The Last Ship - Eerste afleveringen
Michael Bay's naam is verbonden aan The Last Ship en dat is voor velen al reden om te huiveren. Wanneer zijn naam valt zoeken een hoop kijkers die houden van substantie dekking. De man die kijkers liever hun hersencellen laat uitschakelen en hen veel te vaak bombardeert met leeghoofdig vermaak, is een angstgegner voor velen. Bij meneer Bay doet het narratief vaak niet ter zake en dat heeft als voordeel dat je weet wat je ervan kunt verwachten. Dus worden dit veelal ontploffingen, schietpartijen en verhalen die zo flinterdun zijn dat je ze geen verhalen mag noemen?
En... is het goed? Daar zou ik niet meteen instemmend op willen reageren. De kijker kan zich opmaken voor veel actie én dat er, zoals verwacht, niet altijd evenveel bij nagedacht moet worden. Een levensgevaarlijk virus is namelijk gemanipuleerd en decimeert de globale bevolking. Een gevechtsschip van de Yanks heeft dit, doordat zij op een missie waren, weten te omzeilen. Op dat schip bevindt zich ook een wetenschapster (Rhona Mitra, Underworld) die misschien de remedie voor het virus in handen heeft. Je raad het al: de Russen (dé favoriete slechterik van de Amerikanen) zitten achter het virus aan. De bemanning onder leiding van commandant Tom Chandler (Eric Dane, Grey's Anatomy) is belast met de veiligheid van de wetenschapster en, eigenlijk ook, met de toekomst van de mensheid.
Er zijn een aantal vragen die je kunt (nee, die je eigenlijk moet) stellen bij het bekijken van de pilot. Is dit een popcornfilm gegoten in een serie? Had dit onderwerp niet beter tot zijn recht gekomen in een popcornfilm van negentig minuten? En, hoelang zal het duren voordat de serie van de ene calamiteit naar de andere gaat? Ik heb de eerste vier afleveringen gezien, dus die vraag kan ik beantwoorden. Oké, dan ja, ja en nee én niet lang. The Last Ship is een typisch geval van verwachtingsmanagement: met andere woorden, met welke verwachtingen ga jij een serie in? We kijken nu allemaal naar jou... Als jij (degene die dit leest) hoogstaande dialogen, uitmuntend acteerwerk en een waterdicht verhaal verwacht, (kortom: het betere seriewerk) dan dien jij niet op dit schip te vertoeven. Stap dan in je reddingsbootje en vaar snel weg.
Maar, kun jij af en toe je oogjes dichtknijpen voor wat ongeloofwaardigheid, hecht jij niet altijd waarde aan consistentie én kun jij leven met niet altijd logische wendingen, dan is The Last Ship (misschien) wat voor jou. Kijk, het is een zomerserie. De zomer is een periode waarin het aanbod kleiner is en voor deze periode is deze serie zo slecht nog niet. Het verhaal is flinterdun en staat compleet in dienst van de actie. De tweede en derde aflevering zijn meer van hetzelfde, maar de vierde aflevering vertelt een menselijker verhaal. De serie toont dan mensen van vlees en bloed, mensen die reflecteren en relativeren. Het zijn dit soort humane momenten die wat balans brengen en dat heeft een serie als dit nodig. Anders wordt het net zo een vermoeiende exercitie als Bay's eentonige metalen robotjes op het grote scherm. De vierde aflevering is dan ook veruit dé beste aflevering tot nu toe. Als The Last Ship nog een paar van dit soort afleveringen erbij gooit kan de serie gaan van 'wel leuk' naar 'leuk'. Meer zit er namelijk niet in.
En... is het goed? Daar zou ik niet meteen instemmend op willen reageren. De kijker kan zich opmaken voor veel actie én dat er, zoals verwacht, niet altijd evenveel bij nagedacht moet worden. Een levensgevaarlijk virus is namelijk gemanipuleerd en decimeert de globale bevolking. Een gevechtsschip van de Yanks heeft dit, doordat zij op een missie waren, weten te omzeilen. Op dat schip bevindt zich ook een wetenschapster (Rhona Mitra, Underworld) die misschien de remedie voor het virus in handen heeft. Je raad het al: de Russen (dé favoriete slechterik van de Amerikanen) zitten achter het virus aan. De bemanning onder leiding van commandant Tom Chandler (Eric Dane, Grey's Anatomy) is belast met de veiligheid van de wetenschapster en, eigenlijk ook, met de toekomst van de mensheid.
Er zijn een aantal vragen die je kunt (nee, die je eigenlijk moet) stellen bij het bekijken van de pilot. Is dit een popcornfilm gegoten in een serie? Had dit onderwerp niet beter tot zijn recht gekomen in een popcornfilm van negentig minuten? En, hoelang zal het duren voordat de serie van de ene calamiteit naar de andere gaat? Ik heb de eerste vier afleveringen gezien, dus die vraag kan ik beantwoorden. Oké, dan ja, ja en nee én niet lang. The Last Ship is een typisch geval van verwachtingsmanagement: met andere woorden, met welke verwachtingen ga jij een serie in? We kijken nu allemaal naar jou... Als jij (degene die dit leest) hoogstaande dialogen, uitmuntend acteerwerk en een waterdicht verhaal verwacht, (kortom: het betere seriewerk) dan dien jij niet op dit schip te vertoeven. Stap dan in je reddingsbootje en vaar snel weg.
Maar, kun jij af en toe je oogjes dichtknijpen voor wat ongeloofwaardigheid, hecht jij niet altijd waarde aan consistentie én kun jij leven met niet altijd logische wendingen, dan is The Last Ship (misschien) wat voor jou. Kijk, het is een zomerserie. De zomer is een periode waarin het aanbod kleiner is en voor deze periode is deze serie zo slecht nog niet. Het verhaal is flinterdun en staat compleet in dienst van de actie. De tweede en derde aflevering zijn meer van hetzelfde, maar de vierde aflevering vertelt een menselijker verhaal. De serie toont dan mensen van vlees en bloed, mensen die reflecteren en relativeren. Het zijn dit soort humane momenten die wat balans brengen en dat heeft een serie als dit nodig. Anders wordt het net zo een vermoeiende exercitie als Bay's eentonige metalen robotjes op het grote scherm. De vierde aflevering is dan ook veruit dé beste aflevering tot nu toe. Als The Last Ship nog een paar van dit soort afleveringen erbij gooit kan de serie gaan van 'wel leuk' naar 'leuk'. Meer zit er namelijk niet in.
