The Affair - Seizoen 3

Kun je een serie goed vinden en toch een vreselijk hekel hebben aan de hoofdpersonen? Kennelijk is het antwoord ja, want ik heb het tien afleveringen volgehouden. Zoals ik al eerder heb verteld in mijn recensies van de eerste twee seizoenen, is The Affair niet een verhaal over een affaire, maar vooral het onderliggende verhaal en emoties spelen een grotere rol. Het derde seizoen is anders, het voelt ook anders. En wat er vooral anders is, is Noah, de egocentrische, getraumatiseerde en vreselijk irritante echtgenoot van Alison en ex-echtgenoot van Helen.

Het was mij al in het eerste seizoen duidelijk dat Alison en Noah een affaire zijn begonnen om het ontsnappen. Niet omdat ze zo vreselijk veel van elkaar hielden. In het derde seizoen worden de gevoelens van de diverse karakters steeds duidelijker. Waarbij Helen met een berg schuldgevoel rondloopt, Noah met trauma’s uit het verleden moet dealen en Alison worstelt met haar eigen getraumatiseerde verleden, waar haar dochter Joanie (Maci Ferrigno, Madam Secretary) de dupe van wordt. Cole moet weer tegen wil en dank beslissingen nemen waar hij heel duidelijk niet gelukkiger van wordt.

Kun je een serie goed vinden en toch een vreselijk hekel hebben aan de hoofdpersonen?

Het derde seizoen introduceert ook een nieuw karakter, Juliette Le Gall (Irène Jacob, The Collection), die te maken krijgt met de irritante en bijna psychotische Noah. Het derde seizoen kan niet tippen aan het eerste seizoen en evenaart het tweede seizoen nergens. Op de een of andere manier had ik het idee dat ik naar een andere serie zat te kijken. Of dat kwam door de oude of nieuwe karakters kan ik niet echt zeggen. Vooral de oude karakters zitten uitstekend in hun vel, waarbij ik de oudste dochter Whitney (Julia Goldani Telles, Bunheads) van Noah in het zonnetje wil zetten.

Voor mij is The Affair nog niet geheel afgerond.

Wat we wel goed kunnen zien in het derde seizoen zijn de vreselijke gevolgen van een affaire zonder het idee te hebben dat ze je willen waarschuwen. Het zijn de rauwe feiten en daar mogen we het mee doen. The Affair laat de slechtste kant van een verhouding zien, voor alle betrokkenen. Het derde seizoen voelt anders, maar is niet anders. Nog steeds zien we in het eerste half uur een karakter en het tweede half uur zien we bijna dezelfde tijdslijn door de ogen van een ander karakter.

Waarbij steeds weer duidelijker wordt dat mannen en vrouwen een totaal ander beeld hebben van de wereld om zich heen. Soms subtiel en soms zo duidelijk dat je er om lachen moet. Kijk eens naar het cadeautje dat Noah geeft aan Juliette of de taart die Alison meeneemt voor Joanie. Voor mij is The Affair nog niet geheel afgerond. Misschien wel het verhaal van Noah, maar er zijn nog hele gaten die open zijn in het leven van onder andere Cole en Alison. Daarbij hoop ik dat het vierde seizoen, dat reeds is aangekondigd, uitkomst zal brengen.

Het derde seizoen van The Affair is zeker niet slecht, maar kan niet in de schaduw staan van de eerste twee seizoenen. Misschien omdat Noah eindelijk laat zien dat hij een enorme druiloor is. Of dat Cole nog steeds niet laat zien dat hij ballen heeft en eindelijk eens beslissingen neemt die hem gelukkig maken. Ook Alison en Helen ontkomen niet aan mijn afkeur. Waarbij ik zeker wel begrip kan opbrengen voor de beide vrouwen. Ik had het meest te doen met Cole dit seizoen, want hij lijkt maar steeds aan het kortste eind te trekken.

9,5 punt omdat de acteurs, het concept, de dialogen, regie, muzikale score en camerawerk dat zeker verdienen.