Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
The Knick - Eerste aflevering
De nieuwe dramaserie The Knick van Cinemax volgt chirurg John Thackery (Clive Owen) en zijn collega’s van het New Yorkse Knickerbocker Hospital aan het begin van de twintigste eeuw. Het is een revolutionaire tijd volgens Thackery, vol nieuwe moderne technieken in de medische wetenschap. Maar zo’n honderd jaar verder, in onze tijd dus, blijken deze technieken alweer enorm achterhaald, en zelfs barbaars.
De serie werd met veel bombarie aangekondigd als een absolute must-see en dé serie van 2014. Een behoorlijke claim, aangezien 2014 ook True Detective en Fargo voortbracht. Maar goed, die twee series lieten ook al zien dat in deze tijd alles mogelijk is, en The Knick heeft alle ingrediënten van een topserie. Grote namen zijn inmiddels niet meer weg te denken uit ieder zichzelf respecterende serie, en The Knick is niet bescheiden met Clive Owen als dokter John Thackery en Steven Soderbergh als regisseur. De twee heren sluiten zich daardoor aan bij een inmiddels lange lijst van Hollywood-namen die de overstap maken naar een wat kleiner scherm.
Daarnaast loopt de serie over van stijl, prachtig geschoten scènes spelen zich af in prachtig vormgegeven decors, met prachtig geklede personages. En ten slotte heeft iedere serie tegenwoordig een anti-held nodig als hoofdrolspeler, en ook daarin schiet The Knick niet te kort. John Thackery, hoewel een briljant chirurg, is een man met de nodige gebreken. Zijn cocaïneverslaving is daar het beste voorbeeld van. Maar Thack is waarschijnlijk ook een racist, of in elk geval niet bepaald progressief, of op z’n zachtst gezegd niet echt geïnteresseerd in wat anderen denken. Gooi daar nog bij dat de sfeer in de eerste aflevering zeer grimmig is, et voilà, je hebt in theorie een awardwinnende nieuwe serie.
De aflevering begint in een bordeel in Chinatown, waar Thack zijn roes ligt uit te slapen. Dan weet je dus al, deze man heeft een niet heel goed functionerend privéleven. Vervolgens gaat hij met paard en wagen richting The Knick. De straten van New York laten een grauw beeld zien, langs de kant van de weg ligt een rottend paard. Onderweg spuit hij nog wat cocaïne tussen zijn tenen. En dan belanden we in het ziekenhuis waar Thack met zijn collega Christiansen (Matt Frewer, Orphan Black) voor de twaalfde keer een keizersnede probeert uit te voeren, maar wederom zonder succes, moeder en kind overleven de ingreep niet. Je begint te begrijpen waarom Thackery zijn heil in verdovende middelen zoekt. De andere chirurg Christiansen is radeloos en berooft zichzelf van het leven (geen goed jaar dus voor Matt Frewer en vuurwapens). Thack krijgt diens baan als hoofd chirurgie aangeboden en stelt voor dat dokter Gallinger (Eric Johnson) zijn plaats inneemt. De progressieve Cornelia Robertson (Juliet Rylance), die in de raad van bestuur van het ziekenhuis zit, heeft echter heel andere plannen. Zij staat er op om dokter Algernon Edwards, een zeer succesvolle Afro-Amerikaanse dokter, aan te nemen.
Thack ziet er echter niets in om New Yorks eerste geïntegreerde ziekenhuis te worden en is bovendien bang dat het de rijke blanke patiënten af zal schrikken om zich in het toch al noodlijdende ziekenhuis te laten behandelen. Edwards voelt op zijn beurt dat hij niet bepaald welkom is in wat Thack ‘zijn circus’ noemt. Wanneer ze plotseling een operatie uit moeten voeren, zie je het al mijlenver aankomen dat Edwards zijn kans grijpt en de patiënt weet te redden en zo het respect van Thack verdient. Godzijdank blijft zo’n clichématige scène uit. Want geheel tegen de zin van het complete operatieteam in besluit Edwards, die zich netjes afzijdig heeft gehouden, dat hij een hoop kan leren van Thack en dat hij zich niet zomaar aan de kant laat schuiven.
Ziekenhuisseries zijn al decennialang niet meer van de televisie weg te denken en series die zich afspelen in het verleden inmiddels ook niet meer. Verhaallijnen vol corruptie en barbaarse praktijken, die zich afspelen in een racistische en seksistische tijd zijn ons niet vreemd. Vandaar dat ik The Knick nog niet echt bepaald vernieuwend vond. Maar de serie is absoluut een lust voor het oog en de acteerprestaties zijn goed. En gezien het feit dat series tegenwoordig zeker drie à vier afleveringen nodig hebben om hun ware aard te laten zien, heb ik goede hoop voor deze serie, die dus in theorie toch al niet zou kunnen floppen.
