The Leftovers - Seizoen 2 (Blu-ray)
The Leftovers is voor mijn gevoel een echte underdog in serieland. Ik heb de serie al meerdere malen aangeraden als ‘must-see’ bij een aantal van mijn vrienden. Keer op keer word ik aangestaard alsof ik uit een ei kom. The Leftovers laat geen belletjes rinkelen. Nee, mijn vrienden hebben er nog nooit van gehoord. Ik sta werkelijk aan de grond genageld (iedere keer weer!) en kan maar slechts een advies bedenken: ga nu meteen The Leftovers kijken! Het eerste seizoen was voor mij een echte verrassing met hier en daar nog wat gemengde gevoelens, maar in het tweede seizoen wordt The Leftovers naar een nog hoger niveau getild. Doei gemengde gevoelens, hallo superserie.
Drie jaar nadat ineens 2% van de hele wereldbevolking op mysterieuze wijze is verdwenen, worstelen Kevin Garvey (Justin Theroux, American Psycho), dochter Jill Garvey (Margaret Qualley, Palo Alto) en Nora Durst (Carrie Coon, Gone Girl) nog steeds met het verleden. Zij verhuizen met baby Lily naar Miracle: de enige plaats ter wereld waar niemand is verdwenen tijdens ‘The Sudden Departure’. Echter blijkt al snel voor de familie Garvey dat het zelfs in Miracle een onmogelijke opgave is om te ontsnappen aan het verleden. The Leftovers snijdt niet alleen thema’s aan over verlies, maar ook escapisme, mysterie en vooral de tragedie van het onverklaarbare.
Seizoen twee van The Leftovers begint ijzersterk. Het seizoen gaat niet van start met het bekende perspectief van onze hoofdpersonages, maar met een aantal nieuwe gezichten: de familie Murphy. Niet alleen wonen zij al in Miracle, via hen wordt Miracle, ofwel Jarden, aan ons, de kijkers, geïntroduceerd. Een hele gedurfde, maar geslaagde keuze.
Het acteerwerk in The Leftovers is erg sterk. Vooral Justin Theroux speelt zijn rol van de gefrustreerde Kevin ontzettend geloofwaardig. Helemaal nu er in seizoen twee een soort van bovennatuurlijke tintje bij komt. Maar een actrice steekt er echt bovenuit: Liv Tyler als Meg is overdonderend, intimiderend en eng zelfs. Echt fantastisch om te zien.
Verder bouwen de verhaallijnen rustig op en nemen ze genoeg tijd om naar een explosieve climax toe te werken waar verschillende puzzelstukjes bij elkaar komen. Dit was het meest fascinerende om te zien dit seizoen. Al die puzzelstukjes, allerlei dubbelzinnige scenes… er zit zoveel symboliek en verwijzingen in, als kijker heb je alle vrijheid om je eigen interpretaties te hebben. Ook visueel is de serie een genot om naar te kijken. De beelden zien er goed en ontzettend scherp uit en vooral de close-ups zijn prachtig.
Het komt vaak voor in grote en bekende series dat er een eigenaardige aflevering tussen zit waarvan je in eerste instantie niet weet wat je er mee aan moet. Vaak kun je er uiteindelijk ook daadwerkelijk niets mee, behalve ongemakkelijk naar de televisie staren en hopen dat deze hel zo snel mogelijk voorbij is. Een vreemde eend in de bijt, kunnen we wel zeggen. In het geval van The Leftovers is die aflevering: ‘International Assassin’. Vaak zijn dit hele vervelende, klungelige en slordig uitgevoerde afleveringen, maar deze is geniaal. Echt geniaal, ik heb maar zelden zo’n aflevering in deze categorie gezien. Een aantal puzzelstukjes komen hier al bij elkaar. Met name over hoe alles met elkaar verbonden is, hoe onverklaarbaar of onmogelijk dat ook lijkt.
Natuurlijk blijft het een vervreemdende ervaring om zo’n aflevering te kijken, maar als we het dan toch over het begrip ‘vreemd’ hebben… is zo’n beetje alles aan The Leftovers dat niet? Het mysterie? Het onverklaarbare? Op sommige gebieden blijft het plot vaag. Er worden zoveel vragen opgeroepen, maar lang niet op allemaal wordt een antwoord gegeven. Dit gebeurde overigens veel meer in seizoen een dan in seizoen twee. The Leftovers is een bizarre serie, ja, maar wel op een intrigerende manier.
The Leftovers is geen mainstream serie en zeker niet voor iedereen weggelegd. Voor mij is het een originele serie die er ook nog eens prachtig uitziet. Naar mijn mening zelfs een van HBO’s beste series. Vooral het tweede seizoen liet mij sprakeloos achter. Het derde en tevens laatste seizoen is al in de maak. Daar kijk ik natuurlijk erg naar uit, maar ik ben vooral benieuwd naar een waardig einde voor The Leftovers. Nou, vrienden, ga allemaal kijken en vergeet niet om het mysterie te omarmen.
