besteld, waarin ik hoop dat alles wordt afgerond en de puntjes op de i worden gezet. The Affair heeft geheel terecht al drie Golden Globes op zak, samen met vele nominaties. Voor iedereen die houdt van een inhoudelijk briljant verhaal, vlotte vertelling, uitstekende acteurs, aansprekende en herkenbare karakters, prachtig camerawerk en uitstekende regie is The Affair onmisbaar. The Affair is een serie die je op de bank laat napraten over wie nu geloofwaardiger was en waarom, vooral Noah ontsnapt daarbij geen enkele aflevering aan de discussie. Ga dus kijken met je partner, vriend of vriendin. Ga kijken, je zult er absoluut geen spijt van krijgen.The Affair is een serie die je op de bank laat napraten over wie nu geloofwaardiger was en waarom
9,5 punten waarbij mijn verwachting is dat het derde seizoen zeker een tien gaat verdienen.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Bekijk profiel van Mandy Gelling-Potharst