Treme - Seizoen 2
De eerste beelden van seizoen twee van ‘ Treme’ (Truhmee) tonen een kerkhof en mensen die graven verzorgen. Zwarte mensen, blanke mensen, simpele grafstenen en complexe monumenten. Maar op alle graven is het jaartal van overlijden hetzelfde: 2005. Katrina, New Orleans.
Treme twee, vervolg van het veelgeprezen en –bekeken Treme één (2010, drie maanden na de storm), speelt ongeveer een jaar later. De problemen nemen toe. De inwoners van New Orleans en in het bijzonder van Treme (de oudste zwarte stadswijk van Amerika) hebben last van de toenemende criminaliteit, bureaucratie, corruptie en bestuurlijke incompetentie. Waar kennen we dat ook al weer van? O ja, The Wire. Dat is niet toevallig, want David Simon en Eric Overmyer van The Wire zijn ook de schrijvers van Treme. De bewoners uit de verhaallijnen van Treme hebben in elke aflevering met de gevolgen van de storm te maken. Ze proberen de draad weer op te pakken: wonen, werken, vrije tijd en feesten en bovenal … muziek maken.
Treme twee werd in 2011 in de VS en in 2012 in Nederland uitgezonden en is nu op DVD/BR verschenen. Er zijn 11 afleveringen van diverse regisseurs. We zien vooral oude bekenden uit Treme één. Antoine Batiste (Wendell Pierce), de vrolijke flierefluiter, begint een eigen band, maar kampt met tegenslagen. Zijn ex LaDonna Batiste-Williams (Khandi Alexander) kampt met de naweeën van een overval en de vraag of ze haar bar zal aanhouden. De Mardi Gras-indiaan Albert Lambreaux (Clarke Peters) kan dankzij zijn zoon Delmond eindelijk zijn huis opknappen. Kok Jeanette Desautel (Kim Dickens) maakt carrière in New York, maar kan New Orleans niet vergeten. Advocaat Toni Berdette (Melissa Leo) strijdt nog steeds tegen onrecht, maar vooral (met haar dochter Sofia) tegen het verdriet en onbegrip over de zelfmoord van haar echtgenoot (John Goodman, een van de smaakmakers van Treme één, hij doet nog even mee in een droom van Toni; hij schijnt getransfereerd te zijn naar Damages). De vaak hilarische Davis McAlary (Steve Zahn) maakt een muzikaal uitstapje naar het genre brass-funk-bounce. Zijn prachtig viool spelende vriendin Annie (Lucia Lucarelli) probeert ondertussen de kunst van het songschrijven onder de knie te krijgen. De Texaan Nelson Hidalgo is nieuw. Hij probeert een fortuin te maken in vastgoed, vooral door het (laten) slopen en puinruimen. Opmerkelijk is de drugsverslaafde gitarist en Nederlander Sonny (Michiel Huisman) die vertelt dat ze in Nederland Queens day hebben waarbij iedereen in het oranje is gekleed.
The Wire en Treme vallen onder het genre docudrama. Simons noemt het ergens een visual novel. Hij wijst erop dat de (muziek)cultuur als eerste weer naar New Orleans terug kwam en dat wilde hij laten zien. Dat is dan goed gelukt. De muziek is prominent aanwezig: New Orleans jazz natuurlijk, maar ook cajun, folk, hiphop, oude jazz en combinaties hiervan. Muziekblad Heaven zag in Treme één en twee de volgende musici voorbijkomen: Steve Earle in een rol als straatmuzikant, Allen Toussaint, Elvis Costello, Trombone Shorty, Dr. John, Christian Scott, Ron Carter, Cassandra Wilson, John Hiatt, Shawn Colvin, Kermit Ruffins, de Dirty Dozen Brass Band, The Subdudes. Ikzelf dacht op het afsluitende Jazz Fest ook nog Lucinda Williams te horen.
Na Treme één is de verrassing er wat vanaf. Maar verder is het kijken en vooral ook luisteren naar Treme twee weer een feest. Door de (personale) vertelstijl zit je dicht op de huid van de hoofdpersonen, je leeft mee, lacht mee, raakt ontroerd en scheldt mee op de autoriteiten. Er wordt weer grandioos geacteerd. De afleveringen flitsen voorbij, met soms ultrakorte verhaallijnen en vele personages. Toch raak je de draad niet kwijt. Dat is een compliment voor de makers.
