The Bletchley Circle - Seizoen 1
Bletchley Park is ongetwijfeld een van de meest iconische plaatsen van Groot Brittannië. In het landhuis was namelijk de Government Code and Cipher School gehuisvest; de codebrekers van de Britse inlichtingendienst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Codes ontcijferen was, anders dan tegenwoordig, geen kwestie van de juiste software gebruiken. De meeste successen waren het resultaat van simpel (nou ja, simpel…) denkwerk. Zoeken naar patronen en de afwijkingen daarin: dat deden de medewerkers vooral. Op Bletchley Park werkten alleen de allerbesten en historici gaan er nog steeds van uit dat de resultaten die daar geboekt werden, de oorlog twee tot vier jaar heeft verkort. Geen wonder dat het landgoed in de loop der jaren diverse cineasten heeft geïnspireerd tot een film over de heroïek van de superspecialisten op Bletchley Park. Een daarvan is de miniserie The Bletchley Circle, die in 2012 voor het eerst in Groot Brittannië werd uitgezonden.
Vier van deze specialisten vinden elkaar enkele jaren na de bevrijding opnieuw in een vastberaden poging de moord op vijf jonge vrouwen op te lossen. Het onderzoek van de politie zit muurvast; er is geen idee van verdachte of motief en dat maakt de mogelijkheid van een zesde slachtoffer uiterst reëel. Susan (Anna Maxwell Martin, Bleak House, Poppy Shakespeare) volgt de berichtgeving met meer dan gemiddelde belangstelling en ontdekt gaandeweg een patroon. Ze legt haar theorie aan de politie voor, maar die neemt haar niet serieus. Daarom besluit zij drie voormalige Bletchley Park-collega’s op te zoeken om samen te proberen de dader te ontmaskeren, gewoon door de moorden als codes te benaderen en de patroonanalyse toe te passen waarmee zij ooit een belangrijke bijdrage leverden aan de geallieerde overwinning. Het is een uiterst riskante onderneming, maar de vier vrouwen zijn vastbesloten niet te rusten voor dit gevaar van de straat is.
Veel aanknopingspunten hebben ze aanvankelijk niet; eigenlijk alleen de modus operandi. Alle slachtoffers waren aantrekkelijke jonge vrouwen die uit de stoptrein van 18.15 uur van London naar Barking gelokt waren, meegenomen naar een donkere ruimte, gewurgd, verkracht en uiteindelijk voor oud vuil achtergelaten. Alles lijkt erop dat de moordenaar een spoorbeambte is. Maar klopt dat ook?
De eerste serie van The Bletchly Circle telt drie afleveringen van drie kwartier. We zien de vier ontcijfer-specialisten op een Sherlock Holmes-achtige manier te werk gaan, dat wil zeggen: minutieus onderzoek doen en conclusies trekken op basis van hun waarnemingen, en op die manier geleidelijk meer resultaten boeken dan de politie, die tamelijk amateuristisch wordt neergezet. Ze ontdekken dat er in het verleden nog twaalf vergelijkbare moorden zijn gepleegd, waarvoor inmiddels mannen zijn veroordeeld en soms ter dood gebracht. Blijkbaar lukt het de moordenaar niet alleen steeds weer mooie vrouwen in de val te lokken, maar even zo vaak onweerlegbaar bewijs tegen andere mannen achter te laten.
Ondanks het macabere thema deed het verhaal me soms denken aan de befaamde serie Landgirls, Call The Midwife en Mr. Selfridge, zeker wat de enscenering betreft. Natuurlijk is The Bletchley Circle serieuzer, maar de hele sfeer ademt dezelfde (relatieve) onbezorgdheid. Wat er ook gebeurt, nergens vloeit zichtbaar bloed. Het lot van het land lijkt ook hier in handen te liggen van een stel uitermate toegewijde dames, wier vastberadenheid tenslotte wordt beloond. The Bletchley Circle laat en passant ook wat andere thema’s uit (na)oologs Engeland zien. Zo is Lucy’s man niet ongeschonden van de slagvelden teruggekeerd, terwijl die van de jonge Lucy (Sophie Rundle, Peaky Blinders) een typisch PTSS-patiënt lijkt te zijn.
