Torchwood - Seizoen 3

Het derde seizoen van deze spin-off van Doctor Who zou je een geluk bij een ongeluk kunnen noemen. Door bezuinigingen kon een volledig derde seizoen niet gefinancierd worden en moest men creatief zijn. Het resultaat was een vijfdelige miniserie met de titel Torchwood: Children of Earth.

Dat ik van Britse series houd, is absoluut geen geheim. Behalve de typische Britsheid vind ik de manier waarop ze verhalen vertellen heel prettig. Niet te lang eromheen draaien, geen nutteloze subplots, maar gewoon drama zoals het bedoeld is. Children of Earth is hier geen uitzondering op.

Waar seizoenen één en twee met seks, bloed en grof taalgebruik gevuld lijken te zijn omdat het ‘voor volwassenen’ is, bewijst dit seizoen dat sterke scripts, goede hoofdrolspelers en interessante thema’s al genoeg zijn. De serie is in haar verloop opgegroeid tot een volwaardig, spannend drama dat zich zeker met andere Britse tv-toppers kan meten. Naar mijn mening is Children of Earth het beste Torchwood-seizoen dat gemaakt is!

De serie is in haar verloop opgegroeid tot een volwaardig, spannend drama

Op een gewone ochtend staan alle kinderen op de wereld stil. Ze doen helemaal niets meer en reageren nergens meer op. Dan verkondigen ze de boodschap: “We are coming!” Twee minuten later komen ze weer bij zinnen en gaan ze door met waar ze mee bezig waren alsof er niets aan de hand was. Voor Torchwood genoeg reden om hierin te duiken. Ze ontdekken een deal tussen een buitenaards wezen en de Britse regering, maar de regering wil niet dat Torchwood zich ermee bemoeit en neemt geen halve maatregelen om hen de mond te snoeren…

De drie hoofdrolspelers zijn absoluut geweldig. Jack (John Barrowman, Arrow), Gwen (Eve Myles, Belonging) en Ianto (Gareth David-Lloyd) zijn dit seizoen in topvorm. Dat ze konden acteren en genoeg charisma hadden, bleek al tijdens de eerste twee seizoenen, maar nu ze fatsoenlijk materiaal in handen hebben, worden de personages interessanter.



Vooral Jack en Ianto zijn goed in vorm. De heren hebben een romantische relatie met elkaar, en de chemie spat van het scherm. Toch levert de relatie bepaalde problemen op. Jack is namelijk onsterfelijk en heeft daardoor bindingsangst. Aan de andere kant worstelt Ianto nog steeds met zijn eigen seksualiteit en de reactie van zijn familie. Het is knap dat de schrijvers, ondanks de vreemde omstandigheden, erin geslaagd zijn om de relatie er heel natuurlijk uit te laten zien. Gwen heeft dit seizoen helaas minder interessant materiaal om mee te werken, maar toch heeft ook zij haar goede momenten.

De meest opvallende bijrol dit seizoen is voor Peter Capaldi (The Thick of It) als ambtenaar John Frobisher. Wanneer het buitenaardse wezen opduikt, krijgt Frobisher de taak om alles in goede banen te leiden. Hij had er niet om gevraagd maar doet wat hij moet doen, ondanks de vreselijke gevolgen. Uiteindelijk begint hij steeds meer aan zichzelf en zijn werkgevers te twijfelen, waardoor hij moet kiezen: zichzelf, zijn werkgever, of het algemeen belang. John Frobisher is hét voorbeeld van hoe het beste, maar ook het slechtste in de mens naar boven kan worden gehaald.

John Frobisher laat zien hoe het beste en het slechtste in de mens naar boven kunnen worden gehaald.

Het verhaal is interessant en zit goed in elkaar. Thrillers rondom politieke schandalen, samenzweringen en doofpotaffaires doen het altijd goed bij mij. Dat geldt vooral als er net dat buitenaardse aan toegevoegd wordt. Toch vertoont de serie verhaaltechnisch wat onwaarschijnlijkheden, maar die moet je maar voor lief nemen. Dat heeft onder anderen met keuzes die tijdens eerdere seizoenen zijn gemaakt. Ook lag het tempo soms te hoog en dan had een extra aflevering de serie zeker geen kwaad gedaan.

Torchwood: Children of Earth bewijst zoveel. Het bewijst dat een serie ontzettend kan groeien, het bewijst dat je soms helemaal geen mannen verkleed als alien nodig hebt om goede sciencefiction te maken, het bewijst dat spin-offs succesvol kunnen zijn, het bewijst dat goede acteurs soms heel erg afhankelijk zijn van goede scripts. Al met al kan ik zeggen dat dit seizoen meer dan een dikke voldoende heeft verdiend, en krijgt van mij achteneenhalve punt!