Ik heb zin in Treme drie!
Treme twee, vervolg van het veelgeprezen en –bekeken Treme één (2010, drie maanden na de storm), speelt ongeveer een jaar later. De problemen nemen toe. De inwoners van New Orleans en in het bijzonder van Treme (de oudste zwarte stadswijk van Amerika) hebben last van de toenemende criminaliteit, bureaucratie, corruptie en bestuurlijke incompetentie. Waar kennen we dat ook al weer van? O ja, The Wire. Dat is niet toevallig, want David Simon en Eric Overmyer van The Wire zijn ook de schrijvers van Treme. De bewoners uit de verhaallijnen van Treme hebben in elke aflevering met de gevolgen van de storm te maken. Ze proberen de draad weer op te pakken: wonen, werken, vrije tijd en feesten en bovenal … muziek maken.
Treme twee werd in 2011 in de VS en in 2012 in Nederland uitgezonden en is nu op DVD/BR verschenen. Er zijn 11 afleveringen van diverse regisseurs. We zien vooral oude bekenden uit Treme één. Antoine Batiste (Wendell Pierce), de vrolijke flierefluiter, begint een eigen band, maar kampt met tegenslagen. Zijn ex LaDonna Batiste-Williams (Khandi Alexander) kampt met de naweeën van een overval en de vraag of ze haar bar zal aanhouden. De Mardi Gras-indiaan Albert Lambreaux (Clarke Peters) kan dankzij zijn zoon Delmond eindelijk zijn huis opknappen. Kok Jeanette Desautel (Kim Dickens) maakt carrière in New York, maar kan New Orleans niet vergeten. Advocaat Toni Berdette (Melissa Leo) strijdt nog steeds tegen onrecht, maar vooral (met haar dochter Sofia) tegen het verdriet en onbegrip over de zelfmoord van haar echtgenoot (John Goodman, een van de smaakmakers van Treme één, hij doet nog even mee in een droom van Toni; hij schijnt getransfereerd te zijn naar Damages). De vaak hilarische Davis McAlary (Steve Zahn) maakt een muzikaal uitstapje naar het genre brass-funk-bounce. Zijn prachtig viool spelende vriendin Annie (Lucia Lucarelli) probeert ondertussen de kunst van het songschrijven onder de knie te krijgen. De Texaan Nelson Hidalgo is nieuw. Hij probeert een fortuin te maken in vastgoed, vooral door het (laten) slopen en puinruimen. Opmerkelijk is de drugsverslaafde gitarist en Nederlander Sonny (Michiel Huisman) die vertelt dat ze in Nederland Queens day hebben waarbij iedereen in het oranje is gekleed.
The Wire en Treme vallen onder het genre docudrama. Simons noemt het ergens een visual novel. Hij wijst erop dat de (muziek)cultuur als eerste weer naar New Orleans terug kwam en dat wilde hij laten zien. Dat is dan goed gelukt. De muziek is prominent aanwezig: New Orleans jazz natuurlijk, maar ook cajun, folk, hiphop, oude jazz en combinaties hiervan. Muziekblad Heaven zag in Treme één en twee de volgende musici voorbijkomen: Steve Earle in een rol als straatmuzikant, Allen Toussaint, Elvis Costello, Trombone Shorty, Dr. John, Christian Scott, Ron Carter, Cassandra Wilson, John Hiatt, Shawn Colvin, Kermit Ruffins, de Dirty Dozen Brass Band, The Subdudes. Ikzelf dacht op het afsluitende Jazz Fest ook nog Lucinda Williams te horen.
Na Treme één is de verrassing er wat vanaf. Maar verder is het kijken en vooral ook luisteren naar Treme twee weer een feest. Door de (personale) vertelstijl zit je dicht op de huid van de hoofdpersonen, je leeft mee, lacht mee, raakt ontroerd en scheldt mee op de autoriteiten. Er wordt weer grandioos geacteerd. De afleveringen flitsen voorbij, met soms ultrakorte verhaallijnen en vele personages. Toch raak je de draad niet kwijt. Dat is een compliment voor de makers.
Ik heb zin in Treme drie!
Thanks voor de duidelijk recensie, deze serie staat nu in me 'want to watch' lijstje :)