The Bletchley Circle zal zeker de geschiedenis niet ingaan als een absolute must see, maar onderhoudend is het verhaal zeker; ik heb slechtere series gezien. Dat geldt blijkbaar ook voor het (Britse) televisiekijkend publiek, want in 2014 werd een tweede serie met de oud-Bletchley Park-medewerkers uitgezonden. Zo’n investering wordt alleen gedaan als verwacht wordt dat zij zich terugbetaalt. Dat mag volgens mij geen probleem zijn.
Vier van deze specialisten vinden elkaar enkele jaren na de bevrijding opnieuw in een vastberaden poging de moord op vijf jonge vrouwen op te lossen. Het onderzoek van de politie zit muurvast; er is geen idee van verdachte of motief en dat maakt de mogelijkheid van een zesde slachtoffer uiterst reëel. Susan (Anna Maxwell Martin, Bleak House, Poppy Shakespeare) volgt de berichtgeving met meer dan gemiddelde belangstelling en ontdekt gaandeweg een patroon. Ze legt haar theorie aan de politie voor, maar die neemt haar niet serieus. Daarom besluit zij drie voormalige Bletchley Park-collega’s op te zoeken om samen te proberen de dader te ontmaskeren, gewoon door de moorden als codes te benaderen en de patroonanalyse toe te passen waarmee zij ooit een belangrijke bijdrage leverden aan de geallieerde overwinning. Het is een uiterst riskante onderneming, maar de vier vrouwen zijn vastbesloten niet te rusten voor dit gevaar van de straat is.
Veel aanknopingspunten hebben ze aanvankelijk niet; eigenlijk alleen de modus operandi. Alle slachtoffers waren aantrekkelijke jonge vrouwen die uit de stoptrein van 18.15 uur van London naar Barking gelokt waren, meegenomen naar een donkere ruimte, gewurgd, verkracht en uiteindelijk voor oud vuil achtergelaten. Alles lijkt erop dat de moordenaar een spoorbeambte is. Maar klopt dat ook?
De eerste serie van The Bletchly Circle telt drie afleveringen van drie kwartier. We zien de vier ontcijfer-specialisten op een Sherlock Holmes-achtige manier te werk gaan, dat wil zeggen: minutieus onderzoek doen en conclusies trekken op basis van hun waarnemingen, en op die manier geleidelijk meer resultaten boeken dan de politie, die tamelijk amateuristisch wordt neergezet. Ze ontdekken dat er in het verleden nog twaalf vergelijkbare moorden zijn gepleegd, waarvoor inmiddels mannen zijn veroordeeld en soms ter dood gebracht. Blijkbaar lukt het de moordenaar niet alleen steeds weer mooie vrouwen in de val te lokken, maar even zo vaak onweerlegbaar bewijs tegen andere mannen achter te laten.
Ondanks het macabere thema deed het verhaal me soms denken aan de befaamde serie Landgirls, Call The Midwife en Mr. Selfridge, zeker wat de enscenering betreft. Natuurlijk is The Bletchley Circle serieuzer, maar de hele sfeer ademt dezelfde (relatieve) onbezorgdheid. Wat er ook gebeurt, nergens vloeit zichtbaar bloed. Het lot van het land lijkt ook hier in handen te liggen van een stel uitermate toegewijde dames, wier vastberadenheid tenslotte wordt beloond. The Bletchley Circle laat en passant ook wat andere thema’s uit (na)oologs Engeland zien. Zo is Lucy’s man niet ongeschonden van de slagvelden teruggekeerd, terwijl die van de jonge Lucy (Sophie Rundle, Peaky Blinders) een typisch PTSS-patiënt lijkt te zijn.
The Bletchley Circle zal zeker de geschiedenis niet ingaan als een absolute must see, maar onderhoudend is het verhaal zeker; ik heb slechtere series gezien. Dat geldt blijkbaar ook voor het (Britse) televisiekijkend publiek, want in 2014 werd een tweede serie met de oud-Bletchley Park-medewerkers uitgezonden. Zo’n investering wordt alleen gedaan als verwacht wordt dat zij zich terugbetaalt. Dat mag volgens mij geen probleem zijn.