Drie jaar nadat ineens 2% van de hele wereldbevolking op mysterieuze wijze is verdwenen, worstelen Kevin Garvey (Justin Theroux, American Psycho), dochter Jill Garvey (Margaret Qualley, Palo Alto) en Nora Durst (Carrie Coon, Gone Girl) nog steeds met het verleden. Zij verhuizen met baby Lily naar Miracle: de enige plaats ter wereld waar niemand is verdwenen tijdens ‘The Sudden Departure’. Echter blijkt al snel voor de familie Garvey dat het zelfs in Miracle een onmogelijke opgave is om te ontsnappen aan het verleden. The Leftovers snijdt niet alleen thema’s aan over verlies, maar ook escapisme, mysterie en vooral de tragedie van het onverklaarbare.
Seizoen twee van The Leftovers begint ijzersterk. Het seizoen gaat niet van start met het bekende perspectief van onze hoofdpersonages, maar met een aantal nieuwe gezichten: de familie Murphy. Niet alleen wonen zij al in Miracle, via hen wordt Miracle, ofwel Jarden, aan ons, de kijkers, geïntroduceerd. Een hele gedurfde, maar geslaagde keuze.
Het acteerwerk in The Leftovers is erg sterk. Vooral Justin Theroux speelt zijn rol van de gefrustreerde Kevin ontzettend geloofwaardig. Helemaal nu er in seizoen twee een soort van bovennatuurlijke tintje bij komt. Maar een actrice steekt er echt bovenuit: Liv Tyler als Meg is overdonderend, intimiderend en eng zelfs. Echt fantastisch om te zien.
Verder bouwen de verhaallijnen rustig op en nemen ze genoeg tijd om naar een explosieve climax toe te werken waar verschillende puzzelstukjes bij elkaar komen. Dit was het meest fascinerende om te zien dit seizoen. Al die puzzelstukjes, allerlei dubbelzinnige scenes… er zit zoveel symboliek en verwijzingen in, als kijker heb je alle vrijheid om je eigen interpretaties te hebben. Ook visueel is de serie een genot om naar te kijken. De beelden zien er goed en ontzettend scherp uit en vooral de close-ups zijn prachtig.
Het komt vaak voor in grote en bekende series dat er een eigenaardige aflevering tussen zit waarvan je in eerste instantie niet weet wat je er mee aan moet. Vaak kun je er uiteindelijk ook daadwerkelijk niets mee, behalve ongemakkelijk naar de televisie staren en hopen dat deze hel zo snel mogelijk voorbij is. Een vreemde eend in de bijt, kunnen we wel zeggen. In het geval van The Leftovers is die aflevering: ‘International Assassin’. Vaak zijn dit hele vervelende, klungelige en slordig uitgevoerde afleveringen, maar deze is geniaal. Echt geniaal, ik heb maar zelden zo’n aflevering in deze categorie gezien. Een aantal puzzelstukjes komen hier al bij elkaar. Met name over hoe alles met elkaar verbonden is, hoe onverklaarbaar of onmogelijk dat ook lijkt.
Natuurlijk blijft het een vervreemdende ervaring om zo’n aflevering te kijken, maar als we het dan toch over het begrip ‘vreemd’ hebben… is zo’n beetje alles aan The Leftovers dat niet? Het mysterie? Het onverklaarbare? Op sommige gebieden blijft het plot vaag. Er worden zoveel vragen opgeroepen, maar lang niet op allemaal wordt een antwoord gegeven. Dit gebeurde overigens veel meer in seizoen een dan in seizoen twee. The Leftovers is een bizarre serie, ja, maar wel op een intrigerende manier.
The Leftovers is geen mainstream serie en zeker niet voor iedereen weggelegd. Voor mij is het een originele serie die er ook nog eens prachtig uitziet. Naar mijn mening zelfs een van HBO’s beste series. Vooral het tweede seizoen liet mij sprakeloos achter. Het derde en tevens laatste seizoen is al in de maak. Daar kijk ik natuurlijk erg naar uit, maar ik ben vooral benieuwd naar een waardig einde voor The Leftovers. Nou, vrienden, ga allemaal kijken en vergeet niet om het mysterie te omarmen.
De aflevering 'International Assassin' was de beste aflevering van het seizoen, maar ik vond de karaoke scène in de finale aflevering 'I live here now' waarin Kevin Garvey (Justin Theroux) het nummer 'Homeward bound' zingt echt prachtig.
De scène waarin Kevin een "goedje" drinkt om van Patty af te willen komen is een duidelijke nummer 2.