Getriggerd door de vraag: ‘Is Thiny Pretty Things de opvolger van de Netflix-hit The Queen's Gambit?” ben ik begonnen aan deze serie. In mijn antwoord kan ik kan kort zijn: 'Nee, dat is het niet'. Ondanks dat ik beide series in een paar dagen er doorheen gejaagd heb, haalt Tiny Pretty Things het niet bij The Queen's Gambit, en dat zit hem in het verhaal.
Tiny Pretty Things speelt zich af op de fictieve Archer balletschool in Chicago. Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Amerikaanse schrijvers Dhonielle Clayton en Sona Charaipotra Op deze school zitten dansers en danseressen met allemaal dezelfde droom: de absolute top bereiken. Wanneer de topstudente Cassie wordt aangevallen, komt er een plek vrij op de school. Neveah, een getalenteerde, donkere danseres uit een arm milieu, krijgt de kans om zich te bewijzen. Maar de Archer school blijkt een plek vol haat en nijd, waar de concurrentie tussen de danseressen moordend is. Misschien zelfs letterlijk.
De vergelijking met Pretty Little Liars is snel gemaakt.
Binnen Tiny Pretty Things volgt de ene stereotypering na de andere. Neveah (gespeeld door Kylie Jefferson) komt uit Inglewood, een van de beruchtste steden van Amerika, de queer mannelijke balletdanser (Brennan Clost, The Next Step) houdt van roddelen en een groepje mean girls maakt het leven van klasgenoten zuur. De emancipatie van de donkere ballerina verschuift als verhaallijn naar de achtergrond om plaats te maken voor regulier tienerdrama. De vergelijking met Pretty Little Liars is snel gemaakt. Beide series zijn prima wegkijkers, maar de balletwereld geeft Tiny Pretty Things wel een extra dimensie.
Het acteerwerk is best goed, zeker wanneer je weet dat alle acteurs in de eerste plaats professionele dansers zijn. Het dubbeltalent van de spelers zal het werk van Canadese hoofdchoreograaf ongetwijfeld plezieriger hebben gemaakt. Tussen alle intriges door zou je bijna haar sterke choreografieën over het hoofd zien. Een negatieve noot moet ik nog wel plaatsen bij het feit dat het niet logisch is dat er regelmatig getraind wordt in de kostuums die bedoeld zijn voor de definitieve voorstelling. Zo gaat het in het echte balletwereldje niet, al wil het oog natuurlijk ook wat.
Al met al is Tiny Pretty Things best een leuke serie, het blijft echter een beetje jeugdig overkomen. Of wellicht ligt dat aan mij. De serie eindigt met een cliffhanger waarbij verder gegaan kan worden in het tweede seizoen. Ik heb inmiddels begrepen dat die er komt.
Over de auteur, Natasha Slagter
In het dagelijkse leven is Natasha controller. In haar vrije tijd houdt ze van reizen en series kijken. Vooral Scandinavische series zoals The Bridge (2011) en Thicker Than Water. Sinds oktober 2019 schrijft ze recensies.
Was zeer vermakelijk, maar niet echt kwalitatief naar mijn mening. Vooral het acteerwerk vond ik echt beneden de maat. Ik snap dat het lastig is om goede dansers te vinden die ook kunnen acteren (in de eerste plaats zijn het namelijk grotendeels allemaal dansers), maar dat neemt niet weg dat sommigen er echt niks van bakten (het acteren dan).