Volg The KnickDe serie werd met veel bombarie aangekondigd als een absolute must-see en dé serie van 2014. Een behoorlijke claim, aangezien 2014 ook True Detective en Fargo voortbracht. Maar goed, die twee series lieten ook al zien dat in deze tijd alles mogelijk is, en The Knick heeft alle ingrediënten van een topserie. Grote namen zijn inmiddels niet meer weg te denken uit ieder zichzelf respecterende serie, en The Knick is niet bescheiden met Clive Owen als dokter John Thackery en Steven Soderbergh als regisseur. De twee heren sluiten zich daardoor aan bij een inmiddels lange lijst van Hollywood-namen die de overstap maken naar een wat kleiner scherm.
Daarnaast loopt de serie over van stijl, prachtig geschoten scènes spelen zich af in prachtig vormgegeven decors, met prachtig geklede personages. En ten slotte heeft iedere serie tegenwoordig een anti-held nodig als hoofdrolspeler, en ook daarin schiet The Knick niet te kort. John Thackery, hoewel een briljant chirurg, is een man met de nodige gebreken. Zijn cocaïneverslaving is daar het beste voorbeeld van. Maar Thack is waarschijnlijk ook een racist, of in elk geval niet bepaald progressief, of op z’n zachtst gezegd niet echt geïnteresseerd in wat anderen denken. Gooi daar nog bij dat de sfeer in de eerste aflevering zeer grimmig is, et voilà, je hebt in theorie een awardwinnende nieuwe serie.
De aflevering begint in een bordeel in Chinatown, waar Thack zijn roes ligt uit te slapen. Dan weet je dus al, deze man heeft een niet heel goed functionerend privéleven. Vervolgens gaat hij met paard en wagen richting The Knick. De straten van New York laten een grauw beeld zien, langs de kant van de weg ligt een rottend paard. Onderweg spuit hij nog wat cocaïne tussen zijn tenen. En dan belanden we in het ziekenhuis waar Thack met zijn collega Christiansen (Matt Frewer, Orphan Black) voor de twaalfde keer een keizersnede probeert uit te voeren, maar wederom zonder succes, moeder en kind overleven de ingreep niet. Je begint te begrijpen waarom Thackery zijn heil in verdovende middelen zoekt. De andere chirurg Christiansen is radeloos en berooft zichzelf van het leven (geen goed jaar dus voor Matt Frewer en vuurwapens). Thack krijgt diens baan als hoofd chirurgie aangeboden en stelt voor dat dokter Gallinger (Eric Johnson) zijn plaats inneemt. De progressieve Cornelia Robertson (Juliet Rylance), die in de raad van bestuur van het ziekenhuis zit, heeft echter heel andere plannen. Zij staat er op om dokter Algernon Edwards, een zeer succesvolle Afro-Amerikaanse dokter, aan te nemen.
Thack ziet er echter niets in om New Yorks eerste geïntegreerde ziekenhuis te worden en is bovendien bang dat het de rijke blanke patiënten af zal schrikken om zich in het toch al noodlijdende ziekenhuis te laten behandelen. Edwards voelt op zijn beurt dat hij niet bepaald welkom is in wat Thack ‘zijn circus’ noemt. Wanneer ze plotseling een operatie uit moeten voeren, zie je het al mijlenver aankomen dat Edwards zijn kans grijpt en de patiënt weet te redden en zo het respect van Thack verdient. Godzijdank blijft zo’n clichématige scène uit. Want geheel tegen de zin van het complete operatieteam in besluit Edwards, die zich netjes afzijdig heeft gehouden, dat hij een hoop kan leren van Thack en dat hij zich niet zomaar aan de kant laat schuiven.
Ziekenhuisseries zijn al decennialang niet meer van de televisie weg te denken en series die zich afspelen in het verleden inmiddels ook niet meer. Verhaallijnen vol corruptie en barbaarse praktijken, die zich afspelen in een racistische en seksistische tijd zijn ons niet vreemd. Vandaar dat ik The Knick nog niet echt bepaald vernieuwend vond. Maar de serie is absoluut een lust voor het oog en de acteerprestaties zijn goed. En gezien het feit dat series tegenwoordig zeker drie à vier afleveringen nodig hebben om hun ware aard te laten zien, heb ik goede hoop voor deze serie, die dus in theorie toch al niet zou kunnen floppen.
Reacties (0)