Tunna blå linjen - Seizoen 1 & 2

In de Zweedse serie Tunna blå linjen (The Thin Blue Line) volgen we een team van de politie dat strijdt tegen de uitdagingen van de huidige tijd.

Wat vooral opvalt is de effectieve manier van filmen. De beelden in Tunna blå linjen zijn regelmatig schokkerig. Zo wordt er regelmatig meegelopen met een personage. Dat maakt dat je als kijker anders meegenomen wordt in wat er zich afspeelt. De serie krijgt daardoor een soort van documentaire karakter. Dat komt ook omdat het verhaal net zo schokkerig verteld wordt. Dat is in het begin wennen. Zeker omdat je soms het gevoel hebt dat de scène niet helemaal afgemaakt wordt. Het werkt echter uitstekend. Het geeft daardoor een prima beeld van wat politieagenten tegenwoordig allemaal over zich heen krijgen.



Dat wordt versterkt door het in beeld brengen van teksten op sociale media in de serie. Het laat zien hoe ongenuanceerd reacties van willekeurige mensen zijn. De grote gemene deler heeft al een beeld zonder dat men kennis neemt van wat er feitelijk gebeurd is. Iedereen heeft een mening. De enkeling die genuanceerder probeert over te komen sneeuwt onder bij de schreeuwers en beeldbepalers. Een vervelend nevenverschijnsel voor mensen die zich in de frontlijn begeven. Tunna blå linjen laat zien wat dit soort berichten met mensen doet, welk effect het heeft op het persoonlijk leven en het werk dat altijd al onder een vergrootglas ligt. Dit wordt versterkt omdat tegenwoordig alles gefilmd en daarna bewerkt wordt. Vaak om slechts een specifiek deel van het verhaal te laten zien. Alles wordt gebruikt om het eigen gelijk te halen.

Tunna blå linjen kent een eigenzinnige aanpak.

Om dit verhaal goed in beeld te brengen volgen we twee seizoenen lang een team politieagenten. We krijgen van de verschillende hoofdpersonages het lief en leed te zien. Tijdens het werk, maar zeker ook privé. Het levert een inkijkje op in een turbulente wereld. De acties op het werk hebben weerslag op het privéleven. Waar de ene agent het probeert te vinden in (nieuwe) liefde raakt de ander depressief door haar situatie. Naar buiten toe altijd positief, maar de interne strijd heeft een weerslag op haar gemoedstoestand. Zeker als ze alleen is. Het overgrote deel van het team probeert zo normaal mogelijk door het leven te gaan. Helaas lukt dit een aantal van hen niet. Het zorgt voor verbroken en vluchtige relaties.



Tunna blå linjen kent een eigenzinnige aanpak, vooral als het gaat om de beeldvoering en de manier waarop het verhaal verteld wordt. Het past perfect bij het onderwerp; het werk van de politie. Hoewel ik over het algemeen positief ben over deze serie zijn er ook wat minpunten. De belangrijkste is dat iedereen met iedereen wel een relatie lijkt te krijgen binnen het korps. Ik vraag me af hoe realistisch dat is. Feit blijft echter dat het twee seizoenen lang genieten is van een serie die de niet zo mooie kanten van onze maatschappij laten zien - zonder die overigens te veroordelen. Wel laat Tunna blå linjen vanuit het perspectief van de politie zien welke moeilijkheden zij over zich heen krijgen. Dit slaat (terecht) aan want het derde seizoen is al aangekondigd.